Daar gaat ‘ie

Nadat hij met zijn wendbare ogen op steeltjes een inschatting had gemaakt van hetgeen hem in de afgrond te wachten stond, waagde de slak zich over de rand van het tafeltje …

Steeds verder schoof hij met zijn gespierde buik over de rand, tot hij uiteindelijk als een heuse steile wand acrobaat in de richting van de klimop kroop …

Uitgerekend op dat moment kwam Aafje thuis van haar zaterdagse boodschappenronde. Voordat ik in de gaten had wat er gebeurde, had ze de slak van de tafel geplukt. “Ik zie het al, jij hebt honger, hè …,” zei ze …

Alsof hij haar begreep, hief de slak zijn kopje even naar haar op. Daarna bracht Aafje hem met ferme tred naar een plekje waar hij zijn buikje vol kon vreten, zonder daarbij schade aan te kunnen richten … de gft-container …

40 gedachten over “Daar gaat ‘ie

  1. Ha, ha, jij en Aafje hadden op dat moment even een ander perspectief…
    Nu weet je nóg niet waarheen de reis van de slak voerde.
    Je hebt een mooie serie van dit diertje gemaakt, Als je slakken van dichtbij bekijkt, zijn ze eigenlijk heel mooi.
    Hier heb ik niet zoveel last van ze, er is zoveel groen en halfverteerd bodemmateriaal, dat ze niet weten waaraan te beginnen. Meestal laten ze dan wel staan, waarop ik gesteld ben.
    Hartelijke groeten van Zem.

    Geliked door 1 persoon

Reacties zijn gesloten.