Categorie archief: Jan Durkspolder

Reeën tussen de pinksterbloemen

Geplaatst op door

Eind april heb ik op een vrij donkere en kille dag weer eens een ritje door de omgeving gemaakt. Eerst heb ik even een kijkje genomen in de vogelkijkhut ‘de Blaustirns’ bij de Leijen. Daar blies de wind zo venijnig naar binnen, dat ik vrijwel meteen weer rechtsomkeert heb gemaakt. Daarna ben ik even doorgereden naar de vogelkijkhut in de Jan Durkspolder. Daar was de situatie niet veel beter, het voordeel was dat de luiken aan de windzijde waren gesloten, maar aan de lijzijde was er geen vogel te zien. Daar was ik dus ook snel uitgekeken …

uitzicht over de Leijen
uitzicht over de Jan Durkspolder


Het gevolg was dat ik al snel weer in de auto zat. Met de kachel op ‘standje hoog’ om weer wat op te warmen, reed ik met een omweg huiswaarts. Onderweg werd mijn dag in fotografische zin alsnog goedgemaakt, omdat ik een sprong reeën tussen de pinksterbloemen trof …

Zodra ik ze zag, heb ik de auto rustig laten uitrollen in de berm. Nadat ik het raampje naar beneden laten glijden, kon het genieten die dag echt beginnen. Vooral deze kleine kluwen van vier reeën vond ik erg leuk ..

Onrust in de lucht

Geplaatst op door

Na de omzwervingen met Jetske in het bos bij Bakkeveen heb ik ’t min of meer noodgedwongen een paar dagen rustig aan gedaan. Maar dat was geen straf, het was nog steeds bewolkt en kil weer en bovendien had ik voldoende materiaal om over te bloggen …

Woensdag ben ik weer eens naar de Jan Durkspolder gereden. Nadat ik daar een kort kuiertje over het zandpad had gemaakt, heb ik me teruggetrokken in de vogelkijkhut. Ik was er alleen en nadat ik de luiken aan de zuid- en westkant dicht had gedaan, was het er goed uit te houden. Behalve dat de lepelaars terug waren, viel er weinig te beleven en de lepelaars zaten te ver weg voor goeie foto’s. Gelukkig bracht een drietal ganzen na enige tijd even wat leven in de brouwerij …


Nadat ze vanaf de windmotor aan de Westersânning aan kwamen vliegen, maakten ze een ruime bocht naar links om aan de oostkant voor de kijkhut langs te vliegen. De derde gans zette boven het eilandje de landing in, maar de andere twee vlogen door. Gans nummer twee kreeg vervolgens nummer één te pakken. Samen raakten ze te water, daar werd de achtervolging voortgezet …

Uiteindelijk hield de achtervolger in, waarna ook de achtervolgde gans zich in het water liet zakken. Daarna keerde de rust – tijdelijk – weer. Het voorjaar lijkt weer heel wat onrust los te maken in de vogelwereld …

Zon over de polder

Geplaatst op door

Nadat ik de stadsmarkering ‘KAPKAR / A7-29 X FT’ en de fietstunnel achter me had gelaten, ben ik nog even naar de zonovergoten Jan Durkspolder gereden …


Een grote zilverreiger stond met opwaaiende kuif tussen de grauwe ganzen op het bijna droog vallende deel aan de oostkant van de vogelkijkhut …


Een paar slobeenden zwommen met hun grote snavels wat voor de kijkhut heen en weer …


Een roek stond wat aan de restanten van een dode gans te plukken, die daar in oktober 2022 ook al lagen …


Aan de west- en zuidkant van de kijkhut lagen die dag vele tientallen smienten tussen de fonkelende sterretjes op het water te schitteren …

Hardwerkende krasse knarren

Geplaatst op door

Op weg terug van de vogelkijkhut naar de auto hoorde ik iets verderop met korte stoten het geronk van een motorzaag. Bijna terug bij het pad kon ik ook mannenstemmen horen …


Een aantal vrijwilligers en een betaalde kracht van de Friese natuurbeschermingsorganisatie ‘It Fryske Gea’ waren een stukje verderop bezig met het knotten van de wilgen daar. Nadat ze eerder de wilgen langs het pad al onder handen hadden genomen, waren nu de wilgen in het rietland aan de andere kant van de sloot kennelijk aan de beurt …

Dus denk bij het passeren van zo’n oude knotwilg niet dat het maar een oude dode boom is, waarvan de gaten als prullenbak bedoeld zijn. Nee, die voor ons landschap zo kenmerkende oude knotwilgen zijn in de loop der jaren vaak met zorg gevormd in een hechte samenwerking van moeder natuur en een legertje hardwerkende krasse knarren …

Waar zouden we zijn zonder alle actieve vrijwilligers?

Ik vrees dat er zeer grote problemen zouden ontstaan op het vlak van natuur, cultuur, sport, verenigingswerk, zorg & welzijn, politiek, wijk- en buurtwerk, sociale hulpverlening, onderwijs & scholing. Ik durf de stelling wel aan dat onze samenleving goeddeels in zou storten zonder vrijwilligerswerk.

Smienten en bergeenden

Geplaatst op door

De week begon hier weer bewolkt en grijs. De plas rond de grote vogelkijkhut in de Jan Durkspolder was maandagochtend voor een groot deel bedekt met honderden smienten, die rustig op de kleine golfjes lagen te dobberen. Het was te donker om hun kleuren goed te kunnen bekijken, maar ze lieten hun kenmerkende fluittoon wel een paar maal mooi over het water klinken …

Aan de oostkant van de hut hadden een paar bergeenden het plekje van de onrustig wordende ganzen van vorige week ingenomen. Van voorjaarsonrust leek bij hen nog geen sprake te zijn. Ze zaten rustig hun verendek te verzorgen en wat om zich heen te kijken. Een passerende slobeend leek er het zijne van te denken …

De earste earrebarre

Geplaatst op door

Zoals de grote zilverreiger in de Jan Durkspolder zijn kostje bijeen gaarde met vissen, was de eerste ooievaar die ik dit jaar zag, een kilometer verderop op zijn manier ook bezig om zijn maaltje bijeen te scharrelen …


Parmantig stapte hij een stuk door het weiland. Even later liep hij voorover gebogen verder. Met scherpe blik tastte hij het grasland af op zoek naar lekkers …

Zo nu en dan prikte hij even snel en fel met zijn scherpe snavel in de grond. Een vette hap heb ik hem niet zien vangen, maar omdat ik al snel in de weg stond en ruimte moest maken, heb ik hem niet lang kunnen observeren …

Zilverreiger negeert ’t luchtalarm

Geplaatst op door

Dinsdag beschreef ik hier al hoe een grote zilverreiger, af en toe subtiel dansend, stond te vissen in de Jan Durkspolder. Wat ik er toen niet bij verteld heb, is dat tijdens het vissen het luchtalarm afging. Op dat moment was ik aan het filmen. Pas nadat ik was gestopt met filmen zag ik, dat het al ruim 10 minuten over twaalf was op dat moment. Een luchtalarm dat 10 minuten te laat afgaat, daar heb je wat aan in tijden van nood …**


De grote zilverreiger liet zich niet door het luchtalarm storen. Zo goed als ik onverstoorbaar bleef filmen tijdens het alarm, bleef hij onverstoorbaar dansen en vissen. En niet zonder succes. Dat succes kwam echter pas vlak nadat ik was gestopt met filmen …

De Leeuwarder Courant schreef maandagmiddag: ‘Luchtalarm gaat door ‘ander incident’ te laat af in Friesland’