De hazen gaan lopen

Terwijl ik onderweg was van de Leijen naar de auto, had ik al een paar maal een haas in het weiland gezien, zoals ik hier gisteren al schreef …


Tot mijn geluk begonnen de hazen pas echt te lopen, toen ik terug was bij de auto. Eerst tegen de auto leunend en even later erin zittend, zag ik één voor één meer hazen verschijnen in de weilanden naast de auto. In totaal heb ik er zeven geteld. Spectaculaire bokspartijtjes waren er niet te zien, maar de meesten waren duidelijk in een speelse bui. Voorjaar … machtig mooi …

Nu de definitieve uitslagen van de verkiezingen van gisteren binnenkomen, rest alleen nog de vraag of de natuur het haasje is? Ik ben er hier in Fryslân niet gerust op, nu BBB zowel Provinciale Staten als in het waterschap de grootste partij is geworden … ;-(

De earste earrebarre

Zoals de grote zilverreiger in de Jan Durkspolder zijn kostje bijeen gaarde met vissen, was de eerste ooievaar die ik dit jaar zag, een kilometer verderop op zijn manier ook bezig om zijn maaltje bijeen te scharrelen …


Parmantig stapte hij een stuk door het weiland. Even later liep hij voorover gebogen verder. Met scherpe blik tastte hij het grasland af op zoek naar lekkers …

Zo nu en dan prikte hij even snel en fel met zijn scherpe snavel in de grond. Een vette hap heb ik hem niet zien vangen, maar omdat ik al snel in de weg stond en ruimte moest maken, heb ik hem niet lang kunnen observeren …

Reeën aan de Westersânning

Het aanhoudend grijze weer lokt me nog steeds niet voor mijn plezier naar buiten. Gisteren moest ik er twee keer op uit omdat ik afspraken buitenshuis had. Van die gelegenheid heb ik toch maar gebruik gemaakt om een ritje naar de Jan Durkspolder te maken. Op en rond het water viel niks te beleven, maar mijn ritje werd toch beloond …


Ik was net aan de terugweg over de Westersânning begonnen, toen ik in een aantal bruine vlekken in de verte een groepje reeën meende te herkennen. Om vrij zicht over het weiland te hebben reed ik een klein stukje achteruit, daar zette ik de auto met de rechterwielen in de berm …


Ze stonden ver weg, maar door afstand heb ik me nog nooit laten weerhouden om iets te fotograferen. Wazige of anderszins slechte foto’s kun je altijd nog weggooien, zeg ik altijd maar. Het werden ondanks het grijze weer nog alleszins acceptabele foto’s waar ik me niet voor hoef te schamen…

Normaal gesproken vind ik het op zo’n moment vaak wel aardig om dan wat langer te blijven zitten kijken. Daar had ik gisteren met het waterkoude weer geen zin in. Het was mooi om deze sprong reeën weer eens aan te treffen, want ik had ze al een paar maanden niet meer gezien, maar daarmee was het eerst ook wel weer klaar …

In ’n wit berijpt weiland

Terwijl aan de zuidoostelijke kant van de Wolwarren (Google Maps) de schaatsers hun eerste rondjes maakten, was er aan de noordwestkant een aantal koeien naar buiten gekomen …


Die zullen ook gedacht hebben dat het weliswaar frisjes was, maar wel zonnig. En dan is een gezonde koe op zijn tijd ook graag even buiten …

Na dit leuke intermezzo besloot ik mijn tocht langs de mooiste schaatsplekjes in de omgeving weer voort te zetten. De volgende halte is bij de grote vogelkijkhut in de Jan Durkspolder, die op de onderstaande foto nog net met zijn puntdak boven het riet uitsteekt …

Een kuier naar de kerk

Vorige week woensdag was een mooie najaarsdag om weer eens een kuier te maken bij Olterterp …


Terwijl ik over de Achterwei liep, schemerde de Sint Hippolytuskerk, voorzichtig door de beginnende herfstkleuren …

Tussen de stammen van de oude beuken die het kerkhof omringen, waren ook de eerste oude en nieuwere grafmonumenten in de verte te zien …

Tussen nog goeddeels groen loof, hier en daar afgewisseld door een struikje in kleurige herfsttooi, kwam de rond 1500 gebouwde kerk steeds meer in zicht …

Al snel stond ik voor het hekje dat me nog van de kerk en het omringende kerkhof scheidde …

  • wordt vervolgd

Reeën en Friese paarden

Nadat ik maandag rond het middaguur letterlijk en figuurlijk lekker was uitgewaaid bij de Leijen, ben ik nog even naar de Jan Durkspolder gereden. Daar zag ik voor het eerst sinds lange tijd weer eens een sprong reeën …


Vorig jaar zag ik zeker maandelijks wel ergens een aantal reeën lopen. Dat was dit jaar een stuk minder. Nu de maïs weer van het land is, laten de reeën zich weer wat gemakkelijker zien in weilanden en akkers …


En dan nog even dit …

Gisteravond kreeg ik via Twitter van een entomoloog een reactie op mijn vraag wat voor klein beestje er op de heidelibel zat, die ik hier dinsdag liet zien. Het blijkt te gaan om een halmvlieg (Chloropidae)

Grazers langs de Geasten

Een groepje koeien stond vredig te herkauwen in een weiland aan het eind van de doodlopende weg de Geasten (Google Maps) onder Oudega…


Het onderstaande duo, hierboven nog verborgen in de kleine kudde, wist me te verleiden tot het maken van een kleine serie dubbelportretten met een vleugje tegenlicht …

Best kans dat ze hier nu voor het laatst grazen, want dat wordt lastig in het nieuwe meer op een diepte van 2.50 m. En zeekoeien zullen hier wel niet gedijen …