Terugblik april 2022

April begon zoals maart eindigde, met sneeuw. In de nacht van 31 maart op 1 april viel er nog een paar cm sneeuw bij, zodat er ’s ochtends vroeg een kleine 7 cm sneeuw lag …


Een lang leven was dat sneeuwdek niet beschoren, omdat de maximumtemperaturen geleidelijk opliepen tot 10°C op 3 april. En dat was maar goed ook, want er zaten inmiddels jonge merels in het nestje in de pergola. Sneeuw of niet, pa en ma merel vlogen af en aan met verse wormen. Op 5 april verlieten de jonge merels het nest. Na een koude en regenachtige tiendaagse start, liepen de temperaturen tijdelijk op, waardoor de eerst insecten zich in de tuin lieten zien…

Rond half april liet Jetske en lang gekoesterde wens uitkomen. Van een collega had ze de locatie van een ijsvogelnest gekregen die voor mij ook goed bereikbaar was. Wat heet bereikbaar, we konden ze zelfs gerieflijk vanuit de auto observeren en fotograferen. En het geluk was meteen met ons rond twee uur ’s middags waren man en vrouw ijsvogel zelfs zo vriendelijk om even samen voor ons te poseren. Het spreekt voor zich, dat ik daar de rest van het voorjaar diverse keren heb zitten posten. Omdat het niet ver van de Surhuizumermieden was, kon ik het ook nog eens mooie combineren met het fotograferen van grutto’s, kemphanen en andere weidevogels. Naar aanleiding van de inval van Rusland in Oekraïne sloten Jetske en ik de maand in een grijze, kille sfeer af met een fotokuier op de oude ‘Atoomsite’ bij Havelte… …


De eerste tien dagen van de maand verliepen duidelijk te koud voor de tijd van het jaar. Bovendien was het erg nat, na de sneeuw volgde een periode met veel regen. Dankzij het natte begin van de maand gaat april 2022 als een natte maand de boeken in. Vanaf de elfde bleef het droog en gingen de temperaturen met een zuidoostelijke stroming omhoog. Op 18 april kon ik de eerste ‘warme’ 20°C van het jaar noteren. De tweede helft van april verliep erg zonnig. In de laatste week daalden de temperaturen bij ons in het noorden onder invloed van een noordelijke stroming tot net boven de 10°C …

De dotterbloem in de vijver

De dotterbloem in de vijver doet het weer erg goed dit voorjaar. Daar heeft hij ook alle kans voor gekregen, omdat de merels de plant in het vroege voorjaar nu eens niet half uit elkaar hebben getrokken bij hun onweerstaanbare drang om nestmateriaal te verzamelen …

Voordat de schoonheid straks weer is verdwenen, heb ik er vorige week nog maar eens een kleine fotoserie van gemaakt …

Voorjaar en herfst samen

Je zou je bij onze vijver momenteel zomaar in het jaargetijde kunnen vergissen. De dotterbloem bloeide dit jaar begin april, vlak na het ingaan de zomertijd. Tot mijn niet geringe verbazing staat hij nu, vlak na het ingaan van de wintertijd, opnieuw in bloei. Dat is ook niet zo gek natuurlijk. De gemiddelde temperatuur kwam in oktober in onze tuin uit op 11,5°C, tegen een langjarig gemiddelde van 9,9°C over de periode 1971-2000 …

Een beetje uitzoomend komen er dan plotseling echter ook lampionnetjes in beeld. Die horen dan weer meer bij het eind van de zomer en het begin van de herfst. Hoe dan ook, de gele bloemen van de dotter vormen samen met de oranje lampionnetjes een mooi kleurenensemble …

Ik sluit af met toch wel een typisch herfstbeeld: fel oranje lampionnetjes die het onder een dun, intussen geel bladerdek, droog proberen te houden. Kijkend naar de druppels die onder de lampionnetjes hangen, is dat niet helemaal gelukt …

De jongen vliegen uit

Maandagmiddag was het geschetter van de merels in de tuin van de buurvrouw een tijdlang niet van de lucht. Daar moest wat aan de hand zijn …

Niet veel later hoorde ik geritsel in het bladerdek rond de bamboe in onze tuin. Ik hoefde maar een paar stappen te doen, toen ik een jonge merel in de haagbeuk zag fladderen …

Op de grond leek tussen de bamboe nog een jong te zitten, maar die heb ik niet kunnen lokaliseren. Pa merel hield vanaf de schutting de zaak nauwlettend in het oog. En dat is maar goed ook met al die katten op de buurt. Nadat ik het jong in de haagbeuk op de foto had gezet, besloot ik me terug te trekken. Vanaf het terras en vanuit huis heb ik pa en ma merel de rest van de dag geholpen om rondzwervende katten uit de tuin te houden…

Op Koningsdag hadden twee jonge merels het veiligheidshalve gelukkig wat hogerop gezocht. Ze zaten hoog en droog in de prunus, waar ze ook regelmatig van hun natje en droogje werden voorzien …

Het voeren zelf heb ik niet gefotografeerd. Zodra één van de ouders ergens in de buurt op een tak of de schutting neerstreek, ben ik onder de boom vandaan gegaan om ze niet te storen. Maar omdat de voedseltransporten door bleven gaan, heb ik er vanaf het terras nog wel een stukje video van kunnen maken …

Rond het middaguur kwam pa merel nog even bij me op het terras. Daar ging hij parmantig voor me staan. Of hij dat deed om me te bedanken voor alle goede zorgen of omdat hij gewoon ijdel is, ik weet ’t niet …, maar ik heb er wel dankbaar gebruik van gemaakt …

Daarmee sluit ik dit vierluik over de merels af. Ik sluit echter niet uit dat er op enig moment nog een vervolg komt. Er wordt intussen namelijk hard gewerkt aan bouw en inrichting van een tweede nest. Ditmaal in de pergola boven de vijver. Kijk, daar gaat ma net met wat mos in de snavel naar het nest …

Scharrelaars in de tuin

Kijkend naar de foto’s van gisteren, lijkt het misschien alsof al dat lekkers in de vorm van bessen, wormen en rupsen de merels kwam aanwaaien, maar niets is minder waar …

Er moest hard voor gezocht en gewerkt worden om die hongerige keeltjes het zwijgen op te leggen. Toen meneer merel op zeker moment met een radeloze blik in de ogen voor me op het terras stond, heb ik hem geadviseerd om nog maar eens in de buurt van de vijver rond te kijken. Achter de tobbe, bij de dotter …

Daar was mevrouw merel hem net een slag voor. Met trots legde ze even een vette worm, die ze net daarvoor bij de vijver te pakken had gekregen, voor me op het terras. Nadat ik er een foto van had gemaakt, nam ze hem via de veilige route achter in de tuin mee naar het nest bij de buurvrouw. Meneer merel zag ik enige tijd later met een snavel vol bessen die kant op gaan via de prunus …

Al snel waren ze weer terug. Eerst alleen meneer merel, daarna scharrelden ze samen aan de andere kant van de vijver bij de boomstam rond …

Ik sluit vandaag af met een foto van mevrouw merel, die met een paar bessen in haar snavel mooi werd uitgelicht door de zon. Morgen o.a. een paar foto’s van de jonge merels …

  • wordt vervolgd

Lekkernijen in overvloed

Vanaf het moment dat we wisten dat er jonge merels waren, zagen we de ouden maar zelden meer zonder dat ze iets in hun snavel hadden …

Nu eens kwam pa merel met een snavel vol kronkelende wormen aan, dan weer had hij ergens wat verse bessen gevonden. Onderweg naar huis diende de hazelaar achter in de tuin vaak als rust- en uitkijkpunt, voordat het voedsel naar het nest werd gebracht …

Omdat de dotterbloem in de vijver intussen te groot was geworden om nog plaats te bieden aan badderende merels, hebben we op het heuveltje achter de vijver een nieuwe badplaats ingericht. Het laatste deel van de hazelaar dat nog geen nieuwe plek had gekregen, hebben we gebruikt als voetstuk voor een tijdelijk vogelbadje …

Geheel verkwikt kan pa merel na zo’n bad weer op pad en lang duurt het nooit voordat hij er weer is. Wat hij nu weer gevonden had …? Een paar bessen en twee malse rupsen …

Ook ma leverde al snel haar aandeel aan de voedseltransporten …

  • wordt vervolgd

In bad bij de dotter

Hoewel mijn merelmeerdaagse zich voornamelijk in de laatste dagen van april afspeelt, begin ik deze serie in maart. Toen al scharrelden de merels vrijwel elk dag in onze tuin rond. Vooral het zoeken van wormen en nestmateriaal leek favoriet te zijn …

Zoals ik indertijd al eens eerder liet zien, namen de merels tussen hun dagelijkse besognes door regelmatig een bad in de vijver. De bak waar de dotterbloem in staat was daarbij hun favoriete plekje. Man en vrouw wisselden elkaar daarbij vaak af, en dat leverde o.a. deze koddige serie op …

Tijdens de koude periode in de eerste helft van april, waarin de tuin regelmatig werd gegeseld door hagel, lieten de merels zich niet zien in de tuin …

Pas toen de werkzaamheden in de tuin en op het terras waren afgerond, kregen we de merels weer dagelijks te zien en te horen. Dat ze ergens een nest hadden, was al een tijdlang duidelijk. Omdat ze regelmatig bij ons in de klimop doken, heb ik een tijdlang gedacht dat het nest daar misschien ergens zat. Pas toen er vanaf 23 april geregeld een luidruchtig gekrijs opklonk uit de tuin van de buurvrouw, wist ik dat ze daar zaten …

Het zou nog een paar dagen duren voordat ik de jongen te zien kreeg, maar vanaf vorige week vrijdag was onze tuin in elk geval weer bijzonder in trek als vindplaats voor allerlei lekkers voor het jonge grut. En ook de nieuwe badplaats werd goedgekeurd …

  • wordt vervolgd