Terwijl ik terug loop naar het begin van de strekdam, maak ik nog even een foto in zuidoostelijke richting van de voet van it Reaklif, het Rode Klif …
Daarna valt er niet meer aan te ontkomen: er moet geklommen worden. Halverwege de klim strijkt er een geaderd witje vlak voor me neer. Dat is een meevaller, want nadat ik een foto van hem heb gemaakt, kan ik nog lekker even op het talud blijven zitten om te genieten van het uitzicht, maar vooral ook om mijn benen even wat rust te gunnen …
Bijna boven … nog even doorzetten …
Aafje vermaakt zich nog steeds prima met het opvangen van de eerste zonnestralen in september. Dat stelt mij in de gelegenheid om nog even aan de andere kant van de weg te kijken …
Bij het Rode Klif staat sinds 1951 een monument van zwerfstenen. Dit monument herinnert aan de Slag bij Warns. Op de bovenste steen staat de tekst ‘1345 – Leaver dea as slaef’ (‘1345 – Liever dood dan slaaf’) …
De Slag bij Warns was een veldslag tussen graaf Willen IV van Holland en de Friezen op 26 september 1345. De ridders van de graaf voeren vanuit Enkhuizen met een vloot over de Zuiderzee en kwamen geheel in harnas aan land tussen Laaxum en Stavoren. Ze wilden het Sint-Odulphusklooster bij Stavoren veroveren en gebruiken als vesting. Onderweg werden ze in de buurt van het dorpje Warns aangevallen door de plaatselijke bevolking …
De ridders moesten vluchten en kozen ongelukkigerwijs de weg naar het Rode Klif, recht hun ondergang tegemoet. Het moerassige landschap bij het klif zorgde ervoor dat de ridders, met hun zware harnassen, verpletterend werden verslagen. Door de zware harnassen waren ze geen partij voor de woedende boeren en vissers. Ook graaf Willem kwam tijdens de slag om het leven. Toen de troepen van de hertog van Beaumont in Stavoren hoorden wat er was gebeurd, vluchtten ze – achtervolgd door de Friezen – naar de schepen. Slechts een kleine groep overlevenden kwam in Amsterdam aan. De weg naar Scharl wordt door de plaatselijke bevolking nog steeds de ‘ferkearde wei’ (de verkeerde weg) genoemd omdat dit de weg was die de Hollandse ridders kozen …
De Slag bij Warns werd tot 1500 jaarlijks op 26 september herdacht op het Rode Klif. Daarna raakte dit ritueel in onbruik, maar de slag wordt tegenwoordig elk jaar herdacht op de laatste zaterdag van september …
Met een laatste blik op het fonkelende IJsselmeer nemen we afscheid van de Gaasterlandse kliffen en sluiten we de vakantietijd af …
Afanja's Weblog 
Jan,
Niet naar de bekende weg vragen. 🙂
LikeLike
Ik vind het alrijd wel mooi dat die Friezen hun onafhankelijkheid herdenken met Drentse keien. 🙂
LikeLike
@Gelkinghe:
Ga je nu beweren dat het ijs vanuit het zuidoosten is gekomen …? 😉
LikeLike
Je ziet het voor je al die Hollanders die het hazenpad nemen voor de Friezen…. Ze hadden geen ‘betere’weg kunnen kiezen, wat zal dat een veldslag zijn geweest. Jij leverde je ‘eigen’ veldslag en hebt ook gewonnen…. Een waardig besluit van een prachtige rapportage over dit stukje Nederland Jan.
LikeLike
wat een verhaal…. De foto van het monument met op de achtergrond de moderne windmolens vind ik wel heel toppie!
LikeLike
Mooi en interessant log.
Wat een prachtige lucht toen nog was vandaag wel anders.
Hier werd het vanavond pas droog echte de hele dag regen ;-(
Heerlijk zo Aafje staat te genieten van de zon.
Je hebt wel een mooie afsluiting van je vakantie gemaakt, ben in dit gebied nooit geweest.
Groetjes
LikeLike
Dit is wel een hele mooie vakantie geweest , mooie foto’s van Aafje genietend in de zon.
Het witje staat er ook mooi scherp op.
Je tekst en de foto’s roepen beelden bij je op van de veldslag, een mooie afsluiting. Ben blij dat je zo’n doorzetter bent en ons deze prachtige foto’s kon laten zien.
LikeLike
@Sjoerd:
Nog even ter aanvulling:
“De Hollandse ridders droegen een harnas, maar hadden geen paarden, omdat daarvoor geen ruimte was aan boord van de schepen, die waren volgeladen met werkvolk, bouwmateriaal, en voorraden.”
Bron: Wikipedia: http://nl.wikipedia.org/wiki/Slag_bij_Warns
LikeLike
Een heel interessant stukje geschiedenis. Dat maakt de foto’s toch wat levendiger. Het zal in die tijd niet makkelijk geweest zijn. Ik probeer me daar een voorstelling van te maken, Boeren en vissers tegen echte ridders…
LikeLike
Die laatste foto …. n topper volgens mij !
Groetje,
AmaZony
LikeLike
De slag bij Warns…. die verdulde Hollanders ook, wég ermee 🙂
LikeLike
Ik kon dus niet tellen, het is foto 7…
LikeLike
Toen ik in de vorige serie het groene gras op het talud zag dacht ik al dat het een mooi plekje zou zijn om even op een kleedje neer te strijken. Jij moest dat dus noodgedwongen doen en dan zonder kleedje. Dat talud is wel heel erg steil vind ik, nu ik de series van vandaag zie. De zin die Geert schreef is wel een hele goeie.
De foto’s van een genietende Aafje zijn ook erg mooi.
Moraal van het verhaal, ga niet in de slag met Friezen. 😉
Mooie serie en waardige afsluiting van de vakantie. 🙂
P.s. foto 5 laadt bij mij maar half, gek.
LikeLike
Het einde van een mooie vakantieserie.
En voor jou geldt: “Liever even onderweg uitblazen dan bij voorbaat al opgeven”.
LikeLike
oei jan. het wordt moeilijk me te concentreren wat de laatste foto houdt mij gevangen:-)
een slag leveren..pffffffff
ik wil er niet aan denken, ik ben een beetje bij aan het komen van de veldslagen in mijn leven:-)
ik wil alleen maar rust en stilte,
en wat zon op m’n toet
* naast aafje ga staan *
LikeLike
Jij had met het klimmen en de onwillige benen je eigen ‘slag bij Warns’
Poej moet wel oppassen voor die Friezen zie ik alwel :)). Mooie historische plek!
LikeLike