Een dagje rust

De dag na de fotosessie met de ringslangen op de Delleboersterheide heb ik in alle rust in huis en tuin doorgebracht. De volgende dag stond er namelijk weer een pittige fotokuier op het programma. Ik had een Vlaamse medeblogger beloofd om op die dag te zullen ‘gidsen’ in de Ecokathedraal bij Mildam …


De tuin lag er oogstrelend bij en de huismussen zorgden met hun gekwetter rond de pot met pindakaas en in de voederhoek bij de hazelaar voor de nodige gezelligheid. Kortom: het was een prima dagje …

Badende merels

Een aantal jaren achtereen zaten er in de klimop langs de schutting en boven de pergola merels te broeden. Vorig jaar hebben ze boven de pergola zelfs twee nestjes groot gebracht. Dit jaar hebben ze kennelijk een ander plekje voor hun nest gezocht, vermoedelijk zitten ze bij de buurvrouw Negen in een struik …

Ik hoor ze ’s ochtends vroeg en tegen de avond gelukkig nog wel vrijwel dagelijks zingen. En ze zijn onze tuin ook nog niet vergeten. Ze scharrelen hier nog regelmatig tussen het gebladerte achter in de tuin, op zoek naar wormen of ander lekkers. Maar onze tuin is vooral nog altijd geliefd vanwege de mogelijkheden die er zijn om wat te drinken of een bad te nemen …

Pa en ma merel hebben daarbij een voorkeur voor de vijver, maar een jonge merel vond het houten vogelbad iets verderop veiliger of prettiger. En de mussen waren best bereid om even ruimte voor hem te maken. Eerlijk zullen we alles delen, zo doen we dat hier …

De narcissen houden vol

Behalve dat onze narcissen rond 10-11 maart een paar cm sneeuw te verwerken kregen, kregen ze ook een bak water over zich heen. Vorig jaar viel er in maart 9 mm regen, dit jaar was dat 93 mm. Weerspiegeld in de vijver leverde dat o.a. het onderstaande waterballet op …


Maar toen de zon zich deze week eindelijk weer eens ruim drie dagen achtereen liet zien, kregen de narcissen weer de kans om hun mooiste kant als vanouds te tonen …

Ik sluit af met een paar van de tête-a-tête narcissen tegen de achtergrond van de heksenbol …

’t Dak op met je sneeuw!

Behalve dat ik op zoek ben gegaan naar details zoals de ingevroren knop van de kerria en de ingesneeuwde narcis, heb ik ook regelmatig om me heen gekeken naar de omliggende daken …


Dankzij zonnepanelen zijn er ineens heel andere structuren op de met sneeuw bedekte daken te zien. Naar die structuren ben ik een tijdlang op zoek gegaan, dit zijn er een paar van …

Maar ook de ouwe getrouwe dakpannen geven in de loop van de dag nog altijd mooie repeterende patronen ten beste …

Onze pal op het zuiden liggende zonnepanelen waren als eerste van de buurt schoon. Dat kwam mooi uit, want wij stoken het huis op zonnige dagen graag elektrisch warm tegenwoordig …

Aan het eind van de ochtend kwam het smeltproces goed op gang. Een deel van het water dat van het dak afkomstig is, vloeit via het dak van de bijkeuken en de fietsenberging naar de regenton. Zodra de ton vol is, gaat het resterende water via een overstort linea recta onder de grond door naar de vijver …

Meneer Merel breekt ’t ijs

Op 9 februari lag er ’s ochtends tegen twaalven nog een laagje ijs in de vijver. Dat was voor meneer Merel, die even in bad wilde, een lelijke tegenvaller. Twee jaar geleden was ik er getuige van, dat er eind februari een konvooi met twee ijsbrekers nodig was om de scheepvaart op het Prinses Margrietkanaal gaande te houden. Deze kleine merel stond er alleen voor om het ijs te breken …


Al die tijd stond ik met de camera op het statief op nauwelijks 3 meter afstand van de merel aan de andere kant van de vijver. Hij ging rustig zijn gang en liet daarbij mij mijn eigen ding doen …

Met merels die zoveel vertrouwen in me hebben, ga ik ervan uit dat we ook dit voorjaar weer jonge merels in de tuin mogen begroeten.

Geritsel in ’t gebladerte

Terwijl ik vorige week donderdag rond het middaguur nog wat foto’s van het smeltende ijs in de vijver stond te maken, hoorde ik plotseling geritsel in het bladerdek in de tuin …


Toen ik opkeek in de richting van het geluid, zag ik dat een merel een meter of drie verderop naarstig op zoek was naar wormen of insecten onder de bladeren …


Een tijdlang scharrelde de vogel daar wat rond, daarna liep hij om een grote pol siergras heen in de richting van de vijver. Even leek hij te twijfelen, wat is er met dat water …? leek hij te denken …

Een moment later liep hij toch nog een stukje verder en ging op de kei in het water staan. Gelukkig stond al die tijd mijn camera al op het statief …

– wordt vervolgd

Dagelijks smeltend ijs

Met ganzen die elkaar het hof maakten en een ooievaar die parmantig door een weiland stapte, leek vorige week maandag het voorjaar even in de lucht te hangen …


Op de dagen daarna lag er echter weer een fragiel laagje ijs op de vijver in de tuin. Dat leverde me al snel weer een serie abstracte ijscreaties op. Van echte kou was geen sprake, en dat was ook goed te zien aan het dagelijks weer wegsmeltende ijs …

Op donderdag werd ik aan de rand van het ijs verrast door een merel, maar dat is voor morgen …