De Tourkaravaan trok gisteren de Auvergne in. Tijdens de beklimming naar de 1.589 meter hoge Pas de Peyrol ontbrandde de strijd voor het eerst goed in deze Tour, waardoor diverse potentiële klassementsrenners al in de eerste bergetappe op achterstand werden gezet. Deze confrontatie met de eerste bergreuzen riep bij Aafje en mij meteen herinneringen op, want wij zijn de renners daar al eens voor gegaan …
Vanaf de Pas de Peyrol bestaat de mogelijkheid om te voet de 1.783 m hoge Puy Mary te beklimmen. Die uitdaging zijn we in 1993 aan gegaan. Aafje gaf er halverwege de klim de brui aan. Een gemetseld muurtje was een fijne plek om te wachten totdat ik terug was van de top, oordeelde ze (zie bovenstaande foto). Zelf besloot ik door te zetten. Enige tijd later bevond ik me letterlijk en figuurlijk in de wolken op de top van de Puy Mary, waar ik mezelf liet vereeuwigen door een vriendelijke Spanjaard …
Vanaf dit punt schijn je onder goede omstandigheden een van de mooiste vergezichten van heel Frankrijk te hebben. Bovenop de al lang uitgedoofde vulkaan strekt het uitzicht bij helder weer tot aan de Mont Blanc. Ook de nabije omgeving, met uitzicht op de Puy Griou, de Plomb de Cantal en de zeven valleien die rond de top liggen moet fantastisch zijn bij goed weer. Van dat alles heb ik op die dag helaas maar weinig kunnen zien, omdat de top in nevelen was gehuld …
Nadat ik Aafje op de terugweg weer van het muurtje had geplukt, hebben we terug op de Pas de Peyrol nog een tijdlang lekker op een terrasje gezeten, waarna we onze rit door de het vaak adembenemende vulkaanlandschap van de Auvergne hebben vervolgd. Het was de laatste keer dat ik te voet een berg heb beklommen, vandaar ook dat ik er een warme herinnering aan bewaar. In de jaren daarna ging mijn lichamelijke conditie bijna ongemerkt achteruit, totdat diverse onderzoeken 11 jaar later in oktober 2004 met een keiharde diagnose helderheid brachten: MS, zij het – voor zover dat mogelijk is – een milde vorm …
De hoogste top die ik de afgelopen jaren heb beklommen, is de steile kant van het 10 meter hoge Reaklif bij Warns in september 2010. Sindsdien heeft de MS zijn sloopwerk stilletjes voortgezet, waardoor ik me aan die beklimming onlangs met Jetske niet eens meer heb gewaagd. Voortdurend voortslepende vermoeidheid en regelmatig aanhoudende pijn dwingen me om steeds scherpere, en zeker niet altijd even leuke keuzes te maken m.b.t. wat ik wel en niet kan doen. Het meest vervelend is nog, dat die keuzes maar zelden worden begrepen en nog minder worden gerespecteerd door mensen. Maar ja, veel mensen weten nu eenmaal niet beter en oordelen (te) snel …
Eind april ben ik begonnen met nieuwe medicatie, in juni had ik het idee dat ik daar baat bij begon te krijgen, maar daar merk ik momenteel niet zo gek veel meer van. De laatste dagen waren zelfs mijn dagelijkse kuiertjes al wat teveel van het goede. Daarom doe ik het voorlopig met de Tour bijna dagelijks op radio en tv lekker rustig aan. Maar helemaal stil zal hier nog niet worden, want ik heb nog wel wat foto’s in voorraad. 🙂
Afanja's Weblog 
Ik loop weer een paar blogs achter… snel even bijlezen. Je hebt het bewijs dat je ooit op de top stond! Veel van je lezers kunnen je dat niet nazeggen. Ik hoop dat de medicatie aanslaat en dat je er hoe dan ook gemak van hebt. Al is zo’n hoge bergtop niet meer voor je weggelegd – en zit je nu tijdelijk in een dip door MS – ik blijf je een enorme doorzetter vinden. Leven met MS is voor jezelf en voor je directe omgeving niet altijd makkelijk. Je weet er altijd weer een positieve draai aan te geven. En ik weet dat je antwoord is: aan geklaag heb je niks. Dat is ook zo, maar je moet het wel doen. Voor mij ben je een kanjer – en Aafje niet minder 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Langzaam maar zeker gaat het meer en meer op lijken, dat het laatste dipje niet werd/wordt veroorzaakt door de MS, maar door iets anders. Vanmiddag maar eens even naar de huisarts geweest. Wordt vervolgd …
Zonder Aafje zou het leven een stuk minder makkelijk voor me zijn, zij verdient inderdaad de titel ‘kanjer’. 🙂
LikeLike
Wat leuk en lief die oude foto’s van jullie twee te zien. Ach Jan ik hoop dat je je rug flink glad van de olie laat zijn en hup al die commentaren van anderen erlangs af laat glijden. Hun neuzen zijn kort, erg kort
LikeGeliked door 1 persoon
Je hebt nog veel te genieten van de Tour Jan en van al de mooie vergezichten.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat is een klim waar je u tegen mag zeggen. Daar begin ik nu ook niet meer aan.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat waren nog eens tijden hé maar tja, we blijven niet allemaal fit helaas. Maar leuke herinneringen middels mooie foto’s op een nevelige top. Ik denk dat jouw vaste volgers toch wel begrip hebben voor de situatie waar jij mee te kampen hebt?
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, dat idee heb ik wel. 🙂
LikeLike
heel leuk dat zo’n tour weer zulke herinneringen oproept Jan
en dus gelijk maar een blog er van gemaakt, leuk hoor die wat oudere foto’s, een hele prestatie daar boven op te klimmen. petje af…
verder heel veel sterkte, en geniet maar van de tour
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, die oude foto’s halen het kwalitatief niet bij die van tegenwoordig, maar ze helpen verhalen en gebeurtenissen uit intussen al lang vervlogen tijden levendig te houden. Dit was in letterlijke zin een mooi hoogtepuntje om nog eens op terug te kijken.
Het komt allemaal vast goed met de Tour. 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Toch maar een like. ’t Verhaal en alle reacties daarop met aandacht gelezen, de foto’s al even aandachtig bekeken, en nu zoek ik naar woorden die misschien iets zouden kunnen betekenen, en vind ze niet.
No matter what fate chooses to play,
There’s nothing you can do about it anyway
zong Jackson Browne ooit in For a dancer
Onmacht.
De meeste dingen in het leven overkomen je. De een treft het de ander niet. Domme pech, je hebt het niet in de hand.
En dan toch proberen er het beste van te maken. Dat doe je goed, Jan. Van je blog geniet ik veel.
En nu veel sterkte.
Ed
LikeGeliked door 1 persoon
Je hebt toch wel de juiste woorden gevonden, Ed. Dank! 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Een like lijkt een beetje misplaatst , toch is het mooi dat jullie dit alle beleefd hebben.
Heel typisch dat de diagnose zo laat kwam.
Bij mij duurde het ook jaren voor de diagnose kwam , het was bijna een opluchting.
Ik prijs me gelukkig dat ik nu meer kan dan 10 jaar geleden.
Ik kan me goed indenken dat jullie met andere ogen naar de Tour kijken.
LikeGeliked door 1 persoon
Je eerste opmerking is me uit het hart gegrepen. Ik begrijp eerlijk gezegd ook nooit zo goed wat mensen bedoelen, wanneer ze een dergelijk logje met een ‘kale like’ waarderen. Het doet mij wat denken aan de oppervlakkigheid van Twitter. Maar toe maar, dat is hun keuze en hun goed recht natuurlijk.
De Tour roept vrijwel elk jaar wel warme herinneringen op aan lang vervlogen vakanties, en die deel ik ook graag hier op mijn weblog als het zo uitkomt. Dat ik in dit geval bij onze laatste echte klimpartij uitkwam, is puur toevallig omdat de Tour daar gisteren passeerde. Net zo goed als dat het toeval is dat dit in een mindere periode gebeurt. Maar door de herinnering op deze manier in te bedden in het heden, krijgt hij voor mij meer waarde. Of zoiets …
Morgen in elk geval geen verhaal n.a.v. de Tour, want ze trekken de Pyreneeën in, en daar zijn we helaas nog nooit geweest. Maar daarom zal ik vast niet minder genieten van de koers en beelden van die fascinerende landschappen. 😉
LikeLike
Prachtige beelden Jan en dat zijn ook de beelden die je nu maakt met de mogelijkheden die je hebt. Van mensen met domme opmerkingen moet je proberen je niets aan te trekken ,die piepen anders als ze zelf wat meemaken en tegenslag hebben .Gelukkig is Aafje je rots in de branding.Wens je nog veel dagen met weinig dipjes.Na meer dan een 1.5 dagen onophoudelijk pijn heeft de pijnkliniek bij mij nu soelaas gebracht.Ik ben zo goed als pijnvrij en kan weer korte wandelingen maken.Hoelang we die pijnloze tijd gaan beleven weet zelf de dokter niet.Ik hoop op een paar maanden maar niets is zeker.Wens je veel moed en mijn respect voor zoveel moed en doorzettingsvermogen heb je zeker.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, we lijken wat in hetzelfde schuitje te zitten de laatste, want ook bij jou gaat het met vallen en opstaan. Hopelijk blijf je nu eens langere tijd verschoont van pijn en andere ellende, want ook jij verdient met jou inzet duidelijk meer. Zet ‘m op, Marylou!
LikeLike
zoete herinneringen Jan
LikeGeliked door 1 persoon
Jawel, Jan, altijd de moeite waard om eens even op terug te blikken. 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Wat een harde dobber Jan… Ik hoop van harte dat de medicatie alsnog aanslaat. Het allerbeste en veel goede moed.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik geef die medicatie ook nog wel even de tijd, hoor. Sommige mensen merken al na enkele weken resultaat, andere pas na een halfjaar tot een jaar. Het meest vervelend is de onzekerheid waar je mee te kampen hebt, pieken en dalen blijven elkaar onvoorspelbaar afwisselen. Ik wacht nu weer even rustig op de volgende weg omhoog. 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Dat lijkt me ook het beste. Je druk maken of stressen is zeker niet goed. Een collegaatje van mij kreeg ook de diagnose een paar maanden terug. Heftig.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat is altijd een heftige diagnose. Hopelijk heeft ze de juiste mensen als maatjes om haar heen.
LikeGeliked door 1 persoon
mooie herinneringen Jan
zoiets mag je meer publiceren
en denk er aan : “carpe diem”
groeten
LikeGeliked door 1 persoon
Komt goed, Willy, ook morgen zal het wel weer lukken om het beste uit de dag te halen. 🙂
LikeLike
wat mij betreft mag je nog wat vaker in de historische foto’s duiken Jan. Deze zijn prachtig met de man aan de top maar denk dat jij er zelf met gemengde gevoelens op terug kijkt
LikeGeliked door 1 persoon
Als de gelegenheid zich voordoet, zullen er ongetwijfeld nog eens wat foto’s en verhalen uit de oude doos verschijnen, Henk. Ze roepen weliswaar af en toe gemengde gevoelens op, maar uiteindelijk kijk ik er toch altijd met plezier op terug, omdat het toch gaat om zaken en gebeurtenissen die ze me niet meer afpakken.
LikeLike
What memories to hold onto, Jan. Beautiful landscapes.
LikeGeliked door 1 persoon
Yes, it’s nice to have this kind of memories during less pleasant times, William.
LikeLike
Pluk de dag zo als hij komt, Jan en geniet!
Doe ik ook… 😉 🙂
Mensen die oordelen… ach die weten het hele verhaal niet… dus laat maar gaan… toch?
Ik heb genoten van je foto’s en je verhaal!!
Lieve groetjes Anna 😀
LikeGeliked door 1 persoon
Ik leer steeds beter om ‘het te laten gaan’, Anna, maar af en toe eens even wat van je af schrijven kan daarbij geen kwaad. Zo’n logje met een verhaal uit de oude doos en wat gedachtenspinsels daar omheen helpt in zekere zin om voor mezelf weer even wat rust en ruimte te creëren. 🙂
LikeLike
Ja Jan…koesteren deze momenten en terug kijkend genieten. Doen wat je nog kunt doen…eventueel met je fotomaatje Jetske. leef met de dag en probeer zoveel mogelijk te genieten van de dingen die je nog kunt. Voor ieder van ons komt er een tijd dat we minder kunnen…dat is voor jou misschien ietsje sneller dan de andere blijf maar blijf vooral bloggen. Sterkte in deze moeilijke periode.
LikeGeliked door 1 persoon
Komt goed, Leo, even bijna in letterlijke zin pas op de plaats om bij te tanken en mijn lichaam weer wat in de plooi te laten vallen. Ik heb nog materiaal genoeg om voorlopig te kunnen blijven bloggen, ook dat loopt wel los. 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Je hebt een mooie blog gemaakt.
Gelukkig zijn er herinneringen om je op te peppen, én de televisie om wat te herbeleven.
Ups en downs: maar je weert je bewonderenswaardig!
Richting “up” !
Hartelijke groet, Zem.
LikeGeliked door 1 persoon
Dank voor je bemoedigende woorden, Zem, het moet zijn tijd even weer hebben. Even door een mindere periode heen en dan weer verheugd verder.
LikeLike
Een zeer spannende tour toegewenst!
LikeGeliked door 1 persoon
Dat zal vast wel lukken. En ook zonder spanning zijn de landschappen altijd weer de moeite waard. Al gaat er natuurlijk voor jou niets boven zelf fietsen in het Groningse land. Daarbij wens ik jou de komende tijd veel plezier.
LikeLike
Wat is dat toch jammer Jan, dat die ziekte je zo belemmert. Als je deze foto’s ziet weet je ook weer wat je allemaal mist. Het is een hele kunst om met wat er dan nog mogelijk is toch zo positief mogelijk te blijven en te genieten van wat er is. Kwam er maar eens een echt geneesmiddel!
De tour kijken is trouwens ook voor niet fietsfanaten leuk, al die schitterende landschappen worden mooi in beeld gebracht. Zo kun je vanuit je luie stoel toch nog de bergen in!
LikeGeliked door 1 persoon
Terugkijkend op de afgelopen twaalf jaar lukt het – met Aafje altijd stoer aan mijn zijde – nog altijd heel aardig om de moed erin te houden en er het beste van te maken. Maar in mindere dagen, zoals ik ze nu weer even doormaak, is het toch vaak weer even slikken. Kijkend naar zo’n verhaal en de bijbehorende foto’s, die vrijwel jaarlijks wel even door de Tour worden opgeroepen, besef ik dat dit soort zaken voorgoed tot het verleden behoren. Maar ik koester deze herinneringen en foto’s des te meer, juist omdat ik weet wat het waard is om dit soort dingen te hebben kunnen doen.
Dat echte geneesmiddel zal ik wel niet meer meemaken, het blijft een kwestie van behelpen om er het beste van te kunnen maken. De elk jaar weer prachtige Franse landschappen en de herinneringen die ze oproepen, zullen daar de komende zeker weer aan bijdragen. 🙂
LikeLike
🌹
LikeGeliked door 1 persoon
Met respect volg ik jouw blog en bewonder ik jouw optimistische verhalen.
Ik wens jou in de toekomst nog meer toppen dan dalen.
Bemoedigende groet,
LikeGeliked door 1 persoon
Dankjewel, Rob, dit soort bemoedigende reacties blijft me motiveren om door te gaan met bloggen en het leven en de wereld zo optimistisch en blijmoedig mogelijk tegemoet te blijven treden.
LikeGeliked door 2 people