Druppels met een rood puntje

Afgelopen week heb ik tussen de buien door af en toe weer eens wat druppels verzameld voor mijn collectie …

Daarbij ben ik speciaal weer eens op zoek gegaan naar druppels waarin ik het kleine rode puntje van de heksenbol kon vangen …

Tijdens mijn rondgang was deze langpootmug de mooiste bijvangst die zich aandiende …

Een graspieper in de Mieden

Mijn kleine klaagzang over het koude weer en de gemene noordoostelijke wind, lijkt gehoord te zijn. Eindelijk was het gisterochtend eens een aantal uren lekker zonnig, maar nog belangrijker: het was vrijwel windstil. Daarom ben ik al mooi op tijd in de auto gestapt om een ritje naar de Surhuizumermieden te maken …

Dankzij het ontbreken van die koude wind kon ik er zelfs weer een stukje tussen de groengele weilanden wandelen. Dat maakte het ook mogelijk om deze graspieper stilletjes te benaderen, terwijl hij prinsheerlijk op de paal met het bord van Staatsbosbeheer om zich heen stond te kijken …

Het plasdrasland lag er een stuk leger bij dan bij eerdere bezoekjes. De grutto’s hebben allemaal hun eigen plekje gezocht de Surhuizumermieden. Een enkel grutto liep er rond om te foerageren en in een sloot zwom een meerkoet, verder werd het beeld hier bepaald door een aantal zwanen …

MS, de iLark en lampionnetjes

Had ik al verteld dat de iLark weer helemaal oké is en dat het geen cent heeft gekost? Tijdens een kopje koffie bij de dealer in Surhuisterveen was al snel duidelijk wat het probleem was. De accu bleek nog prima te zijn, maar als de iLark langere tijd stil staat, wil er wel eens een communicatieprobleempje optreden. Even een paar maal gas geven blijkt dan voldoende te zijn om de iLark weer aan de praat te krijgen. Je moet het maar net even weten …

Het is alleen jammer dat ik voorlopig nog niets aan de ilark heb. Zo lang de wind vanuit het noordoosten waait, is het veel te koud om ook nog maar aan een ritje op de iLark te denken. Daarvoor moet het eerst toch wel een graad of 18 zijn …

Het is me de afgelopen weken zelfs te koud voor fotokuiertjes in de natuur. Omdat de MS mijn ‘inwendige thermostaat’ heeft gesloopt, heb ik bij de huidige temperaturen voortdurend last van spierspanning in mijn benen. Die spanning wordt de laatste tijd bij het lopen helaas al snel pijnlijk. Verder dan de tuin kom ik tegenwoordig dan ook niet veel. Maar ach, hoewel ook de tuin onder de kou te lijden heeft, valt zo nu en dan ook nog wel wat te fotograferen …

Zondag en maandag heb ik aan het eind van de middag gebruik gemaakt van de stand van de zon. Een paar skeletjes van lampionnetjes hingen rond dat tijdstip enige tijd mooi in het licht, waardoor de schaduwen op een paar grijze plantenbak stonden afgetekend …

Kwikstaart omringd door water

Vogels die afhankelijk zijn van wormen, slakken en ander bodemleven hebben waarschijnlijk een prima voorjaar. Voor vogels die het van insecten moeten hebben, lijkt het een stuk minder goed uit te pakken. Door het aanhoudende koude weer zie ik hier in ieder geval bar weinig insecten vliegen de laatste tijd …

Ook rond de vogelkijkhut in de Jan Durkspolder was het een stille en dode boel, toen ik daar even was. Ik had geluk dat er op een bepaald moment een witte kwikstaart op een paaltje vlak voor de hut landde. Die kwikstaart leek op zijn beurt ook geluk te hebben gehad. Het zag er naar uit dat hij met een klein insect in zijn snavel onderweg was naar het nest. Het paaltje was waarschijnlijk een fijn plekje voor een tussenlanding, want al snel was de vogel weer gevlogen …

Een torenvalk boven de Mieden

Vandaag vlieg ik er even tussenuit. Er staat een dagje met fotomaatje Jetske op het programma. De laatste keer hebben we samen een ritje naar de Surhuizumermieden gemaakt om grutto’s te fotograferen. Vlak voordat we van die locatie zouden vertrekken, kwam er een torenvalk op ons af, die een tijdje in de buurt rond bleef vliegen. Ter compensatie van het feit dat ik hier vandaag verder niet ben, zijn de foto’s zijn vandaag allemaal aanklikbaar tot groot formaat …

We gingen die dag met donker en licht regenachtig weer van huis. Maar het bleef droog en de zon liet zich gaandeweg de dag zelfs regelmatig tussen de wolken door zien. Ik teken ervoor als het ook vandaag weer zo loopt …

De salamanders zijn er weer

Met het uitzonderlijk warme weer in het vooruitzicht had ik me erop verheugd vandaag voor het eerst dit jaar een ritje naar de bossen van Olterterp te maken op de iLark. Het mocht echter niet zo zijn. Toen ik gisteravond de accu oplaadde, bleef dat zonder resultaat. Of het aan de lader ligt of aan de accu, weet ik niet, volgende week maar even naar de dealer …

Ik heb mijn dag er echter niet door laten bederven. Omdat ik een kuier naar een van de vogelkijkhutten in de buurt niet zo zag zitten, besloot ik eens een tijdje lekker bij de vijver op de het terras te gaan zitten. Het was er goed uit te houden bij een maximumtemperatuur van 23,1°C en ik hoefde me niet te vervelen …

Afgelopen week lieten de salamanders zich voor het eerst dit jaar weer zien in de vijver. Ik heb de teleurstelling van het gemiste ritje vandaag weggewerkt met het fotograferen van de salamanders …

Wolken boven de Mieden

Er hing een zwaar, donker wolkendek boven Fryslân toen Jetske en ik vrijdagochtend bij de Surhuizumermieden aankwamen. Maar het was droog, en dat bleef het gelukkig ook …

De grutto’s zaten net als een week eerder nog ver weg in het plasdrasland. Zodra de zon door het wolkendek brak, heb ik mijn zoomlens eens in stelling gebracht …

Niet veel later vloog er een grote groep kieviten op. Een tijdlang vlogen ze op sierlijke wijze onder de donkere wolken heen en weer…

En ineens kwamen ook de grutto’s tot leven. In kleine groepjes vlogen ze op om luidruchtig roepend ergens rondom ons een plekje in het weiland te zoeken …

– Morgen meer grutto’s