Betoverende laagjes

Ik begin het beeldverslag van de zaterdag waar ik vrijdag ben geëindigd, bij de hazelaar en de prunus achter in de tuin. De takken staken belegd met een laagje sneeuw prachtig af tegen de helder blauwe lucht …


Er laag naar schatting 5 tot 6 cm sneeuw in de tuin. Op de takken en twijgjes was maar een dun laagje sneeuw blijven liggen. Al snel begonnen de takjes bij het minste of geringste zuchtje wind ‘uit te sneeuwen’. Fijne ijskristallen dwarrelden naar beneden, fonkelend in het zonlicht deden ze even aan poolsneeuw denken. Maar dat was het natuurlijk niet, daarvoor was het lang niet koud genoeg

De blik wat lager richtend kwam ik uit bij een paar uitlopers van de kerria, die mooi waren omhuld door een laagje ijs. Vooral een knop, die op het punt van open gaan leek te zijn, zag er prachtig uit. De eerste narcissen hadden een zwaar etmaal achter de rug, maar in de loop van de dag richtten ze zich stoer weer op …

Tot slot nog weer even terug naar de takken van de bomen. Knopjes van zowel bladeren als bloesem schemeren door het laagje sneeuw heen of liggen al bloot. Een duif streek even in een van de bomen neer. Hij liet zich niet storen door een kraai die in een boom verderop aan de straat zat te krassen, en kneep even een oogje dicht …

Elfenbankjes in de tuin (3)

Dinsdag was in deel 2 van mijn serie over de elfenbankjes in onze achtertuin onder andere het onderstaande elfenbankje te zien. Die foto’s heb ik 15 januari aan het eind van een regenachtige dag gemaakt …


Vandaag publiceer ik nog eens wat foto’s van hetzelfde elfenbankje. Deze foto’s heb ik afgelopen zaterdag gemaakt. Een paar droge dagen hadden het elfenbankje een mooie gedaantewisseling laten ondergaan. De natte groene smurrie in het midden was mooi opgedroogd. Enfin, kijk en oordeel zelf …

Elfenbankjes in de tuin (2)

Vorige week heb ik hier de elfenbankjes achter in onze tuin geïntroduceerd. In oktober verscheen er een eerste elfenbankje op het stuk boomstam van de hazelaar dat we speciaal met het oog op natuurlijke processen achter in de tuin hebben laten liggen. Sindsdien is het razendsnel gegaan, de onderstaande foto’s dateren van 13 t/m 17 januari. Intussen groeien er vele tientallen elfenbankjes op het stukje stam …


Ik neem regelmatig even een kijkje bij onze schimmelcultuur. Het is niet alleen boeiend om te zien hoe snel de elfenbankjes zich vermeerderen, maar vooral ook hoe de elfenbankjes er onder invloed van het weer steeds anders uitzien. Daarnaast probeer ik er steeds wat dichter op te kruipen en dat levert ook weer interessant materiaal op. Kortom: wordt binnenkort weer vervolgd …

Elfenbankjes in de tuin

In maart 2021 heb ik een paar delen van de pas uitgedunde hazelaar in de tuin gelegd. Op het stuk stam dat sindsdien achter in de tuin vlak naast het paadje ligt, ontdekte ik op 19 oktober 2022 een elfenbankje. Toen ik er een foto van maakte, zag ik dat het niet bij dat ene elfenbankje leek te zullen blijven …


Ik besloot het in de gaten te houden en daarbij kwam ik niet bedrogen uit. In rap tempo verschenen er meer en meer elfenbankjes op de stam …

De onderstaande foto is de laatste die ik er vorig jaar van heb gemaakt, deze foto dateert van 22 december. Sindsdien heeft de ontwikkeling allerminst stil gestaan. Vanaf half januari heb ik de macrolens er een aantal keren op los gelaten. Ik kom hier binnenkort op terug …

Na een zachte jaarwisseling

De hazelaar lijkt zich van het flitswintertje half december weinig te hebben aangetrokken. Hoewel hij zijn bladeren nog maar net heeft laten vallen, staat de hij na een luidruchtige jaarwisseling, die zich voltrok bij een temperatuur van 13,5°C, al te pronken met katjes èn rode bloemetjes … *

  • Behaalde resultaten uit het verleden bieden ook op dit vlak geen garantie voor de toekomst. Het betekent derhalve niet dat een vroeg voorjaar gegarandeerd is.

It getsjotter fan de protter

Om het drieluik over onze tuinvogels van de afgelopen dagen af te sluiten, vandaag nog even een logje over het getetter van de spreeuw

Toen ik onlangs op een zonnige middag in de tuin zat, streek er weer eens een spreeuw in de hazelaar neer. Na wat poetswerk, en nog een keer diep ademhalen, ging hij met een tamelijk breed scala aan geluiden lekker zitten kwetteren. Hopelijk zou hij er een mooi showtje vol imitaties van maken …

Ik besloot van de gelegenheid gebruik te maken en begon behalve wat foto’s ook wat video-opnamen te maken. Dat laatste viel nog lelijk tegen. Ja, hij liet gemakkelijk wat beelden van zich schieten. Maar steeds wanneer ik een opname had gestart, liet hij zijn zang goeddeels achterwege. Ik heb het gevoel dat hij het bewust deed, spreeuwen zijn er slim genoeg voor. Met scheef draaiend kopje keek hij dan eens om zich heen, luisterend of er nog wat te beleven was in de buurt. Het bleef over en weer beperkt qua actie en variatie …