Tagarchief: Westersânning

Reeën aan de Westersânning

Geplaatst op door

Het aanhoudend grijze weer lokt me nog steeds niet voor mijn plezier naar buiten. Gisteren moest ik er twee keer op uit omdat ik afspraken buitenshuis had. Van die gelegenheid heb ik toch maar gebruik gemaakt om een ritje naar de Jan Durkspolder te maken. Op en rond het water viel niks te beleven, maar mijn ritje werd toch beloond …


Ik was net aan de terugweg over de Westersânning begonnen, toen ik in een aantal bruine vlekken in de verte een groepje reeën meende te herkennen. Om vrij zicht over het weiland te hebben reed ik een klein stukje achteruit, daar zette ik de auto met de rechterwielen in de berm …


Ze stonden ver weg, maar door afstand heb ik me nog nooit laten weerhouden om iets te fotograferen. Wazige of anderszins slechte foto’s kun je altijd nog weggooien, zeg ik altijd maar. Het werden ondanks het grijze weer nog alleszins acceptabele foto’s waar ik me niet voor hoef te schamen…

Normaal gesproken vind ik het op zo’n moment vaak wel aardig om dan wat langer te blijven zitten kijken. Daar had ik gisteren met het waterkoude weer geen zin in. Het was mooi om deze sprong reeën weer eens aan te treffen, want ik had ze al een paar maanden niet meer gezien, maar daarmee was het eerst ook wel weer klaar …

Een mistig begin

Geplaatst op door

Mijn eerste fotokuier heb ik dit jaar net als in 2022 op 3 januari gemaakt in de Jan Durkspolder. Het grootste verschil was, dat het toen helder en zonnig was, terwijl er nu mist boven de polder hing …

Het leek me niet zinvol om in de vogelkijkhut te gaan zitten, daar zou waarschijnlijk weinig te zien zijn. Daarom maakte ik even een wandeling over de Westersânning (Google Maps) …

Het was ook in dit mistige sfeertje weer een prima plekje om het jaar te beginnen. En ik was niet de enige die er zo over dacht …

Blik op het noorden

Geplaatst op door

Terug bij de auto besloot ik donderdagmiddag nog even een paar foto’s van de vierde windstreek te maken: het noorden …

Nadat de lucht de eerste helft van de middag voornamelijk lichtblauw was geweest, begonnen aan de andere kant van de Lytse Mar (Google Maps) steeds meer donkere wolken zich samen te pakken …

Zoveel reuring als zich tegen de noordelijke horizon in de lucht aftekende, zo rustig stond de windmotor aan de Westersânning er nog bij …

Terwijl ik via Earnewâld met ommelandse wegen huiswaarts reed, heb ik de auto nog een paar maal in de berm gezet om wat foto’s te maken …

Ik had zelfs nog het geluk om een zwakke regenboog in beeld te vangen …

Het duurde niet veel langer dan een uur, maar het was weer een aangenaam ritje over de Friese dreven.

Last resorts: de Jan Durkspolder

Geplaatst op door

Ik was onderweg naar de Jan Durkspolder, toen ik onderweg weer eens werd opgehouden door een paar reeën. Dat overkomt me de laatste tijd weer vrij vaak op verschillende plaatsen langs deze route. Maar voor alle duidelijkheid: ik heb het nog nooit als lastig ervaren. Integendeel, prettiger oponthoud is nauwelijks denkbaar …

Eenmaal op het laatste deel van de doodlopende Westersânning is aan de linkerkant van de weg de grote vogelkijkhut van de Jan Durkspolder te zien. Hij staat aan het eind van een smalle, ca. 100 m lange landtong te midden, omringd door water …

Waar de weg overgaat in een onverhard pad laat ik de auto achter. Na een klein stukje lopen over het pad genaamd de Geau, sla ik aan het eind van de schaduwen over het pad linksaf …

Een ongeveer 100 m lang paadje slingert omgeven door knotwilgen in de richting van de kijkhut. Ergens halverwege heb ik de foto met de springbalsemien gemaakt, die hier onlangs voorbij kwam onder de titel ‘Last Resorts (2)’. Voorbij de bocht in het pad voert een houten plankier naar de vogelkijkhut …

Vanuit de hut heb je door een groot aantal kijkluikjes rondom uitzicht over de watervlakte. Dit jaar viel het aantal mooie observaties vanuit die hut wat tegen. Dat is in voorgaande jaren wel eens beter geweest, maar desalniettemin is deze vogelkijkhut mijn 2e last resort, omdat ik er na 150 m lopen altijd een droge zitplek heb …

Ditmaal viel de oogst niet tegen. In de verte, eigenlijk net wat te ver voor mijn camera, zat een flinke roofvogel in het topje van een boom. Ik ben geneigd te zeggen dat het een grauwe kiekendief is, maar het kan ook een buizerd zijn …

Ik stond net op het punt om de terugtocht te aanvaarden, toen er aan de westkant van de hut voor het eerst dit jaar een lepelaar dichtbij de hut verscheen. Erg lang liet hij zich niet zien, maar mijn dag was alweer goed …

Tot zover mijn tweede last resort.

Een gammele polderbrug

Geplaatst op door

Ik neem jullie weer even mee terug naar de dag, waarop ik die reeën en hazen ontmoette. Dat gebeurde terwijl ik onderweg was naar de Jan Durkspolder. Omdat de reeën en de hazen niet van plan leken om weg te gaan, heb ik dat uiteindelijk zelf maar gedaan. Een minuut of tien later zag ik bij de Jan Durkspolder een tweede ‘bekende’ sprong reeën in het land achter een rietboer lopen …

Een stukje verderop heb ik de auto even stil gezet voor de gammele brug in de Westersânning. Ik had al eens vaker het plan opgevat om daar eens wat foto’s van te maken, maar het was er tot dusver niet van gekomen. Omdat het grijze en troosteloze weer van dat moment goed bij de huidige staat van de brug paste, heb ik er nu maar eens werk van gemaakt …

Omdat de vogelkijkhutten in de Jan Durkspolder en de uitkijktoren ‘Romsicht’ alle drie aan de andere kant van deze gammele brug staan, hobbel ik er nog regelmatig overheen. Een echt betrouwbare indruk maakt hij al lang niet meer, maar zo lang de vuilniswagen van de gemeente en het zware verkeer van en naar de gaswinlocatie aan het eind van de weg erover kunnen, zal hij ons Golfje ook nog wel houden …

Terwijl ik de brug van verschillende kanten fotografeerde, ontmoetten twee paar wandelaars elkaar aan de andere kant van de brug bij een hek. Daar bleven ze staan praten. Terwijl ik hen even later passeerde, sprak één van de vier wandelaars me aan …

“Hoe liket it, sil it hast wêze …?”
“Hoe no …?”
“Ik sei: dizze man stiet sa te fotografearjen, dy sil wol fan’e gemeente wêze …”

Nou nee, ik was niet van de gemeente, maar mijn nieuwsgierigheid was wel gewekt en dus bleef ik even staan praten. De gemeente schijnt al jaren geleden toezeggingen te hebben gedaan dat de brug vervangen zal worden. Maar zoals dat wel vaker gaat met overheden, gaat het ook hier niet erg vlot. Nadat we nog even hadden staan praten, nam ik afscheid om nog even een stukje de polder in te lopen …

Zwaluwen in de polder

Geplaatst op door

Om de drukte van massaal vertrekkende toeschouwers te vermijden, ben ik maandag vóór de grote stroom bij het skûtsjesilen vertrokken. Vanaf de Hooidamsbrug ben ik nog even naar de Jan Durkspolder gereden. Daar ben ik vervolgens nog even neergestreken op het bankje aan de Westersânning …

160801-1602x

Vlak nadat ik me daar lekker in het zonnetje had genesteld, streek er luid kwetterend een groepje boerenzwaluwen vlak achter me neer. Dat buitenkansje kon ik niet laten lopen, en dat resulteerde – nadat ik snel mijn camera uit de auto tevoorschijn had gehaald – in de volgende foto’s …

160801-1603x




160801-1607x




160801-1609x




160801-1616x

Reeën bij de Jan Durkspolder

Geplaatst op door

Warm is het nog steeds niet, maar de scherpste kantjes zijn intussen gelukkig wel van de kou af, daarom ben ik vandaag maar weer eens wat langer op pad gegaan. Aan het eind van de ochtend ben ik naar de Jan Durkspolder gereden, waar ik een tijdje in de eerste vogelkijkhut heb gezeten (kaartje Google Maps). Veel viel er niet te zien, het water staat er momenteel hoog, waardoor de weinige vogels die er waren ver van de hut zaten …

130402-1113x

Toen ik enige tijd later over de Westersânning weer richting Oudega reed, zag ik een zestal reeën door de weilanden lopen …

130402-1116x

Eén van de reebokken keek weliswaar even op toen ik de auto in de berm liet uitrollen, maar ik werd kennelijk ook nadat ik was uitgestapt om wat foto’s te maken niet als een bedreiging gezien …

130402-1117x

De gracieuze dieren vervolgden rustig hun weg naar de slotkant, want daar zijn nog steeds de lekkerste hapjes te vinden …

130402-1119x

Na deze altijd weer verrassende ontmoeting ben ik via ommelandse wegen naar het Weinterper Skar gereden, waar ik een uurtje later zo waar even in de zon op het bankje kon zitten nagenieten …

130402-1108x