Tagarchief: Aafje

’t Wad bij Paesens-Moddergat

Geplaatst op door

De laatste tussenstop van het ritje door het noordoosten van Fryslân vond plaats in Paesens-Moddergat (Google Maps). Er kwam op het juiste moment een parkeerplekje vrij. Op hetzelfde moment begon het echter ook licht te regenen. Dirk stelde om voor om eerst maar ergens wat te drinken om de bui af te wachten. Nog voordat we een plekje hadden gevonden bij ‘Kofje & Tee Drinkerij Yke-Muoi’ werd het gelukkig ook alweer droog …

Ik stelde voor om dan toch meteen de dijk maar te beklimmen om foto’s te kunnen maken van de oude palenrij op het Wad en wat er verder maar te zien was, want het was wel duidelijk dat het niet lang meer droog zou blijven …

Terwijl Dirk en ik via het hekje op de kruin van de dijk afdaalden aan de kant van het Wad, bleven de beide vrouwen ergens halverwege het zware dijklichaam staan praten …

Dirk richtte zich meteen op de palenrij. En terecht natuurlijk, want die palenrij is altijd een bron van inspiratie. Ik heb er in de loop der jaren al talloze foto’s van gemaakt, maar het verveelt nooit …

– wordt vervolgd

2021 in 50 foto’s

Geplaatst op door

Een terugblik op 2021 met 50 van de ca. 2.750 foto’s die ik hier in 368 logjes heb gepubliceerd …


Stilte versus geluidsoverlast

Geplaatst op door

Eenmaal op de kruin van de dijk aangekomen, strekte de Waddenzee zich voor ons uit. Vest of jas kon nog best aan daar, een frisse bries kwam ons over het water tegemoet. Voor eind september lag het er prachtig bij, we hadden het niet beter kunnen treffen …

Een paar schepen koersten in oostelijke richting met op de achtergrond vaag de contouren van Terschelling. Veel meer viel er op dat moment niet te zien of te beleven …

Al snel besloten we terug te gaan naar de auto om onze rit ook in oostelijke richting vervolgen, maar dan over de Sédyk, weg die parallel loopt aan de Waddenzeedijk …

Voordat het zo ver was, werden we echter eerst nog getrakteerd op een enorme bak herrie door twee laag overvliegende F35-JSF’s. Ik kom daar later nog wel op terug, maar ik kan er al wel van zeggen, dat dit een dagelijks terugkerend gebeuren is boven het Wad. En daar zijn dan niet alleen toestellen van onze eigen luchtmacht bij betrokken, ook Belgische JSF’s verstoren de rust hier regelmatig met hun oefenvluchten. Blijkbaar krijgen ze geen vergunning om boven België te oefenen en kopen ze hun oefenruimte hier in … 😦

Terwijl het sonore bulderende geluid van de straalmotoren nog minutenlang nadreunde, daalden wij de dijk af om onze weg te vervolgen …

Een nieuw ritje langs het Wad

Geplaatst op door

Leuk te horen dat de foto’s en (korte) verhalen uit de Friese Waddenstreek op prijs worden gesteld. Daar had ik stiekem wel op gehoopt natuurlijk, daarom kan ik vandaag ook meteen starten met een tweede serie.

Eind september heb ik opnieuw een ritje langs het Wad gemaakt, ditmaal niet met fotomaatje Jetske maar met mijn vandaag jarige levensmaatje Aafje. Deze keer zijn we nog wat westelijker begonnen dan tijdens het vorige tochtje. In deze hoek van Fryslân was ik al jaren niet meer geweest. De eerste tussenstop vond plaats ter hoogte van Pietersbierum. Daar hebben we de metershoge dijk voor het eerst die dag beklommen (Google Maps) …

Zoals je kunt zien, is het nog een hele klim om de top te bereiken. De mens is maar nietig daar. De dijk is niet alleen hoog, hij is met een hellingshoek van bijna 33% ook akelig steil. Die eerste klim was overigens nog goed te doen. Toen ik bij de derde tussenstop voor de vierde keer omhoog moest om weer bij de auto te kunnen komen, was het voor mijn door MS geplaagde benen intussen een gemene kuitenbijter geworden …

Maar goed, dat is voor later, voorlopig hadden we de top bereikt en strekte de Waddenzee zich onder een prachtig blauwe lucht voor ons uit. Dat was veelbelovend voor de rest van de dag …

Daar gaat ‘ie

Geplaatst op door

Nadat hij met zijn wendbare ogen op steeltjes een inschatting had gemaakt van hetgeen hem in de afgrond te wachten stond, waagde de slak zich over de rand van het tafeltje …

Steeds verder schoof hij met zijn gespierde buik over de rand, tot hij uiteindelijk als een heuse steile wand acrobaat in de richting van de klimop kroop …

Uitgerekend op dat moment kwam Aafje thuis van haar zaterdagse boodschappenronde. Voordat ik in de gaten had wat er gebeurde, had ze de slak van de tafel geplukt. “Ik zie het al, jij hebt honger, hè …,” zei ze …

Alsof hij haar begreep, hief de slak zijn kopje even naar haar op. Daarna bracht Aafje hem met ferme tred naar een plekje waar hij zijn buikje vol kon vreten, zonder daarbij schade aan te kunnen richten … de gft-container …

Nazomeren met libellen

Geplaatst op door

De dagen beginnen stilaan aardig te korten en de temperaturen blijven meestal onder de twintig graden steken, maar gisteren hebben we toch nog even lekker kunnen nazomeren. Terwijl we aan het eind van de ochtend bij Jetske op de camping lekker in de luwte van de septemberzon zaten te genieten, streek er diverse malen een heidelibel op een van de vrouwen neer. Aafje viel de eer te beurt om de eerste libel zacht kriebelend op haar voet te voelen landen. Een tweede exemplaar ging even later vlak boven haar knie zitten. Jetske kreeg enkele minuten later bezoek van een koppeltje heidelibellen, die alle tijd namen voor hun paringsactiviteiten op haar bovenarm …

Niet lang daarna verdween de zon langzaam, maar zeker achter een grijs wolkendek. De meteorologen hadden ons weliswaar nog net wat meer zon en warmte belooft voor deze derde zondag in september, maar met zoveel moois voor de lens was mijn dag in fotografisch opzicht rond het middaguur alweer geslaagd. En dat is ook wat waard. 🙂

Ecokathedrale kuier 2

Geplaatst op door

Nadat ik half november 2002 voor het eerst in de Ecokathedraal bij Mildam was geweest, wist ik meteen dat een tweede bezoek niet lang uit zou blijven. Maar dat ik er twee dagen later alweer zou zijn, had ik toch niet ingeschat. Aafje was na mijn enthousiaste verhaal over de bijzondere sfeer die er in de Ecokathedraal hing èn over de prachtige grijze kat die ik er had getroffen, zo nieuwsgierig geworden dat ze het ook allemaal wel eens wilde bekijken …

En zo zwierven we twee dagen later samen tussen de gestapelde bouwwerken rond. Hoewel we de grijze kat niet meer hebben getroffen, was ook Aafje onder de indruk van het werk dat hier werd verzet. Een verslag van deze tweede “Ecokathedrale fotokuier” waarin bloeiende distels en kardinaalsmutsen voor een kleurig slot zorgden, is hieronder te zien …

– Volgende week zondag deel 3, waarin ik de Ecokathedraal voor het eerst onder een dun laagje sneeuw zag –