In gesprek in de Ecokathedraal

Nadat we de betonnen iglo van binnen en van buiten hadden bekeken, vervolgden we onze dwaaltocht door de Ecokathedraal. Daarbij liepen onze wegen vanaf hier tijdelijk uiteen …

Als ik me niet vergis liep Anna het pad tegenover de iglo op. Omdat daar een paar tempelachtige constructies op een heuvel liggen, noem ik dit deel wel eens de ‘Tempelberg’ …

Zelf koos ik een andere richting. Het pad dat ik volgde, komt uiteindelijk uit aan de achterkant van die tempelberg. Naast een vrijwel altijd wat glibberige trap ligt daar een gestaag afbrokkelend hellende vlak …

Via dezelfde weg keerde ik even later terug naar het belangrijkste pad dat zich van voor tot achter door de Ecokathedraal slingert. Korte tijd later trof ik Jetske weer …

We raakten in gesprek met een vrijwilliger van de Ecokathedraal die zich voor de gelegenheid net zo fleurig had gekleed als ik. De man, die bezig was met het verwerken van snoeimateriaal, kon boeiend vertellen over het werk en de ontwikkelingen in de Ecokathedraal. Omdat het langer duurde dan goed is voor mijn benen, besloot ik er na enige tijd maar even bij te gaan zitten. Na mijn verklaring dat dit even nodig was vanwege mijn MS, zetten we het gesprek enkele meters verder voort. Dat is het mooie van de Ecokathedraal, er is eigenlijk altijd wel een plekje waar je even wat rust kunt pakken.

Natuurlijk moest de bosaardbei die vlak naast me bleek te groeien ook even op de foto. Intussen was Anna ook weer afgedaald. Terwijl ze geleidelijk dichterbij kwam, maakte ze wat foto’s van ons gespreksgroepje …

– wordt vervolgd –

40 gedachten over “In gesprek in de Ecokathedraal

    • Het verschilt inderdaad van plek tot plek met de begroeiing, Bram. In het deel waar deze foto’s zijn genomen wordt nog regelmatig bijgebouwd. Verder naar achteren krijgen veel van de gestapelde bouwwerken al jaren rust. Vooral bouwwerken die daar wat verder van het pad staan, raken daardoor steeds meer overwoekerd.

      Geliked door 1 persoon

  1. Dat was een leuke en interessante ontmoeting met deze vrijwilliger. De dresscode was ook goed gekozen. Terwijl ik juist qua kleding probeer op te gaan in de omgeving. 😉
    Jij hebt best wel lang met deze man gepraat. Heel slim om erbij te gaan zitten. Mijn aandacht werd na een tijdje getrokken door uitgebloeide berenklauw. Wel mooi dat Anna je een fotoserie toestuurde zodat jij die weer kon gebruiken.
    Een mooi verhaal en fotoserie!

    Geliked door 1 persoon

    • Ik draag graag rood tijdens mijn fotokuiertjes. Ik heb ook wel een soort van gedekt groene jas gedragen, maar dat beviel toch niet echt. Ik had vaak het gevoel dat dieren als reeën en zo zouden schrikken van dat groen. De kleur associëren ze vast met het groen van de jager. Terwijl zo’n schrander dier bij het zien van een brandweerrode jas zal denken: “Ach kijk nou, een fotograaf … Leuk, daar blijf ik even voor staan …” 😉

      Geliked door 1 persoon

  2. Enerzijds is het natuurlijk gezellig om met meerderen op fotosafari te gaan maar ik vindt het lastig om de focus op fotograferen te zetten als ik ben afgeleid. Het liefst ga ik doorgaans dan ook alleen op pad. De tempelberg vindt ik trouwens een mooie benaming voor de bouwwerken.

    Geliked door 1 persoon

    • Ik ben intussen bijna 15 jaar vrijwel elke dag alleen op pad geweest, op termijn gaat dat toch vervelen. Ik kan het trouwens ook niet met iedereen, het moet wel klikken en de ander moet bij voorkeur ook fotograferen. Met Jetske heb ik die klik vanaf het begin gehad.

      Like

    • Van dat soort gesprekken steek je altijd weer wat op. En vaak geldt dat andersom net zozeer, want als bezoeker kijk je toch op een andere manier tegen bepaalde zaken aan. En dat kan weer als eyeopener voor een organisatie dienen.

      Like

Reacties zijn gesloten.