Nadat ik op het bruggetje bij het huis nog wat herinneringen uit begin jaren zestig had verteld aan Jetske, lieten we het huis achter ons om het schelpenpaadje verder te volgen in oostelijke richting …
Voordat we verder gaan, gooi ik er nog één foto uit de oude doos tussendoor. In zekere zin is het een symbolisch beeld, want hoe trots ik daar ook op die indertijd indrukwekkende tractor zit, de toenemende mechanisering in de landbouw betekende wel dat er voor mijn vader na verloop van tijd geen werk meer zou zijn op de boerderij …
In 1964 lieten we het huis aan de Commissiepolle achter ons om een nieuw bestaan te beginnen in de Friese groeikern Drachten, waar Philips zat te springen om werknemers …
Toen deze foto’s in maart 2009 zijn gemaakt, hadden ongeveer 3.400 woningen in het veenweidegebied rond Echten te kampen met ernstige verzakkingsverschijnselen als gevolg van de verlaging van het grondwaterpeil t.b.v van de landbouw. De meeste huizen zijn hier gebouwd op houten palen, die gaan rotten door de verlaging van het grondwater. Wetterskip Fryslân verschuilde zich indertijd tegenover de woningeigenaren al jarenlang achter een onontwarbare knoop van juridische argumenten over de schuldvraag en de financiële consequenties.
Hoe het daarmee nu gesteld is, weet ik niet, maar indertijd leek het al zo erg gesteld, dat ook straatnaambordjes diep in de grond wegzakten, zo bleek aan het eind van de Commissiepolle …
De Commissiepolle eindigt aan de Middenvaart, die van Echten naar Bantega loopt. Sinds enige jaren ligt er ter hoogte van de Commissiepolle een bruggetje over de Middenvaart. Vreemd genoeg ligt er aan de andere kant van de brug echter geen pad, daar sta je ineens in het weiland …
Minstens zo vreemd is dat er een stoel op het bruggetje stond. Eén keer raden wie daar ‘t eerst op zat … laat ik maar vast verklappen dat ik het nu eens niet was …
Gelukkig mocht ik even later ook nog even op die stoel zitten om te genieten van het weidse uitzicht over het polderlandschap. Met het uitzicht vanaf het bruggetje over het noorden, het oosten en het zuiden besluit ik dit drieluik over mijn geboortegrond …
Terwijl ik daar op het bruggetje zat, herinnerde ik me ook weer hoe groot de overgang van dit Friese polderlandschap naar het stadse dorp Drachten was voor dat kleine mannetje, dat altijd gewend was geweest hier in alle rust en vrijheid op zijn klompjes rond te banjeren. Man man man … al die rechte straten, al dat steen en beton, rijen huizen die allemaal op elkaar leken … ik vond het verschrikkelijk …
Voor de rest van de familie zal dat vast niet veel anders zijn geweest, vooral ook omdat we allemaal gebukt gingen onder de ploegendiensten van heit, die het ook bepaald niet gemakkelijk had om als buitenmens ineens continu tussen de stampende machines en tussen vier muren te moeten staan. Uiteindelijk hebben daarin allemaal onze weg wel weten te vinden, maar de Commissiepolle blijft trekken …
Afanja's Weblog 
Erg leuk om een reportage van een buurjongen (ruim 50 jaar geleden) over Echten te lezen.
Herinner me jou, je ouders en grootvader nog goed.
De oude foto’s, mogelijk ook zelf in bezit, spreken zeer aan.
LikeGeliked door 1 persoon
Dag Jan,
Op mijn beurt vind ik het erg leuk om hier vervolgens een reactie van jou te lezen. Natuurlijk herinner ik me jou ook nog goed. Sommige herinneringen, flarden uit lang vervlogen tijden, staan nog steeds vrij helder op mijn netvlies. Andere momenten roepen meer vragen op dan herinneringen, maar ik vond het heel aardig om weer eens terug te blikken op de jaren aan de Commissiepolle.
LikeLike
Dat bruggetje hebben ze speciaal voor jou aangelegd lijkt me zo zodat jij letterlijk en figuurlijk terug kunt kijken op jouw jeugd in de polder
LikeLike
Geboeid heb ik deze reportage gevolgd, Jan. Veel herken ik vanuit de verhalen van mijn man, die ook op het platteland van Friesland is opgegroeid, maar dan twintig jaar eerder dan jij. Wát een overgang voor een kleine jongen, van de vrijheid van de weiden naar de stenen van Drachten.
LikeLike
Wat een mooie omgeving. Je hebt er in elk geval goede herinneringen aan 🙂
LikeLike
Mysterieus vragen oproepend bruggetje. Iemand moet dat toch ooit met een reden hebben aangelegd. Maar een koeienoversteekplaats zal het niet zijn. Beetje riskant met maar aan één kant een leuning. Die stoel is wel goed gevonden, wat een service, een rustpunt voor de wandelaar, al zullen die daar in the middle of nowhere niet in groten getale rondstruinen.
LikeLike
Je hebt een mooie serie gemaakt over je geboortegrond. De foto’s van vroeger erbij maakten het helemaal af.Dank voor het delen van je jeugdherinneringen.
Om deze mooie plek, ook al was het ’s winters niet altijd aangenaam, te moeten verlaten, is heel ingrijpend voor de hele familie.
LikeLike
Prachtig het kleine mannetje op de tractor.
Je moet eerder opstaan Jan op als eerste bij de stoel te zijn. 😉
Misschien dat inmiddels het wandelpad is doorgetrokken.
De taalachterstand heb je razendsnel weggewerkt, van jouw Nederlandse woordenschat en het omschrijven van gebeurtenissen daar kan menig Nederlander nog wat van leren.
Wat een overgang voor iedereen, ik voel met jullie mee terwijl ik jouw verhaal lees.
Ging je nadien nog vaak logeren op de Commissiepolle?
Hoe komt deze straat eigenlijk aan zijn naam?
LikeLike
Jetske, de plaatsnaamdeskundige voor Fryslân dr. Karel F. Gildemacher zegt over deze buurtschap: “Het tweede element is het Friese pôle ‘verhoogd perceel land; klein eiland’, het eerste is het woord commissie, waarvan de achtergrond onbekend is.” Misschien heeft een of andere commissie hier een huizengroepje gesticht voor arbeiders om het veen alhier te ontginnen? Of zou het gelijk al een landbouwerskolonie zijn geweest. In de krochten van het gemeentearchief van Lemsterland zou toch te vinden moeten zijn wat voor commissie dat was. De buurtschap is begin 19e eeuw ontstaan aldus voornoemde heer, voor een plaats is dat betrekkelijk jong, dat zou toch gedocumenteerd moeten zijn. Plaatsen ontstaan altijd met een reden, die komen niet zomaar uit de lucht vallen.
LikeLike
Mooie foto’s . Zo ging het bij mijn vader ook. Werkte altijd op de boerderij maar werd overbodig en ging naar de fabriek om te werken. Miste wel het vrije landleven al was het altijd wel druk en kreeg hij nu het weekend vrij.
LikeLike
Mooie serie met een prachtig verhaal vol van herinneringen .
Die stoel op het bruggetje is een troon met het fraaie uitzicht Jan.
Grappig het is 50 jaar geleden dat jij bent gefotografeerd op de trekker :-))
Groetjes.
LikeLike
Een stoel op een bruggetje….daar ga je he toch iets bij afvragen geboortegrond of niet. Achtergelaten door een visser misschien? Of maakt daar iemand zijn dagelijkse wandeling en heeft hij een rustpunt nodig ? Hoe dan ook…..het ziet er prachtig uit !
Zo.n verandering van baan had bij ons thuis ook een enorme invloed op de sfeer. Mijn vader verliet het leger ,vervroegt pensioen, en hij kon niet wennen aan het leven buiten. Dus ik begrijp wel wat dat voor jullie betekend heeft.
LikeLike
Mooie serie en prachtige archief foto van jou op die trekker Jan.
LikeLike
Beautiful shots, Jan. It’s that footbridge that really attracts me.
LikeLike
Dat van die ploegendiensten herken ik. Ik ga morgen de bijbehorende foto’s bekijken: de internetverbinding hier op het platteland is dramatisch traag de laatste dagen 😦 .
LikeLike
Prachtig Jan.Mooi door de eenvoud en w&
LikeLike
dat was beslist een grote verandering Jan….
van dergelijk grondverzakkingen had ik nog niet gehoord ..
we kennen hier wel de “Hoge Venen” maar dat is lang een beschermd natuurreservaat…
en zo’n brugje met een stoel, had ik nog niet gezien
groeten
LikeLike
nou jam een uitzicht om U tegen te zeggen hé,
die jetske, 🙂 whahaha het beste plekje inpikken 🙂 hopla:-)
mooi is dat , wel jan de plaatjes hier hebben er geen last van gehad:-)
LikeLike
Een mooie serie was het, ik vraag me nu alleen af of die eend op de foto….
LikeLike
Nee, Sjoerd, dat is net zo min een echte eend als de kever op jouw laatste foto. 😉
LikeLike
Ja Jan dit moet een hele aanpassing zijn geweest voor jullie gezinnetje. Maar alles is zoals altijd weer op zijn pootjes terecht gekomen. 😉
Ik veronderstel dat je dan ook van een klein schooltje overgestapt bent naar een grotere school?
Dat zal dan ook wel weer een hele verandering in je toen nog prille leventje geweest zijn.
LikeLike
Dat kleine schooltje heb ik zelfs helemaal overgeslagen, Peter. Voor kleuters van 4 en 5 jaar was er indertijd nog geen leerplicht. Om naar de kleuterschool te gaan, zou ik iedere dag met een busje gehaald en gebracht moeten worden, dat zagen mijn ouders blijkbaar niet zo zitten. En ik vermaakte me in die jaren prima zonder school. Het gevolg was wel, dat het een flinke stap was om later toch naar de lagere school te moeten, dit temeer omdat ik toen eigenlijk voor het eerst met de Nederlandse taal werd geconfronteerd, want ik was tot die tijd volledig in het Fries opgegroeid. Die taalachterstand kon ik echter snel inhalen, zodat ik al snel compleet tweetalig was. 🙂
LikeLike
🙂
Fijne namiddag nog.
LikeLike