MS, de iLark en lampionnetjes

Had ik al verteld dat de iLark weer helemaal oké is en dat het geen cent heeft gekost? Tijdens een kopje koffie bij de dealer in Surhuisterveen was al snel duidelijk wat het probleem was. De accu bleek nog prima te zijn, maar als de iLark langere tijd stil staat, wil er wel eens een communicatieprobleempje optreden. Even een paar maal gas geven blijkt dan voldoende te zijn om de iLark weer aan de praat te krijgen. Je moet het maar net even weten …

Het is alleen jammer dat ik voorlopig nog niets aan de ilark heb. Zo lang de wind vanuit het noordoosten waait, is het veel te koud om ook nog maar aan een ritje op de iLark te denken. Daarvoor moet het eerst toch wel een graad of 18 zijn …

Het is me de afgelopen weken zelfs te koud voor fotokuiertjes in de natuur. Omdat de MS mijn ‘inwendige thermostaat’ heeft gesloopt, heb ik bij de huidige temperaturen voortdurend last van spierspanning in mijn benen. Die spanning wordt de laatste tijd bij het lopen helaas al snel pijnlijk. Verder dan de tuin kom ik tegenwoordig dan ook niet veel. Maar ach, hoewel ook de tuin onder de kou te lijden heeft, valt zo nu en dan ook nog wel wat te fotograferen …

Zondag en maandag heb ik aan het eind van de middag gebruik gemaakt van de stand van de zon. Een paar skeletjes van lampionnetjes hingen rond dat tijdstip enige tijd mooi in het licht, waardoor de schaduwen op een paar grijze plantenbak stonden afgetekend …

Kleine zonaanbidders

Het duurde niet eens zo lang of Jetske meldde, dat ze een tweede boomkikkertje had gevonden. Dit tweede exemplaar zat wat verder weg, zodat de trekkingstokken eraan te pas kwamen om me bij haar te voegen. Het was de moeite waard om deze boomkikker op een lekker warm en zonnig plekje op een stuk boomschors te zien liggen …

Een kleine stukje verderop lag een levendbarende hagedis op een beschut plekje te zonnen. Toen Jetske hem ontdekte lag hij helemaal opgerold en was hij in diepe rust. Na enige tijd werd hij wakker. Nadat hij wat om zich heen had gekeken, verdween hij in het struweel …

Met dank aan de tipgever die de juist plek aanwees en mijn fotomaatje die me ernaar toe reed, sluit ik dit hoofdstuk af met een laatste (wat grotere) foto van de eerste boomkikker. Ik heb ervan genoten om die diertjes in alle rust in de zon te zien liggen. Natuurlijk heeft fotomaatje Jetske ook deze keer weer fijne achtergrondinformatie geschreven bij haar fotoserie: ‘Boomkikkers’

Intussen liet ik mijn blik afdwalen naar hetgeen zich verderop afspeelde. Daar was de actie, en dus moest ik daar ook nog maar even een kijkje nemen …

– morgen meer van de pony’s

We ronden de kaap

We rondden de kaap van Urk, zodat ik vuurtoren nog wat mooier in het zonnetje kon zetten …

Aafje stond intussen bij de misthoorn van Urk, mijmerend over een lang verleden bezoek, omhoog te kijken naar de vuurtoren …

Mijn onderdanen hadden die dag gelukkig weinig moeite om me te dragen. Daar komt bij, dat er niet zoals de vorige keer met Jetske nog meerdere fotokuiers op het programma stonden. Daarom stelde ik voor om nog een stukje door te lopen …

We kwamen aan bij de Westhaven. Daar lag o.a. de UK 114 …

Een stukje verder naar links hadden we zicht op een scheepswerf …

wordt vervolgd

Poollicht boven Fryslân

‘Woensdag 29 oktober 2003 zat ik een groot deel van de dag achter de pc. Behalve de diverse poollichtsites met grafieken en magnetometers hield ik ook de weerkaarten en satellietfoto’s op internet in de gaten. 2003 had tot op dat moment een recordaantal uren zon opgeleverd. Het was dan ook frustrerend om te zien, dat een depressie uitgerekend deze week was gaan oprukken en ons land in zijn greep had gekregen. En daar baalde ik flink van, want na een paar grote uitbarstingen op de zon, was er een serieuze kans op poollicht boven ons land. Maar dan moest het wel helder zijn …

Zo ben ik nadien het verslag over mijn eerste succesvolle poollichtjacht ongeveer begonnen. Omdat mijn eerste weblog helaas verloren is gegaan in de onmetelijke diepten van het internet, heb ik er tien jaar later nog eens verslag van gedaan. Dat verslag kun je hier in een zesdelige blogserie nogmaals lezen. Deel 1 is getiteld ‘Poollicht 29-10-2003 – Uithuizen (Gr.)’

Aan het eind van ieder blogje kun je rechtsonder het artikel doorklikken naar het volgende deel van mijn reis op zoek naar dat fascinerende poollicht. Voor vandaag laat ik het bij een aantal van de mooiste foto’s die ik indertijd heb gemaakt …

En zo zie je maar, dat poollicht niet altijd beperkt blijft tot de poolstreken. Gemiddeld is poollicht vanaf de Waddenkust een keer of drie per jaar te zien. De laatste keer was op maandag 18 september jl. Een enkele keer reikt het noorderlicht echter nog veel verder. Als ik het me goed herinner kwamen er eind oktober 2003 zelfs meldingen en foto’s binnen vanuit Zuid-Frankrijk. En weet je wat nu zo mooi is? De zon is de laatste maanden weer flink actief en nadert op dit moment een nieuw maximum. Ik hoop dan ook, dat we komende winter of volgend voorjaar in onze regionen weer een kansje krijgen om poollicht te zien …

En nu naar: ‘Poollicht 29-10-2003 – Uithuizen (Gr.)’

Een zonnig moment

Zon is tot nu toe een schaars goed dit jaar, maar afgelopen week werden we hier op dinsdag en woensdag toch even verwend. In de tuin leverde het woensdagmiddag deze prachtige weerspiegeling van ons vijvermeisje op …

Maan, zon, halo en vliegtuig

Ik zoek mijn onderwerpen niet alleen op de grond of in het water, ik kijk er ook graag voor omhoog. Hoger dan de vogels in de lucht, vind ik ook de maan vaak de moeite van het fotograferen waard. De volle maan fotografeer ik maar zelden, die is me wat ‘te vlak’. In andere fasen zijn de kraters op de maan vaak mooier te zien. De onderstaande foto heb ik 2 maart tegen vijf uur ’s middags gemaakt (klikken = vergroten)


Ook de zon en verschijnselen die we dankzij hem kunnen zien – denk daarbij b.v. een poollicht en lichtende nachtwolken – kunnen mooie foto’s opleveren. Een ander voorbeeld daarvan is een halo of kring rond de zon. Op 5 maart zat ik ’s ochtends rond 9:40 uur even met mijn eerste espresso van de dag op het terras. Plotseling zag ik een halo rond de zon, die zelf nog net schuil ging achter de klimop. De camera was weer snel gepakt, en een verkeersvliegtuig dat door de halo vloog, maakte het beeld af …

Ik sluit dit hoofdstuk af met een foto van de maan die ik op 1 april om 19:23 uur heb gemaakt. Ongeveer dezelfde fase als op de eerste foto. Ook hier zijn de kraters op de grens van licht en donker weer mooi te zien (ook hier is klikken weer vergroten)

’t Dak op met je sneeuw!

Behalve dat ik op zoek ben gegaan naar details zoals de ingevroren knop van de kerria en de ingesneeuwde narcis, heb ik ook regelmatig om me heen gekeken naar de omliggende daken …


Dankzij zonnepanelen zijn er ineens heel andere structuren op de met sneeuw bedekte daken te zien. Naar die structuren ben ik een tijdlang op zoek gegaan, dit zijn er een paar van …

Maar ook de ouwe getrouwe dakpannen geven in de loop van de dag nog altijd mooie repeterende patronen ten beste …

Onze pal op het zuiden liggende zonnepanelen waren als eerste van de buurt schoon. Dat kwam mooi uit, want wij stoken het huis op zonnige dagen graag elektrisch warm tegenwoordig …

Aan het eind van de ochtend kwam het smeltproces goed op gang. Een deel van het water dat van het dak afkomstig is, vloeit via het dak van de bijkeuken en de fietsenberging naar de regenton. Zodra de ton vol is, gaat het resterende water via een overstort linea recta onder de grond door naar de vijver …