Nadat we al enkele jaren samen op pad waren geweest in haar geboortestreek, heb ik mijn fotomaatje in maart 2009 meegevoerd naar de kleine wereld waar ik mijn eerste levensjaren heb doorgebracht. Hiervan heb ik indertijd verslag gedaan op mijn weblog, dat toen nog op web-log draaide. Nadat web-log ter ziele ging, is dat deel van mijn weblog verloren gegaan voor de openbaarheid, maar zelf heb ik er gelukkig nog steeds de beschikking over …
Mijn wieg stond in augustus 1958 aan de Commissiepolle bij Echten, een klein dorpje op de zuidelijke oever van het Tjeukemeer. Om bij de Commissiepolle te komen, moet je vanaf de Hoofdweg in Echten in zuidelijke richting afslaan, de Middenweg op. Na ongeveer 600 meter kom je op de plaats van bestemming: de Commissiepolle …
Er zit niets anders op dan vanaf dat punt onze weg te voet te vervolgen, want de Commissiepolle is net als 50 jaar geleden nog steeds een schelpenpaadje van amper een meter breed. Alleen een rij brievenbussen en kliko’s aan het begin van het pad verraadt de bewoning verderop. De mensen die achteraan wonen moeten ongeveer 500 meter lopen of fietsen om hun brievenbus te legen …
Als we het pad betreden, leert een blik naar rechts dat er van de oude schuur van de boerderij waar heit (vader voor niet-Friestaligen) vroeger werkte niet veel meer over is. Ooit ben ik hier in een moment van onoplettendheid nog eens zonder al te grote gevolgen van de hooizolder gevallen. Die zolder is dus intussen niet meer en op de boerderij wordt niet meer geboerd …
Behalve dat er verderop langs het pad een aantal oude huisjes – waaronder dat van pake – zijn afgebroken, is er eigenlijk niets veranderd. Op de achtergrond van de onderstaande foto staat mijn toenmalige ouderlijk huis, dat intussen al eens is afgebroken en daarna in iets gewijzigde vorm opnieuw opgebouwd …
Elke stap op dit paadje roept prettige herinneringen op uit lang vervlogen tijden. In de koude winter van 1963 ben ik op ongeveer hetzelfde plekje op de foto gekomen. Hier zien we op de achtergrond het huis van mijn pake (opa voor niet-Friestaligen) …
Pake woonde letterlijk op een steenworp afstand van mijn ouderlijk huis. Alleen het smalle schelpenpad en de sloot daarnaast scheidden de twee huizen. Het gevolg daarvan was, dat ik voor mijn gevoel vrijwel dagelijks met pake optrok. Op de strook grond naast het pad had pake een grote tuin en een aantal kippenhokken. Wacht, nu komt het goed uit, dat ik met mijn fotomaatje op pad was …
Zo kan ik mooi even aanwijzen waar ik als klein jongetje al met pake tussen de kippen zat …
Zodra ik op eigen benen kon staan, behoorde het voeren van de kippen tot de dagelijks rituelen …
Maar ook het zware werk schuwden pake en ik niet, want die grote tuin moest wel elk voorjaar worden omgespit, en daar kon pake best wat hulp bij gebruiken …
Regelmatig hielden we even halt om te schaften …
Morgen vervolgen we onze kuier over de Commissiepolle. Dan nemen we o.a. een kijkje bij de reïncarnatie van mijn ouderlijk huis, dat hier op de achtergrond nog in originele staat te zien is.
Afanja's Weblog 
Wat een bijzondere plek. En geweldig die oude foto,s 👍
LikeLike
Hoi wat leuk, we hebben hier een site van buitendorpen Lemsterland,op Facebook waar veel oude foto worden op gezet. Zou leuk zijn als je hier aan mee doet. Groetjes A T B Delfstrahuizen
LikeLike
Om te beginnen excuses voor de late reactie, door de Sinterklaasdrukte was het er even bij gebleven …
Vanwege de manier waarop Facebook omgaat met privacy en de copyrights op foto’s en teksten van gebruikers, heb ik zelf geen Facebook-account. Om dezelfde reden stel ik ook geen foto’s ter beschikking aan andere gebruikers van Facebook. Het staat je natuurlijk vrij om een linkje naar mijn weblog te plaatsen, maar je mag mijn foto’s dus niet gebruiken op Facebook. Hopelijk heb je hier begrip voor.
vriendelijke groet,
– Jan K. alias Afanja
LikeLike
Schitterend, de foto’s en verhalen van je jeugd. Wat een heerlijke ruimte om je heen als plattelandskind!
LikeLike
Ach wat een nostalgie Jan. En wat lijk jij op Pake!!
Het zal heerlijk voor je zijn om daar rond te lopen lijkt me
LikeLike
Genietend gelezen en gekeken
LikeLike
wat leuk jan ik herinner me deze foto’s van een van j e blogs… lang geleden
mooi joh
LikeLike
Je hebt sinds 2009 veel nieuwe lezers op je weblog, en ook voor je – sinds jaar en dag – trouwe lezers is het een aardig onderwerp om op dit weblog te plaatsen. Op een van de foto’s van je pake zie ik heel veel trekjes van je terug.
LikeLike
I like the contrast between the old photos and the contemporary ones.
LikeLike
Erg leuk om lezen en naar de foto’s te kijken Jan en ik ben benieuwd naar ’t vervolg.Laat dus maar komen
LikeLike
Wat een pure wereld, erg leuk om te lezen, dank!
LikeLike
Heel leuk verhaal Jan, Dan nog te bedenken dat mijn vrouw en ik jarenlang bijna langs je huis voeren voor onze jaarlijkse vakantie in Friesland met onze oude schouw. Heel veel landschapsfoto’s gemaakt in die tijd. V.w.b. de winter van 62-63, ik had een startkaart voor de tocht, maar schrok toch heel erg van de rit en heb het niet gedaan. Ik zat overigens toen in militaire dienst en kreeg er wel vrij voor. We hebben de schouw overigens 3 mnd geleden verkocht. groet, peter
LikeLike
Fantastische fotoreportage Jan. Het moet wel triest zijn alles wat in je herinneringen ligt over je jeugd allemaal te zien verdwijnen (lees afgebroken). Die foto van de winter van ’63 is reuze. Herinner je je daar eigenlijk nog veel van? Je was toen 5. Het is ook zeker toen dat je de weer microbe te pakken kreeg.
Spijtig dat ik zo’n winter als weeramateur nog niet kon meemaken. 😦
Grt-jes
Peter
LikeLike
Ik herinner me uit die tijd alleen wat flarden en gebeurtenissen, van de helse tocht van ’63 herinner ik me niets.
LikeLike
Lovely post, interesting to study the details closer!
LikeLike
Een mooi plekje om te wonen en om op te groeien. Gezellig dat pake zo dichtbij woonde.
Ook heel mooi dat het grote water zo dichtbij was.
LikeLike
Lijkt me ideaal om te wonen. Dat is pas rust en ruimte: geen verkeer door je ‘straat’, zelfs geen postbode, want die doet de post voor iedereen aan het begin van de weg al in de bussen. Alleen incidenteel een wandelaar of fietser die bij jou of bij de buren op visite komt.
LikeLike
Wat leuk zeg. En wat een mooie herinneringen! Ik zoek ook regelmatig even mijn geboortegrond op.
LikeLike
jij bent duidelijk niet inde grootstad geboren Jan..
leuk dat je die kinderfoto’s nog in je bezit hebt..
ik ben al benieuwd naar het vervolg
groeten
LikeLike
Mooi dat stukje geschiedenis achter de blogger….
LikeLike
heel mooi om zo terug te kunnen kijken.
LikeLike
Is dat alweer zo lang geleden, Jan? Ik vond het toen een bijzondere fotokuier om te zien waar je roots ligt.
Een fotomaatje is bij dergelijke uitstapjes best handig.
Leuk om opnieuw te lezen hoe goede band je had met je pake.
Wat een enorme klus was dat om zo’n groot stuk om te spitten. Dat zie je in deze tijd toch niet meer? Nogal logisch dat ze vroeger versleten waren.
Heerlijk om zo (ver) terug te gaan in de tijd.
LikeLike
Leuk om een verhaal zo te beginnen met een luchtfoto.
Groetjes,
Filip
LikeLike
Leuk jan al die oude foto’s ik kreeg gisteren een foto van mijn oudopa erg keuk was dat
trouwens je bent wel in een mooie streek groot geworden, wij komen graag in Echternerbrug en omgeving
LikeLike
Het is er nog steeds mooi!
LikeLike
Wat me van die jeugdfoto’s opvalt, is hoe sterk je eigen kleinzoon op zijn pake lijkt…:-)
LikeLike
Dus een lemsterlânder
LikeLike
Toen nog wel ja, maar intussen bestaat ook Lemsterland al niet meer …
LikeLike
Nee helaas het gaat er erg op achteruit
LikeLike