Zoals hier gisteren te zien was, wordt er hard gewerkt aan de bouw van een nieuw nest. Maar met alleen werken is het niet te doen, om fit en fris te blijven nemen de merels af en toe een bad. Toen meneer merel dat onlangs deed, ging er een huismus achter hem op de rand van het bad zitten …
Alsof hij het had gevoeld, draaide de merel zich razendsnel om naar de mus …
‘Scheer je weg lelijke gluurder,’ leek hij te zeggen. En dat is ook precies wat de mus deed…
Ik heb mezelf altijd een ‘kind van de winter’ genoemd. Het kon me niet koud genoeg worden, ik heb altijd van ijs en sneeuw gehouden. Vandaag de dag voel ik me nog steeds een ‘kind van de winter’, ik heb alleen wat meer tijd nodig om aan de kou te wennen. Als gevolg van de MS is mijn inwendige thermostaat helaas defect geraakt. Dat betekent dat ik ’s zomers meer tijd nodig heb om aan hitte te wennen en ’s winters heb ik meer tijd nodig om aan kou te wennen. De afgelopen dagen ben ik daarom nog niet verder gekomen dan de tuin …
Daar is het voor de vogels ook wennen aan de licht winterse omstandigheden. Voer is er genoeg voor ze hier, dat is het probleem niet. Ze moeten alleen hun bad missen, terwijl daar tot halverwege deze week dagelijks door diverse vogels gebruik van gemaakt werd. Om te voorkomen dat ze er bij lichte dooi toch een duik in nemen, heb ik er gisteren een steen in gelegd. De mussen en mevrouw merel keken er eerst wat vreemd tegenaan, maar ik geloof dat ze de boodschap wel hebben begrepen …
Vanmorgen lag er een heel dun laagje minuscule ijskorreltjes in de tuin. Intussen ligt de temperatuur rond het vriespunt. Straks maar eens een laagje lauw water rond de steen gieten, dan kunnen de vogels hun snaveltjes er weer in dippen als ze daar behoefte aan hebben …
Het was al gezellig druk in de tuin, toen ik maandagochtend met een bakje koffie het terras op scharrelde. Ik was nog maar net gaan zitten, toen er een groepje mussen bij het vogelbadje neerstreek. Gezellig tjilpend, kwetterend en fladderend vermaakten ze zich daar een tijdlang …
Vlak nadat de mussen te water waren gegaan, verscheen er een pimpelmeesje. Zoals ik wel vaker had gezien en gefotografeerd, maakte het pimpeltje het zich gemakkelijk op een cortenstaal lisdodde. Daar wachtte ze rustig tot het haar beurt was …
Toen de mussen enkele minuten later en masse vertrokken, vloog het pimpelmeesje van de lisdodde naar het badje. Op de rand staand keek ze even om zich heen, daarna nam ook het pimpeltje haar verkwikkende ochtendbad …
Het is dit voorjaar een stuk rustiger in de tuin dan in voorgaande jaren. Dat komt om te beginnen natuurlijk omdat ik er dit voorjaar tot nu toe minder geweest. Met uitzondering van enkele zonnige dagen vond ik het steeds te koud om even lekker op het terras te zitten. Maar ook afgezien daarvan lijkt het rustiger te zijn. De koolmezen zijn bijvoorbeeld wel af en toe wel even te zien bij het nestkastje, maar ik vraag me af of er wel kleine koolmeesjes zullen uitvliegen dit jaar …
De enige soort die zich vrijwel dagelijks met een tiental laat zien, zijn de huismussen. Vooral het badje en de pindakaas zijn favoriet bij de mussen. Zij lijken hun vaste veilige vluchtplekje in de hulst bij de buurvrouw dit jaar te zijn kwijtgeraakt aan een paar eksters, die zich daar ook regelmatig schetterend ophouden Ze zijn nu regelmatig gezellig tsjilpend in onze bamboe en de klimop te vinden …
Ook een paar pimpelmeesjes laten zich regelmatig even zien in de hazelaar. Of zij plannen hebben om te broeden en zo ja, waar ze dat dan doen, weet ik niet. Het is van dit drietal wel mijn favoriete soort …
Dat er onlangs jonge mussen in de tuin verschenen, verraste me niet. Toen ik eind april op een middag rond vier uur even de tuin in liep, hoorde ik een nogal heftig getsjilp op het dak …
Tussen de zonnepanelen zaten een paar huismussen op de warme dakpannen, die serieus werk maakten van hun gezinsvorming. Vele malen ging het mannetje zogezegd ‘musje over’. Verschillende keren maakt hij daarna een rondje om dan weer opnieuw te beginnen …
Toen de heer mus het na vele rondjes welletjes leek te vinden, was er zo te zien zelfs nog tijd voor een nagesprek. En zo worden jonge musjes dus gemaakt …
Samen de tuin verkennen, wel zo gezellig …
Verlekkerd zat het musje op een zacht heen en weer wiegende tak naar de voedertafel te kijken …
Ze had wel trek in een lekker hapje, maar ja … zo lang de buurtbaas zich daar bij de voedertafel ophield, kon ze maar beter even wachten …
– wordt vervolgd –
Afanja's Weblog 