Categorie archief: Drachten

Geveld

Geplaatst op door

Half februari werden bijna alle bomen in onze straat in opdracht van de gemeente op professionele wijze geveld. Heel jammer, want behalve voor een mooi groen beeld, zorgden ze op warme dagen ook voor wat lokale verkoeling. Maar ja, er zat ziekte in en zachte heelmeesters maken stinkende wonden, daarom zijn ze gerooid. Maar ze zijn wel meteen keurig vervangen door nieuwe bomen, zodat we nu een jonge esdoorn voor de deur hebben …

En over ziekte gesproken, sinds begin deze week zijn Aafje en ik geveld door een vervelend (griep)virus. Ook dat is jammer, want het ging zo goed. Drie jaar lang hebben we Corona buiten de deur kunnen houden, en sinds 2015 had ik al geen griep meer gehad. Maar nu zit ik al dagenlang met een kop vol snot en niet aflatende hoestbuien. Zo lang ik rustig achter mijn pc zit, gaat het prima, maar zodra ik ga praten, lachen of bewegen, gaat het mis. Ik blijf dus maar rustig wat zitten …


De meest actuele foto’s en logjes die klaar waren voor publicatie zijn even op, maar ik heb nog genoeg in voorraad, dus dat komt goed. Vervelender is dat ik vandaag weer een fotokuier met Jetske heb moeten afzeggen. En nog vervelender is dat we morgenavond een filmconcert van muziekvereniging ‘de Bazuin Scheerwolde’ moeten afzeggen, waarin Jetske een stevig partijtje mee blaast.

Het is jammer, maar ’t is niet anders. In tegenstelling tot de bomen, waarmee ik dit logje begon, hoop ik niet voorgoed geveld te zijn. Als het een beetje meezit, kom ik binnenkort weer tot leven zoals dat ook bij de maggiplant het geval is …

’t Dak op met je sneeuw!

Geplaatst op door

Behalve dat ik op zoek ben gegaan naar details zoals de ingevroren knop van de kerria en de ingesneeuwde narcis, heb ik ook regelmatig om me heen gekeken naar de omliggende daken …


Dankzij zonnepanelen zijn er ineens heel andere structuren op de met sneeuw bedekte daken te zien. Naar die structuren ben ik een tijdlang op zoek gegaan, dit zijn er een paar van …

Maar ook de ouwe getrouwe dakpannen geven in de loop van de dag nog altijd mooie repeterende patronen ten beste …

Onze pal op het zuiden liggende zonnepanelen waren als eerste van de buurt schoon. Dat kwam mooi uit, want wij stoken het huis op zonnige dagen graag elektrisch warm tegenwoordig …

Aan het eind van de ochtend kwam het smeltproces goed op gang. Een deel van het water dat van het dak afkomstig is, vloeit via het dak van de bijkeuken en de fietsenberging naar de regenton. Zodra de ton vol is, gaat het resterende water via een overstort linea recta onder de grond door naar de vijver …

Betoverende laagjes

Geplaatst op door

Ik begin het beeldverslag van de zaterdag waar ik vrijdag ben geëindigd, bij de hazelaar en de prunus achter in de tuin. De takken staken belegd met een laagje sneeuw prachtig af tegen de helder blauwe lucht …


Er laag naar schatting 5 tot 6 cm sneeuw in de tuin. Op de takken en twijgjes was maar een dun laagje sneeuw blijven liggen. Al snel begonnen de takjes bij het minste of geringste zuchtje wind ‘uit te sneeuwen’. Fijne ijskristallen dwarrelden naar beneden, fonkelend in het zonlicht deden ze even aan poolsneeuw denken. Maar dat was het natuurlijk niet, daarvoor was het lang niet koud genoeg …

De blik wat lager richtend kwam ik uit bij een paar uitlopers van de kerria, die mooi waren omhuld door een laagje ijs. Vooral een knop, die op het punt van open gaan leek te zijn, zag er prachtig uit. De eerste narcissen hadden een zwaar etmaal achter de rug, maar in de loop van de dag richtten ze zich stoer weer op …

Tot slot nog weer even terug naar de takken van de bomen. Knopjes van zowel bladeren als bloesem schemeren door het laagje sneeuw heen of liggen al bloot. Een duif streek even in een van de bomen neer. Hij liet zich niet storen door een kraai die in een boom verderop aan de straat zat te krassen, en kneep even een oogje dicht …

Een vlag op een modderschuit

Geplaatst op door

Op de heenweg was ik in de fietstunnel vooral gefocust op de passerende fietsers en de in de verte stap voor stap verschijnende stadspoort waar ik naar op weg was …


Pas nadat ik KAPKAR / A7-29 X FT van alle kanten had bewonderd en gefotografeerd, viel het me op weg terug naar de auto op, dat het tunneltje vol gekliederd was met lelijke graffiti. Dat moet toch anders kunnen gemeente Smallingerland, die mooie stadspoort staat daar nu bijna letterlijk als een vlag op een modderschip. En ik weet wel dat er vroeger turf en aarde werd vervoerd met skûtsjes, maar neem dat nou hier niet te letterlijk op, gemeente Smallingerland …

Het moet toch mogelijk zijn om daar wat moois van te maken, zodat wandelaars en fietsers er echt een mooie entree krijgen! Neem eens een voorbeeld aan deze prachtige fietstunnel vol schaatsers bij schaatsdorp St. Jansklooster in De Weerribben. Aangezien het fietspad voorbij KAPKAR / A7-29 X FT en de fiets tunnel zowel in oostelijke als in noordwestelijke richting naar sportcomplexen leidt, zie ik in dit tunneltje onder de A7 wel een mooi groen landschap waar diverse sporten aan fietser en wandelaar voorbij trekken …

KAPKAR / A7-29 X FT

Geplaatst op door

Drachten streeft ernaar om bij iedere toegangsweg een stadsmarkering te hebben, zodat de overgang tussen stad en platteland weer zichtbaar wordt, zoals dat vroeger het geval was toen steden stadspoorten hadden. Een eerder geplaatste ‘stadspoort’ wordt gevormd door het skûtsje Hendrika, dat sinds september 2019 op een rotonde aan de noordkant van Drachten ligt …


Drachten kent van oorsprong een rijke historie wat betreft de bouw van skûtsjes. Met deze stadsmarkering wil Drachten de verbinding met de scheepsbouw van weleer nieuw leven in blazen. In 2021 is er een nieuwe toegangspoort aan de zuidwestelijke rand van Drachten verschenen. En ook hier wordt weer de verbinding met de scheepsbouw gelegd. Voor het langsrazende verkeer is het vanaf de A7 goed te zien …


‘KAPKAR / A7-29 X FT’ ** is een ontwerp van Studio Frank Havermans. Het verwijst om te beginnen naar de portaalkraan van een scheepswerf, zoals die vroeger op de plaatselijke scheepswerven te zien waren. De locatie (Google Maps) vlakbij de snelweg is niet zomaar gekozen. Havermans markeert er ook een kruispunt van snelheden mee. Automobilisten, motorrijders en vrachtwagenchauffeurs reizen in de oost-west richting over de A7, fietsers en wandelaars kruisen de A7 in de noord-zuid richting. Staand boven de ingang van de fietstunnel onder de A7 krijgen passanten het gevoel ergens in of uit te gaan …


Nadat ik er onderdoor was gelopen, ben ik eerst naar het bankje een stukje verderop gelopen. Daar heb ik even lekker in de zon gezeten, jas dicht en kraag omhoog vanwege de straffe noordoostelijke wind. Daarna heb ik een rondje om de indrukwekkende sculptuur gemaakt. Daarbij heb ik een op het eerste gezicht verborgen geheim nog niet kunnen ontrafelen, dus ik zal nog eens terug moeten …

Na afloop van deze fotografische rondgang heb ik opnieuw even in de zon gezeten, ditmaal op het oostelijke muurtje aan het begin van de tunnelingang. Het muurtje voelde even wat koud aan, maar verder zat het er nog lekkerder dan op het bankje. Het begon zowaar even op voorjaar te lijken, bedacht ik me, toen ik weer in de richting van de tunnel liep …


** De code ‘KAPKAR / A7-29 X FT’ verwijst naar snelweg A7, afslag 29, op de kruising (X) bij de fietstunnel FT

Schaduwen op de muur

Geplaatst op door

Wat een vreugde om na die lange grijze periode in februari deze week eindelijk weer een paar dagen volop zon te hebben. Dat kwam goed uit, want ik was door mijn voorraad actuele foto’s heen. Die heb ik gisteren en vandaag meteen weer in ruime mate kunnen aanvullen …


Woensdagmiddag heb ik eindelijk het al wat langer bestaande plan opgepakt om eens een kuier te maken naar een kunstwerk dat in maart 2021 bij de A7 is geplaatst. Het staat weliswaar ‘slechts’ 1,5 km van ons huis, maar dat is lopend nog altijd een stuk verder dan mijn benen aankunnen. Daarom heb ik het grootste deel eerst met de auto afgelegd, tot ik op een doodlopende weg niet verder kon …


Toen ik aan het eind van de Oude Slingeweg de fietstunnel in liep, vielen meteen de schaduwen van de nog kale bomen op de oostelijk tunnelmuur op. Daar heb ik – denkend aan ‘Shadow of the wall’ van Mike Oldfield – even wat tijd voor genomen …

Terwijl ik even later in de tunnel liep, werd ik ingehaald door een klein peloton luid bellende fietsers. Ze zullen zich waarschijnlijk even jong gevoeld hebben, omdat de bellen zo lekker echoden in de tunnel …


Terwijl ik het licht weer tegemoet liep, kwam mijn einddoel in zicht …

Mier zoekt melkvee

Geplaatst op door

Ik liet de bloemen met de bladluizen achter me en vervolgde mijn zoektocht naar fotogenieke plekjes op en in de nog licht bedauwde bloembladeren …


Het duurde niet lang voordat ik andermaal leven aantrof op de bloemen, ditmaal betrof het een nijvere mier. Hij was duidelijk op zoek de kleine kudde melkvee die ik in het vorige blogje op één van de andere bloemen had aangetroffen. Ja, dat wisten jullie misschien niet, maar mieren melken bladluizen …

Hij zou ze straks wel vinden, vermoedde ik, zo groot waren de afstanden hier niet. Zelf gaf ik me nog even over aan het dromerige sfeertje onder de met dauwdruppeltjes bedekte bloemblaadjes …


Aafje meldde een uurtje later dat ze een lieveheersbeestje op de helleborus had gezien. Het is dus voor de mier te hopen dat hij de bladluizen snel heeft gevonden, anders heeft het lieveheersbeestje ze waarschijnlijk voor zijn neus weggekaapt.