Waar je in de wijde omtrek ook bent, zodra er in dit jaargetijde ergens een boer begint te maaien of net gemaaid heeft, komt er een groep ooievaars op af. Vorig jaar trof ik ze ten zuidoosten van Drachten bij het Weinterper Skar, onlangs was dat het geval ten noordwesten van Drachten …
Enkele dagen voordat de hittegolf over ons heen rolde, was deze boer begin augustus een stuk hooiland langs de Bolderen bij Earnewâld aan het maaien …
Omdat het lekker weer was, ben ik even lekker in de berm gaan zitten om een tijdje te genieten van het samenspel tussen de boer en de ooievaars …
De jonge rietsnijder vertelde ons dat de riettelers eindelijk weer eens de wind in de zeilen hebben. Jarenlang stond de prijs van Nederlands riet zwaar onder druk door de import van goedkoop Chinees riet. Op dit moment is het andersom, door de enorme stijging van de transportkosten loont het niet meer om Chinees riet te verschepen …
Nadat we zo een tijdje hadden staan praten, lieten we de rietsnijder zijn werk weer hervatten. Het was mooi droog weer, en daar moeten de rietsnijders het van hebben. Jetske en ik gingen vervolgens zoals gebruikelijk ieder onze eigen weg om wat foto’s te maken. Terwijl Jetske naar de rietmaaier op de achtergrond liep, maakte ik een korte fotoserie van deze jonge rietsnijder die duidelijk plezier beleefde aan zijn werk …
Toen we na verloop van tijd allebei onze foto’s wel hadden geschoten, hebben we de jonge rietsnijder bedankt voor zijn gastvrijheid en hem succes gewenst met de rietoogst. Wij keken tot slot nog even rond aan de andere kant van de weg …
Na 48 blogjes over drie dagen in de Waddenregio is het tijd om weer eens wat andere onderwerpen voorbij te laten komen. Terug naar normaal dus eigenlijk. Zoals te doen gebruikelijk was, kan dat weer van alles zijn. Zo zal er weer wat vaker een landschapje uit mijn eigen rayon te zien zijn …
Maar ook beestjes zullen er wel weer voorbij komen. Wat te denken van die hele grote slak, die ik samen met het allerkleinste slakje ooit kon fotografeerde. Of gewoon eens een neergedwarreld herfstblad in de tuin…
Als het zo uitkomt, kun je hier zelfs enige dichterlijkheid in herfsttinten aantreffen …
Wetend dat november in diverse opzichten vaak niet mijn beste maand is, heb ik voor alle zekerheid wel een ruime collectie ‘dijkzichten’ uit de periode 2003-2021 bijeengezocht in mijn digitale archief. Die houd ik voorlopig achter de hand. Want hoe het jullie vergaat, weet ik niet, maar zelf ben ik nog steeds niet uitgekeken op die streek …
Nu het met Corona weer helemaal de verkeerde kant op gaat en onze premier nog steeds alleen met holle woorden kan regeren, sluit ik zelfs niet uit, dat ik zo af en toe eens met wat modder ga gooien …
We naderden het einde van deze rondrit door het noorden van Fryslân. Nadat we de laatste dijkcoupure aan de Alddyk hadden bekeken, reden we terug richting Paesens. Onderweg hebben we nog even een korte tussenstop gemaakt om nog wat foto’s te maken van de aardappeloogst in de polder achter de Waddendijk …
In mijn eigen omgeving wordt weinig meer geoogst dan maïs. In 2010 heb ik een keer wat foto’s gemaakt bij een akker tussen Langezwaag en Luxwoude waar ook aardappelen geoogst werden. Hier op die indrukwekkende lege vlakte aan de Waddenzee levert het toch weer een heel ander beeld op …
Iets verderop leek nog een combine met de graanoogst bezig te zijn. Maar het ging het me op de onderstaande foto niet om die combine, maar om de vogels die de aardappelrooiers vergezellen. Waar op het land wordt gewerkt, daar zijn ook vrijwel altijd vogels te vinden …
Vooral meeuwen vallen daarbij altijd op, maar het zijn niet altijd de enige vogels die ervan profiteren. Een handjevol kraaien en vooral ook een groot aantal kieviten hielden de meeuwen gezelschap. De aardappelrooiers en de meeuwen leken een nauwe samenwerking met elkaar te zijn aangegaan, waarbij ze zich in een mooie ritmiek over de akker bewegen …
Wanneer de boer na verloop van tijd klaar is met zijn werkzaamheden, keert de rust langzaam weer op het akkerland achter de dijk. De vogels zoeken hun heil elders …
Wat overblijft is een kale akker achter de Waddenzeedijk …
Na ons bezoekje aan de begraafplaats van Firdgum werd het tijd om terug te gaan naar de auto. We hadden de terp intussen driekwart gerond. Zodra we de Hearewei op liepen om ook het laatste kwart te volbrengen, zagen we de auto in de verte staan. Dat leek mijn onderdanen nog een heel eind, want ik had intussen meer stappen gemaakt dan ik normaal gesproken gemiddeld over een hele dag maak. Gelukkig wilde Jetske de auto wel ophalen en me dan hier weer oppikken, we moesten tenslotte toch weer deze kant op …
Terwijl Jetske onderweg was naar de auto, vond ik zelf een prima zitplekje op een hoge stoeprand. Nog geen minuut nadat ik was gaan zitten, denderden er een aardappelrooimachine en een tractor met aanhanger voorbij …
Jetske had tijdig een veilig plekje in de berm gevonden. Daar maakte ze zo te zien gebruik van de gelegenheid door nog een paar foto’s te maken …
Nadat ik het veld met de orchissen achter me had gelaten, kwam ik enkele honderden meters verderop aan de zuidkant van het Weinterper Skar langs een weiland met rollen hooi. Waar de boer aan het werk is (geweest), daar valt wat te smikkelen. En dus was er een groepje ooievaars aan het foerageren …
Ze lieten zich niet hinderen of storen door passerende fietsers en voorbij razende tractoren. Deftig voortstappend en zorgvuldig om zich heen spiedend, werden vooral de laagste stroken van het weiland gescand op kikkers en ander lekkers …
De lucht was helderblauw, toen ik gisterochtend rond tien uur in de auto stapte om weer eens een ritje naar de Ecokathedraal te maken. Eenmaal onderweg begon de lucht al snel melkachtig wit te kleuren …
In de buurt van Langezwaag kwam ik langs een akker waar in zonnige omstandigheden de maïs werd geoogst. Ze waren mooi op tijd, het land was nog niet al te nat voor hakselaar en tractoren …
De toestand op ’t land zal snel verslechteren na de pittige buien van gisteren later op de dag. En intussen is er ook vandaag alweer heel wat gevallen. De bordjes ‘PAS OP – MODDER’ zullen weer als paddenstoelen in de bermen langs landelijke wegen verschijnen …
Afanja's Weblog 