Terugblik mei 2022

‘In mei leggen alle vogels een ei,’ zo luidt het gezegde. Wel, dat deden ze bij ons in de tuin ook. Een koolmezenpaartje was in het nestkastje getrokken om daar een nestje jongen groot te brengen. En ook de merels hadden het er nog steeds druk mee, ze waren al snel aan de tweede leg begonnen …


Mei begon met vrij koel, maar rustig weer. Mooi weer om weer eens een kijkje in de Ecokathedraal te nemen. Daar sloeg de vermoeidheid ondanks het koele weer al snel weer toe, daarom heb ik me in de periode daarna vooral beperkt tot het fotograferen in de tuin en bij de ijsvogels. Daar vermaakte ik me elke keer prima. Nadat meneer IJsvogel voor de zoveelste keer een lekker visje aan zijn vrouwtje had overgedragen, mocht ik half mei zelfs getuige zijn van een paringssessie …

Zoals al eerder gezegd, kende mei een tamelijk koele start. De temperaturen gingen de eerste helft van de maand wat op en neer. De maximumtemperatuur lag meestal tussen de 15 en 20°C, daarna volgde een warme week. Nadat de maximumtemperatuur er twee dagen heel dicht tegenaan hadden gezeten, kon ik op 18 mei met precies 25°C de eerste zomerdag noteren. In de laatste decade zakten de maxima terug tot rond de 15°C, maar dat kon niet voorkomen dat mei een warme maand was. Met 51 mm viel er een normale hoeveelheid neerslag in ons tuintje …

Een potige tafelgast

Terwijl ik op één van de laatste zonnige en aangename oktoberdagen koffie zat te drinken op het terras, kwam er over de terrastafel bezoek aan stiefelen …


Een hooiwagen maakte even een ommetje over het tafeltje. Hoewel hij één van zijn acht poten miste, was het nog steeds een potige jongen. Op een warm plekje ongeveer in het midden van de tafel liet hij zich als een Citroën DS door zijn hydraulische vering zakken om de warmte van het hout ten volle te benutten. Dat bood mij de gelegenheid om rondom wat foto’s van hem te maken …

De kruisspin en de zweefvlieg

Begin oktober liep ik met het mooie weer ’s ochtends in de tuin een paar keer vol in een spinnenweb. Dat verveelde al snel, daarom begon ik me op dag drie eigen te maken om eerst vanuit de deuropening eens goed om me heen te kijken, voordat ik naar buiten liep …


Zo kwam het, dat ik die dag meteen actie zag in een web bij de pergola en de klimop. De eigenaar/bouwer van het web deed verwoede pogingen om een in ’t web hangende zweefvlieg in te pakken. Dat viel duidelijk niet mee …

De zweefvlieg verzette zich uit alle macht. Heftig spartelend wist hij de kruisspin uit zijn buurt te houden. Er restte de spin weinig anders dan zich maar terug te trekken in het centrum van zijn web. Waarschijnlijk hoopte hij, dat de zweefvlieg zich vast zou draaien in het met zoveel zorg en aandacht gesponnen web …


De zweefvlieg bleef intussen spartelen en draaien. Ik kon op een bepaald moment nog net een foto maken, terwijl hij aan een laatste draadje bungelde. Een moment later had hij zich losgerukt …

Renspin op een memoblokje

Terwijl ik met het één of ander bezig was op de pc, zag ik in mijn rechter ooghoek plotseling naast me op het bureau iets bewegen …


Op het gele post-it memoblokje dat daar altijd voor het grijpen ligt, zat een klein spinnetje. Gelukkig heb ik niet alleen buiten mijn camera meestal voor het grijpen liggen, binnenshuis is dat niet anders …

Al snel had ik een kleine fotoserie gemaakt van deze kleine renspin. Daarna heb ik eens even flink geblazen, waarna hij er als een haas vandoor ging …

Klikken om de foto te vergroten is toegestaan …

Kleine kruisspinnetjes

Hilde van het weblog ‘Groengenot’ deed maandag naar aanleiding van een blogje over ‘De gevlekte kruisspinnendoder’ haar beklag over het feit, dat ze de laatste jaren bijna geen kruisspinnen meer ziet in haar tuin. In onze tuin hebben we ook deze zomer weer geen gebrek aan kruisspinnen …

Hilde klonk bijna wat ongelovig, toen ik vertelde dat we hier sinds kort alweer talloze kruisspinnen in de tuin hebben. Omdat ik vanwege het warme weer momenteel toch niet verder kom dan de tuin, heb ik gisteren even een loopje door de tuin gemaakt om wat van de kruisspinnen te portretteren. Binnen de kortste keren had ik er een tiental gekiekt. De meesten waren nog amper een halve centimeter groot, daarom viel het nog niet mee om ze enigszins strak en scherp in beeld te vangen, maar ze staan erop. Ze zijn er dus nog wel, Hilde … 🙂

Het zijn nuttige beestjes, maar erg gracieus en fotogeniek zijn de meeste niet. Gelukkig strijkt er ook nog wel eens ergens in de tuin een vlinder, een waterjuffer of een libel neer. De foto’s daarvan houdt u nog even tegoed …

Kuierend op ’n boterbloem

In het Weinterper Skar maakte een spinnetje onlangs een kuier op een zacht in de wind wuivende boterbloem …

Zodra hij zijn ronde had voltooid, stapte hij over naar een volgende, ook zacht heen en weer wiegende boterbloem …

En zo kon hij nog heel lang doorgaan …