Begin dit jaar werd ik gevraagd om wekelijks wat foto’s te maken van de vorderingen van de verbouwing van een herenhuis uit 1750 in het centrum van Leeuwarden. Daar kon ik natuurlijk geen nee tegen zeggen. Sindsdien struin ik elke zondagmiddag enige tijd met mijn camera door het huis om de veranderingen vast te leggen. Ook maak ik er graag eens een klein stilleven …
Gisteren stond er een bijzondere gebeurtenis op het programma, de schuifpui zou worden geplaatst. Maar voordat dat kon, moest die wel met een grote bouwkraan over de daken worden gehesen. Om de straat niet nodeloos te blokkeren, moest die klus vergunningstechnisch al voor acht uur ’s ochtends afgerond zijn. En dus stond ik vrijdagochtend al om 6:00 uur in een donker en nat centrum van Leeuwarden klaar met mijn camera …
De klus verliep perfect, ruim anderhalf uur later zat de schuifpui erin en ik was al voor negen uur weer thuis. Omdat ik me prima voelde, heb ik de rest van de dag gewoon mijn ding gedaan. Dat had ik misschien beter niet kunnen doen, want vandaag voel ik me een stuk minder. In het Fries zeggen we in zo’n situatie wel ‘Ik bin út ‘e liken’. Letterlijk vertaald: ‘Ik ben uit de lijken’ oftewel ‘Ik ben doodmoe’. Vandaag heb ik mezelf daarom rust voorgeschreven, want morgenmiddag mag ik me weer melden voor de volgende ronde …