Mevrouw merel heeft het alweer een dag of wat flink op de heupen. Ongeveer een week nadat de jongen uit het eerste nestje in de pergola waren uitgevlogen, heb ik mevrouw merel weer met nestmateriaal de pergola in zien vliegen. Daarna heb ik haar weer een aantal dagen op het nest zien zitten. De laatste tijd was het nestje weer leeg…
Sinds gistermiddag is mevrouw merel weer druk bezig met het verzamelen van vers mos rond onze vijver. Tot mijn teleurstelling vliegt ze er nu echter niet mee naar de pergola en ook niet naar de klimop rond de hazelaar. Vandaag heb ik haar een paar maal kunnen volgen. Ze duikt ermee naar een op het oog niet echt veilig plekje tegen de schutting bij de buren …
Met het uitzonderlijk warme weer in het vooruitzicht had ik me erop verheugd vandaag voor het eerst dit jaar een ritje naar de bossen van Olterterp te maken op de iLark. Het mocht echter niet zo zijn. Toen ik gisteravond de accu oplaadde, bleef dat zonder resultaat. Of het aan de lader ligt of aan de accu, weet ik niet, volgende week maar even naar de dealer …
Ik heb mijn dag er echter niet door laten bederven. Omdat ik een kuier naar een van de vogelkijkhutten in de buurt niet zo zag zitten, besloot ik eens een tijdje lekker bij de vijver op de het terras te gaan zitten. Het was er goed uit te houden bij een maximumtemperatuur van 23,1°C en ik hoefde me niet te vervelen …
Afgelopen week lieten de salamanders zich voor het eerst dit jaar weer zien in de vijver. Ik heb de teleurstelling van het gemiste ritje vandaag weggewerkt met het fotograferen van de salamanders …
Zo, dat was weer een fijn wintertje. Het was wat kort, maar voorlopig kan ik er in verschillende opzichten wel weer even mee vooruit. De week maandag begon met een fotokuier met mijn fotomaatje. Wind, water en lichte vorst rond de retentiepolders bij Smalle Ee en It Eilân stonden die dag centraal. Het eerste ijs was bomijs op een plas langs het pad op It Eilân …
Dinsdag heb ik een kijkje genomen bij het ondergelopen land achter de Hooidammen. Daar lag intussen een mooie ijsvloer, maar het was nog te dun om op te schaatsen. Bij de Leijen lag nog geen flintertje ijs op het wateroppervlak, daar zorgde de wind wel voor. Het enige ijs dat daar te zien was, werd gevormd door opspattend water dat bevroor rond takken en rietstengels …
Woensdag werd er volop geschaatst op het ondergelopen land achter de Hooidammen. Met een strakblauwe lucht en minder wind dan de op voorgaande dagen, was het wat we in Fryslân ‘sierlik winterwaar’ noemen …
Ook donderdag kon er nog geschaatst worden. Die dag werd er niet alleen geschaatst achter de Hooidammen, maar ook op de Noarderkrite bij De Veenhoop en in de Jan Durkspolder. Daar eindigde de schaatspret met de onfortuinlijke val van een vrouw, die met de ambulance moest worden afgevoerd ..
Intussen is het feestje alweer voorbij. Rond het middaguur trad de dooi gistermiddag in, en verscheen er water op het ijs. Vier dagen zwerven langs water en ijs begint zich nu te wreken. Maar zoals gezegd, dit ‘kind van de winter’ kan er voorlopig weer even mee vooruit. Lichamelijk pak ik nu een dag of wat mijn rust, waarin ik jullie zo af en toe een deel van de 900 foto’s van de winterse taferelen voorschotel, die ik deze week heb gemaakt …
Nadat het enige tijd licht had gesneeuwd, lag er gisteren halverwege de avond een sfeerverhogend laagje sneeuw in de tuin …
Het tafelstukje op één van de terrastafeltjes, de lampionnetjes aan de andere kant van het terras en de heksenbol achter de vijver, de één meer dan de ander hadden ze allemaal een contrasterend wit hoedje gekregen …
Vanmorgen was ik getuige van de eerste ijsvorming in de vijver. Ik vind het fascinerend om te zien hoe het wateroppervlak veranderd, wanneer kleine ijsnaaldjes drijvend op het water steeds verder naar elkaar toe kruipen. Intussen is aan die lokale ijsgroei met het stijgen van de temperatuur alweer een eind gekomen. Maar het begin was er …
Oudjaarsdag was het ’s middags tussen de buien door regelmatig even zonnig. Het roodborstje was rond het middaguur de laatste vogel die wel even op de foto wilde …
Aan het begin van de middag scheen de zon zelfs even zo uitbundig, dat de lampionnetjes prachtig werden uitgelicht tegen de donkere achtergrond van de klimop …
’s Avonds was aan de afwisseling van stilte en gedonder goed te merken wanneer het droog was en wanneer het regende. Rond de jaarwisseling was het een kwartiertje droog, zodat we even naar buiten konden om de buren een gelukkig nieuwjaar te wensen. Met de ontdekking van de BULB-stand op mijn nieuwe camera is het me daarbij voor het eerst gelukt om wat bewegingssporen van het vuurwerk op de foto te krijgen …
Toen ik na een korte nacht de lamellen open schoof, zag ik dat de vijver op Nieuwjaarsdag alweer flink buiten zijn oevers was getreden. Met intussen al ruim 30 mm regen is het nieuwe jaar meteen begonnen met de voortzetting van de nattigheid van 2023. In de loop van vandaag wordt onze historische trots het Woudagemaal opnieuw onder stoom gebracht. Ook daar worden records mee gevestigd …
De eerste vogel die ’s middags wel even op de foto wilde, was meneer Merel. Toen hij me om het hoekje hoorde komen, leek hij er zelfs even goed voor te gaan staan …
Na het eerste deel van mijn fotokuier nestelde ik me op het bankje bij het middelste vennetje in het Weinterper Skar. Het water lag erbij als een spiegel. Als onderdeel van de poëzieroute die door het gebied loopt, staat er aan de rand van het vennetje een bordje met daarop het gedicht ‘Aan een vijver’ van Rutger Kopland …
Intussen hoorde ik hoe er in de verte cijfers werden opgenoemd. De schapen waren kennelijk samengedreven om te ze kunnen controleren en inventariseren. Toen de hekken enige tijd later werd opengezet, kwam de kleine kudde schoorvoetend dichterbij. Ze vertrouwden me duidelijk niet en verzonnen een list. Door de droge greppel en over de daarachter liggende wal langs de boskant liepen ze zekerheidshalve met een wijde boog om me heen …
Terwijl grijze wolken intussen langzaam weer de overhand kregen in de lucht, begaf ik me op weg terug naar de auto. Bijna op de helft heb ik bij het zuidelijke ven nog even weer halt gehouden om nog even te genieten van het roerloze wateroppervlak. Een kwartiertje later was ik terug bij de auto. Blij toe, want langer had deze kuier ook niet moeten zijn …
Rond één uur ben ik afgelopen nacht nog even de tuin in gelopen om wat foto’s te maken van de verse sneeuw. Op dat moment lag er ruim anderhalve centimeter sneeuw op de lampionnetjes. Daar was vanmorgen nog maar weinig van over gebleven …
Hier en daar ligt nog wat sneeuw op de beplanting, maar het meeste is inmiddels als sneeuw voor de zon verdwenen. Mussen zoeken alweer naar zaadjes tussen sneeuwresten en herfstblaadjes. Op de hortensia zie ik behalve wat sneeuw nog een laat insect tussen de bloemblaadjes lopen. Langzaam gaan sneeuw en ijs weer over in hun gebruikelijke waterige gedaante …
Afanja's Weblog 