Er vlogen voortdurend groepen vogels op vanuit het plasdrasland in de Surhuizumermieden. Eén van de hoogtepunten was een vlucht regenwulpen. Het zal duidelijk zijn, dat ik het hier niet heb over de psychologische roman ‘Een vlucht regenwulpen’ van Maarten ’t Hart uit 1978 …

Op de grond hadden we ze nog niet gezien. Omdat er af en toe diverse groepen vogels tegelijkertijd opvlogen, waarbij ze af en toe ook door elkaar vlogen, duurde het even voordat ik door kreeg dat er ook een vlucht regenwulpen tussen zat. De gekromde snavels gaven uiteindelijk de doorslag …

Een jaar of tien geleden heb ik ze eens gezien in It Krûme Gat tussen Smalle Ee en De Veenhoop. Dat ik ze sindsdien niet meer heb gezien, is wel te verklaren. De regenwulp – een kleinere versie van de wulp – broedt niet in ons land. Het is een doortrekker, die broedt in Noord-Europa en die zijn winterkwartier in Afrikaanse kustgebieden. Hij wordt in het voorjaar meer in het binnenland gezien dan in het najaar. In het najaar is de kust de beste plek om hem te kunnen zien …