Toen ik woensdagochtend weer eens even met de camera in de tuin rondscharrelde, werd ik verrast door een paar houtduiven die het voorjaar in de kop leken te hebben …
Rennend, fladderend en duikelend vlogen ze over de nok van het dak achter elkaar aan. Vanwege het grijze weer van dat moment was ik niet echt tevreden over de foto’s, daarom heb ik er wat mee zitten spelen …
Er staan nog een paar narcissen in de tuin met een mooie volle kelk te pronken, maar de meesten hebben hun beste tijd intussen wel gehad. Wat dat betreft voel ik wel een zekere gelijkenis, want aanhoudende vermoeidheid en onwillige benen staan een fotokuiertje al een paar weken in de weg. Maar goed, moed verloren is al verloren. Daarom ga ik er voorlopig toch maar van uit, dat ik eerder weer in bloei kom dan de narcissen …
Naast het verbouwingswerk in Leeuwarden is de tuin de laatste tijd mijn belangrijkste vindplaats voor foto’s. Nadat de jonge merels het nest in onze tuin afgelopen weekend hebben verlaten, is het er een stuk rustiger. Daarom heb ik de camera maar eens op wat minder beweeglijke onderwerpen gericht. Het ‘meisje bij de vijver’ liet zich goed combineren met een nog steeds gaaf lampionnetje …
De meeste narcissen zijn zoals gezegd al uitgebloeid, maar de kerriastruik die achterin de tuin staat, bloeit nu volop. Hij zit van top tot teen vol bloemen die nu op hun mooist zijn …
Alsof ze wisten dat ik de drukte van de merels in de tuin miste nu de jonkies zijn uitgevlogen, voerden een paar kraaien boven de tuin een kleine luchtshow voor me op …
Ze vlogen korte tijd luid krassend om elkaar heen en achter elkaar aan….
Uiteindelijk streken ze neer in de boom, die op ca. 40 meter afstand langs de weg staat …
Al snel keerde de rust terug.
Bewolking bepaalt ook deze week het weerbeeld hier in het noorden weer voor een groot deel van de dag. Maar zowel gisteren als eergisteren loste de bewolking in de loop van de middag tijdelijk op. Gisteren tikte het kwik halverwege de middag zelfs even de 15°C aan …
Toen ik maandagmiddag op zoek was naar een ander standpunt om de merels te kunnen fotograferen, zag ik de maan door de hazelaar schijnen. Leek me goed om daar maar even een paar foto’s van te maken. Zodra de boom straks weer vol in het blad zit, zal dat tot december niet meer lukken …
Enige tijd geleden streek er een spreeuw neer op het stokje bij de bijna lege pindakaaspot. Ik zag hoe hij zijn lange tong uitstrekte, alsof hij het laatste restje uit de pot wilde likken …
Hij boog zich net voorover om de pot in te duiken, toen er in vliegende vaart een huismus voorbij vloog. Even liet de spreeuw zich afleiden, daarna draaide hij zich om en dook diep de pindakaaspot in …
De meest gunstige aanvliegroute naar het merelnest, is voor mij de zuidelijke route. Tot gistermiddag werd mijn zichtlijn hier geblokkeerd door een yucca. Er was maar weinig voornodig om die een stukje naar links te verplaatsen …
Daardoor heb ik nu vanaf het terras vrij zicht op de schuttingdeur. Daar maken de merels vaak even een tussenlanding om te kunnen bekijken of de kust veilig is. Zodra dat het geval blijkt te zijn, maken ze een korte duikvlucht in de richting van de pergola …
Daar wordt heftig bijgestuurd om naar het nest in de klimop rond de pergola te kunnen klimmen. Deze serie, die ik gistermiddag heb gemaakt, komt in de buurt van wat ik hoopte te kunnen fotograferen …
De benenwagen vertoont nog haperingen, maar zo lang het droog is, vermaak ik me prima met de merels in de tuin. Het is een vermaak om te zien hoe de merels hun nest via verschillende aanvliegroutes naderen. Als pa merel via de oostelijke route thuis komt, maakt hij eerst een tussenlanding op de heidemat, die daar de afscheiding met de tuin van de buurvrouw vormt …
Nadat hij zijn komst heeft aangekondigd, verlaat moeder de vrouw het nest. We zien haar op de onderstaande foto’s nog net uit beeld vliegen. Daarna duikt pa merel met zijn snavel vol vette, kronkelende wormen naar de luid piepende jongen in het nest …
Afanja's Weblog 