Onder afbrokkelende krijtrotsen

Geplaatst op door

– Virtueel naar Frankrijk 13 –

Toen ik eenmaal aan de voet van de krijtrotsen op dat dikke betonnen plateau stond, was het nog maar een kleine stap om nog iets verder af te dalen …

Onder toeziend oog van de beide vrouwen liep ik over de laatste smalle strook kiezelstrand, die bij hoog water restte, eerst eens een klein stukje in noordelijke richting. Daar werd de rotswand op dat moment mooi in het licht gezet door de zon …

Ter hoogte van de plek waar de wandbekleding met natuursteen stopte en de krijtrots weer op zichzelf was aangewezen, richtte ik de blik omhoog. Van wat ik daar te zien kreeg, schrok ik toch wel even. Daar was een flink stuk van de rotswand verdwenen. Aan de linkerkant leek een soort gemetselde pijp half te zijn verdwenen, een soort afvoer misschien …?

Wat het ook geweest was, ik stond daar ineens toch een stuk minder gemakkelijk dan voordat ik de blik omhoog had gericht. Ik liep terug naar het betonnen plateau, waarna ik een stukje in zuidelijke richting wandelde …

– wordt vervolgd –

26 gedachten over “Onder afbrokkelende krijtrotsen”

  4. Ha Afanja,

    zooooooo… wat schitterend!
    Ik moest aan deze rotsen denken (maar dan die van de zuidkust van Engeland) bij het lezen van het Zoutpad.
    Kannonne… je moet er wel op durven lopen. Of je tentje opzetten…

    Groetjes!

    Geliked door 1 persoon

  7. grappig wel hé Jan dat je bij het zien van foto’s weer even hélemaal terug bent daar 🙂
    mooie krijtrotsen, maar ja, ook wel logisch dat die water opnemen en kunnen afbrokkelen,
    blijf jij maar mooi met twee voetjes in friesland hé 🙂

    Geliked door 1 persoon

  12. Ja, je weet maar nooit op welk moment stenen “besluiten” om naar beneden te vallen.
    De eerste foto vind ik heel mooi, ik krijg werkelijk zin om mijn tenen in het water te steken!
    Hartelijke groeten van Zem.

    Geliked door 1 persoon

  13. Dat gevoel van onrust en ongemak herken ik …
    in IJsland (2016) viel er een rotsblok van wel zeker een halve meter dik op 5 meter van waar ik stond…
    In een wip en een weer was ik daar weg… De natuur is echt wel onverbiddelijk soms…
    De 2de foto is deze serie is voor mij de mooiste.
    Je wordt wel verwend Jan, twee vrouwen die op je passen 😉

    Geliked door 1 persoon

    • Soortgelijke rotsblokken komen in de loop van deze serie ook nog voorbij, maar die lagen er al toen wij passeerden. Om te weten hoe indrukwekkend natuurkrachten kunnen zijn, moet je er eigenlijk eerst nabij geweest zijn. Dan pas wordt het tastbaar.

      Geliked door 1 persoon

    • Ja, je weet het, maar als je er dan ineens onder staat, lijkt het pas echt door te dringen. Wat het geweest is weet ik niet, kan wellicht de afvoer van een huis zijn geweest. Morgen een paar foto’s van een huis dat op het randje staat te balanceren.

      Geliked door 1 persoon

  17. Plekken waar de krachten van de natuur inwerken op het vaste land, hebben altijd iets spectaculairs. Daar voel je pas hoe klein je bent als mens in het grote geheel… Prachtige beelden van best indrukwekkende krijtwanden die continu door het water worden aangevallen.

    Geliked door 1 persoon

Reacties zijn gesloten.