– Virtueel naar Frankrijk 13 –
Toen ik eenmaal aan de voet van de krijtrotsen op dat dikke betonnen plateau stond, was het nog maar een kleine stap om nog iets verder af te dalen …
Onder toeziend oog van de beide vrouwen liep ik over de laatste smalle strook kiezelstrand, die bij hoog water restte, eerst eens een klein stukje in noordelijke richting. Daar werd de rotswand op dat moment mooi in het licht gezet door de zon …
Ter hoogte van de plek waar de wandbekleding met natuursteen stopte en de krijtrots weer op zichzelf was aangewezen, richtte ik de blik omhoog. Van wat ik daar te zien kreeg, schrok ik toch wel even. Daar was een flink stuk van de rotswand verdwenen. Aan de linkerkant leek een soort gemetselde pijp half te zijn verdwenen, een soort afvoer misschien …?
Wat het ook geweest was, ik stond daar ineens toch een stuk minder gemakkelijk dan voordat ik de blik omhoog had gericht. Ik liep terug naar het betonnen plateau, waarna ik een stukje in zuidelijke richting wandelde …
– wordt vervolgd –
Ja weer en wind, natuur, dat pakt terug, altijd…
LikeGeliked door 1 persoon
indrukwekkend om te zien waar wind en water toe in staat zijn Jan.
LikeGeliked door 1 persoon
wat een geweldig serie,
Ik ben helemaal weg van foto nummer `1
Het valt niet te vergelijken met de zee hier.
Fijne dag
LikeGeliked door 1 persoon
Ha Afanja,
zooooooo… wat schitterend!
Ik moest aan deze rotsen denken (maar dan die van de zuidkust van Engeland) bij het lezen van het Zoutpad.
Kannonne… je moet er wel op durven lopen. Of je tentje opzetten…
Groetjes!
LikeGeliked door 1 persoon
Wow, de natuur he… zo krachtig! Zo mooi, foto 2, doet het hem hier voor mij absoluut! Maar wat je laat zien in de slideshow… pffffffff ja… ik snap je helemaal! Ik was ook terug gelopen.
X
LikeGeliked door 1 persoon
It would definitely appear to be an artificial reason for that missing gap.
LikeGeliked door 1 persoon
grappig wel hé Jan dat je bij het zien van foto’s weer even hélemaal terug bent daar 🙂
mooie krijtrotsen, maar ja, ook wel logisch dat die water opnemen en kunnen afbrokkelen,
blijf jij maar mooi met twee voetjes in friesland hé 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Heel mooi om te zien Jan, voor mij foto 2 hoor.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, die vind ik zelf ook mooi, maar achteraf bekeken had ik de camera nog een stukje naar rechts moeten draaien.
LikeLike
het is heel erg dat het zo snel gaat maar het geeft wel prachtige fotografische momenten.
LikeGeliked door 1 persoon
Het blijft krijt natuurlijk…
LikeGeliked door 1 persoon
De natuur neemt vroeg of laat terug van de mens wat van haar is.
Dat kan soms wel gevaarlijk zijn. Je weet maar nooit met die rotsen.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, je weet maar nooit op welk moment stenen “besluiten” om naar beneden te vallen.
De eerste foto vind ik heel mooi, ik krijg werkelijk zin om mijn tenen in het water te steken!
Hartelijke groeten van Zem.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat gevoel van onrust en ongemak herken ik …
in IJsland (2016) viel er een rotsblok van wel zeker een halve meter dik op 5 meter van waar ik stond…
In een wip en een weer was ik daar weg… De natuur is echt wel onverbiddelijk soms…
De 2de foto is deze serie is voor mij de mooiste.
Je wordt wel verwend Jan, twee vrouwen die op je passen 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Soortgelijke rotsblokken komen in de loop van deze serie ook nog voorbij, maar die lagen er al toen wij passeerden. Om te weten hoe indrukwekkend natuurkrachten kunnen zijn, moet je er eigenlijk eerst nabij geweest zijn. Dan pas wordt het tastbaar.
LikeGeliked door 1 persoon
Overdonderd? Zou ik ook geweest zijn, je ziet van nabij dat natuur ook gewelddadig kan zijn.
In dit geval waterkracht, letterlijk. Samen met storm.
Om bang van te worden.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, dat is absoluut indrukwekkend. Op de dag van vertrek kregen we nog een klein voorproefje van wat storm kan doen op die kust. Maar daar zijn we natuurlijk nog lang niet aan toe. 😉
LikeLike
Mooie foto’s Jan! Zou op de plaats van die ‘afvoer’ een huis gestaan kunnen hebben? Erachter zie ik nog net de punt van een dak van een ander huis. Rotsen brokkelen af, zeker die zachte kalksteen.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, je weet het, maar als je er dan ineens onder staat, lijkt het pas echt door te dringen. Wat het geweest is weet ik niet, kan wellicht de afvoer van een huis zijn geweest. Morgen een paar foto’s van een huis dat op het randje staat te balanceren.
LikeGeliked door 1 persoon
Die afbrokkelende rotsen zijn daar echt wel een gevaar, daar moet men constant op bedacht zijn. Maar ach wat zijn ze mooi. Vooral als de zon erop schijnt.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat gevaar is pas echt voelbaar als je daar ineens onder staat.
LikeGeliked door 1 persoon
Plekken waar de krachten van de natuur inwerken op het vaste land, hebben altijd iets spectaculairs. Daar voel je pas hoe klein je bent als mens in het grote geheel… Prachtige beelden van best indrukwekkende krijtwanden die continu door het water worden aangevallen.
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi om te zien hoe dicht het water bij de rotsen komt!
Mooie fotografie
LikeGeliked door 1 persoon
Het heeft wel wat bijzonders maar ik zal er zelf ook niet graag onder staan. Maar je nam wel mooie fotografie ervan.
LikeGeliked door 1 persoon
Rotsformaties houden altijd gevaar in. Ondanks of dank zij de grijze tinten, vind ik de laatste foto melancholie uitstralen.
LikeGeliked door 1 persoon
de kracht van de natuur Jan
knappe foto’s
prettige dag
LikeGeliked door 1 persoon