Tagarchief: huis

’t Dak op met je sneeuw!

Geplaatst op door

Behalve dat ik op zoek ben gegaan naar details zoals de ingevroren knop van de kerria en de ingesneeuwde narcis, heb ik ook regelmatig om me heen gekeken naar de omliggende daken …


Dankzij zonnepanelen zijn er ineens heel andere structuren op de met sneeuw bedekte daken te zien. Naar die structuren ben ik een tijdlang op zoek gegaan, dit zijn er een paar van …

Maar ook de ouwe getrouwe dakpannen geven in de loop van de dag nog altijd mooie repeterende patronen ten beste …

Onze pal op het zuiden liggende zonnepanelen waren als eerste van de buurt schoon. Dat kwam mooi uit, want wij stoken het huis op zonnige dagen graag elektrisch warm tegenwoordig …

Aan het eind van de ochtend kwam het smeltproces goed op gang. Een deel van het water dat van het dak afkomstig is, vloeit via het dak van de bijkeuken en de fietsenberging naar de regenton. Zodra de ton vol is, gaat het resterende water via een overstort linea recta onder de grond door naar de vijver …

Gebroken weerspiegeling

Geplaatst op door

Na nog een nachtje met lichte vorst was het sierlijke laagje rijp in de ochtend van 23 december al snel verdwenen. Op de beide dagen voor kerst lag de maximumtemperatuur ruim boven het vriespunt. Maar daarmee was het flitswintertje nog niet voorbij …

Op beide kerstdagen was het hier mooi zonnig weer, met maximumtemperaturen die niet boven het vriespunt kwamen. En zo kon ik op de valreep nog net twee ijsdagen voor 2021 bijschrijven …

Meestal maak ik de foto’s van de ijsstructuren op de vijver vanaf het terras, zoals op de eerste en de laatste foto. Maar vanaf de andere kant van de vijver leverden ze nog even een paar flink gebroken weerspiegelingen van ons huis op …

IJs – de middagsessie

Geplaatst op door

Om even een volledig ander beeld op het weerspiegelende ijsvloertje te krijgen, ben ik zondagmiddag even achter de pergola gaan staan. Vanaf dat standpunt kreeg ik een mooie weerspiegeling van ons huis te zien …

Ik kon het niet laten om daar voorzichtig draaiend en inzoomend nog even wat mee te spelen …

Toen de zon uit de tuin was verdwenen heb ik de heksenbol nog even verenigd met wat harde en scherpe lijnen in het ijs …

Toen alles nog normaal was

Geplaatst op door

Het was een mooi, maar fris weer, toen Aafje en ik op zondag 1 maart aan het begin van de middag in de auto stapten. De krokussen bloeiden gewoon alsof er niks aan de hand was …

En er was ook (nog) niks aan de hand. We passeerden achtereenvolgens de fiets- en voetgangersbruggen ‘de Slinger’ over de Zuiderhogeweg en ‘de Ring’ over de A7. Op de weg heerste de gebruikelijke zondagsrust. Dat het twee weken later ook op werkdagen gedurende langere tijd zo rustig zou zijn, konden we toen nog niet bevroeden …

Eenmaal op de plaats van bestemming kregen we het uitdrukkelijke verzoek om eerst het nieuwe uitzicht vanuit de kamers van de kleinzonen te bewonderen. Links het uitzicht in noordelijke richting, rechts dat in zuidelijke richting …

Pas toen een en ander was goedgekeurd mochten we ook de rest van het nieuwe huis bekijken. Ook dat kon onze goedkeuring wel wegdragen, waarna we met de gebruikelijke knuffel** afscheid namen …

** een knuffel … wat was dat ook weer …?

Een laatste blik op het huis

Geplaatst op door

– Virtueel naar Frankrijk 54 –

Al pratend en fotograferend wandelde het weer licht met als gevolg dat we al sneller dan verwacht weer voor het grote, aan de zeezijde met leisteen betegelde huis langs liepen …

Even een momentje van weemoed met het oog op het naderende afscheid …

Een stukje verderop kwamen we langs het net van ‘ons mannetje’ de visser. Als er wat in had gezeten, dan had hij het er aan het begin van de middag grondig uit gehaald …

– wordt vervolgd –

Het ‘haunted house’ op het klif

Geplaatst op door

– Virtueel naar Frankrijk 46 –

In het logje ‘In de gevarenzone’ stonden we aan de voet van de krijtrots aan de zuidkant van Ault niet alleen onder het grote kruis, dat hier gisteren van nabij was te zien, maar ook onder het grote huis dat op de rand van de krijtrots stond te wankelen …

Nadat we hadden genoten van het uitzicht daar bij het kruis, zijn we een stukje afgedaald. Daar kon ik de restanten van dat grote dichtgetimmerde huis even van dichtbij bekijken …

Heel voorzichtig heb ik even een blik om het hoekje geworpen. Het stond dus echt heel dicht bij de rand, van het terras was al niet veel meer overgebleven …

Terug bij de auto heb ik nog een paar foto’s gemaakt van het uitzicht in noordelijke richting, van het betonnen plateau voor het versterkte deel van de rotswand en van de kerktoren van L’église St-Pierre, de kerk die hier al in de14e en 15e eeuw werd gebouwd …

Op Google Maps heb ik intussen gezien dat het huis er intussen niet meer staat. Slechts de toegangspoort en het laatste restje hekwerk herinneren nog aan het haunted house dat ik er in 2005 heb gefotografeerd. Het is niet het eerste huis in de regio dat ten prooi is gevallen aan het geweld van de Atlantische Oceaan, en het zal zeker ook niet het laatste zijn …

Op weg terug naar huis heb ik vanuit de auto nog een paar plaatjes geschoten van de église St-Pierre …

– wordt vervolgd –

Een huis vol kunst

Geplaatst op door

– Virtueel naar Frankrijk 41 –

Naar mate de mist dikker werd, kreeg ik minder te zien van de activiteiten op het strand. De garnalenvissers, de pierenstekers, allemaal verdwenen ze langzaam uit zicht …

In het huis bleef het die middag rustig. Er werd wat geschilderd, er werd wat gelezen en ik deed tussen het fotograferen door even een middagslaapje. Halverwege de middag heb ik eens een rondje door het huis gemaakt, want daar was tijdens de mist meer te zien en te fotograferen dan buitenshuis. Ik heb er geen muur of kamer zonder kunst kunnen ontdekken …

Ik sluit af met een paar afdrukken van foto’s, die op groot formaat in de kamer hingen. Prachtige platen vol nostalgie uit de hoogtijdagen van Ault-Onival les Bains aan het eind van de 19e of het begin van de 20e eeuw …

– wordt vervolgd –