Rust, ruimte en duisternis

Rust, ruimte en duisternis zijn een paar van de kernwaarden van het Lauwersmeergebied. Dat er veel vogels in het gebied zitten, is hier gisteren al genoemd. Een groot deel van de open vlaktes (ongeveer 2000 hectare) in het uitgestrekte natuurgebied rondom het Lauwersmeer wordt kort gehouden door grote grazers, waaronder ongeveer 500 Schotse hooglanders en ongeveer 250 konikpaarden. Vanaf het uitkijkpunt zagen we in de verte een groep koniks staan …


Voor liefhebbers van de sterrenhemel is het ook een paradijs. Nergens in Nederland schijnt het nog zo donker te zijn als in het Lauwersmeergebied. Het is niet voor niks dat Nationaal Park Lauwersmeer in oktober 2016 door de International Dark Sky Association officieel is uitgeroepen tot Dark Sky Park. Een Dark Sky Park is een gebied waar het donker is, waar de duisternis behouden blijft en waar bezoekers ‘s nachts welkom zijn om die duisternis te beleven en de sterrenhemel te zien. Dat het Lauwersmeer hiertoe is benoemd, is toch wel bijzonder, want ons land is één van de landen met de meeste lichtvervuiling ter wereld. Klik hier voor mee info over Dark Sky Park Lauwersmeer

Update: tot slot nog even een satellietfoto van de lichtvervuiling in West-Europa. Als je daar naar kijkt, zal duidelijk zijn dat het zo gek nog niet is om het Lauwersmeergebied te benoemen tot Dark Sky Park …

Een Ecokathedrale dwaling

Ik liep langs de oude eik die ooit ten gronde is gericht door zwammen. Met boshyacinten aan zijn massieve voet en de zon op zijn stoere restanten, staat hij daar nog steeds mooi, vind ik …

Ter hoogte van het atelier van Louis le Roy zag ik een pad, dat naar rechts het bos in liep. Het kwam me vreemd voor. Ik kon me niet herinneren dat ik het al eens eerder had gezien. Wonderlijk … Ik besloot toch maar eens te kijken waar dat pad heen leidde. Het eerste wat me opviel waren een paar deels in stukken gezaagde boomstammen, die naast het pad lagen. Daarna vervolgde ik het pad langs het vlechtscherm …

Om de een of andere reden voelde het niet goed aan. Terwijl ik verderop het pad volgde langs het vlechtscherm, had ik het idee dat ik steeds verder van de bebouwing van de Ecokathedraal verwijderd raakte. Toen ik na enige tijd midden in het bos langs een hek met een niet te missen boodschap liep, besloot ik zekerheidshalve maar rechtsomkeert te maken …

Omdat mijn onderdanen zich intussen ook begonnen te melden, heb ik vervolgens de kortste weg naar de uitgang genomen. Bij een muurtje met zicht op de ‘porta-celi’ heb ik onderweg nog een korte pauze genomen …

Vriendelijk groetend passeerde ik even later ten tweede maal de man van steen …

  • slot van deze rondgang

Een doorkijkje in de koepel

Vanaf de nieuwe gebogen muur met de sierlijke elementen was het maar een paar meter naar de indrukwekkende van stoeptegels en bakstenen gebouwde koepel …

De grote trap die ooit tegen de koepel aan is gebouwd, was intussen weer deels afgebroken. Het vrijgekomen materiaal is waarschijnlijk gebruikt in de nieuwe bouwwerken. Omdat ik toch in de buurt was, heb ik de gelegenheid maar aangegrepen om vanuit de koepel weer even een doorkijkje naar boven kon maken …

Ik liet de koepel achter me en klom via de vernieuwde trap omhoog in de richting van de ‘Porta-celi’. Door nieuwe bouwwerken links en rechts van de trap maakte het geheel hier een heel andere indruk …

Er verdwijnen zaken in de Ecokathedraal, maar er verschijnen ook altijd weer nieuwe elementen. Het onderstaande stapelwerkje is daar ook een mooi voorbeeld van. Het is waarschijnlijk kinderwerk, maar in het juiste licht vond ik het zeker de moeite waard …

  • morgen weer meer …

Nieuwbouw in de Ecokathedraal

Vorige week zondag heb ik weer eens een uitgebreide fotokuier gemaakt in de Ecokathedraal bij Mildam. Het was eigenlijk al te lang geleden dat ik er voor het laatst was. Om diverse redenen kwam het er het afgelopen half jaar niet van. Het voordeel daarvan is dat er nu weer wat nieuwe zaken waren te ontdekken. Dat begon al met het nieuwe bord dat op de parkeerproblemen bij de Ecokathedraal wijst …

De zithoek in het voorportaal van de Ecokathedraal is in de afgelopen tijd ook onderhevig geraakt aan verandering. Spontaan opgekomen beplanting is begonnen om het bankje van een nieuwe stoffering voorzien …

Ook aan de voorzijde van de majestueuze ‘Porta celi’ zag het beeld er anders uit. De bouwwerken direct links en rechts van het pad stonden er vorig jaar ook al. Maar daarachter, helemaal links in beeld, zag ik wel iets nieuws …

Ik besloot niet onder de poort door te lopen, in plaats daarvan volgde ik de nieuwe doorgang die links van het pad was ontstaan. Er bleek een vrij nauwe gang achter te liggen …

Aan het eind van de gang ging het pad trapsgewijs naar beneden …

Eenmaal weer op vaste bosgrond heb ik me eerst maar eens gericht op de nieuwe halfronde muur die daar naast de koepel op sierlijke wijze was opgetrokken …

  • morgen meer

Herfst in de Ecokathedraal

Het achterste deel van de Ecokathedraal spreekt mij nog altijd het meest aan, en zeker met de bekroning van het goudgele bladerdek heerst er een bijzonder sfeertje …

Ik laat jullie nog even lekker ronddwalen … als er vragen of opmerkingen zijn, hoor ik het wel …

  • morgen ronden we deze rondgang door de Ecokathedraal af

Herfstzon over de Ecokathedraal

Eindelijk liet de zon zich vandaag weer eens volop zien. Ik heb de gelegenheid te baat genomen door het nuttige en het aangename maar weer eens te verenigen. Na een vluchtig oprit- en terrasbezoekje om mijn fotomaatje te verrassen, heb ik voor het eerst sinds eind september weer eens een fotokuiertje gemaakt in de Ecokathedraal bij Mildam …

In het voorportaal werd nog steeds driftig gebouwd aan diverse nieuwe stapelwerken, maar die besloot ik vandaag over te slaan. Ik had mijn zin erop gezet om vandaag weer eens tot bij de oude ‘Inca-tempels’ achterin de Ecokathedraal te komen, en om dat te halen kon ik maar beter niet teveel rond dwalen …

Nadat ik de majestueuze Porta Celi was gepasseerd, lachten de zon en een zee aan herfsttinten me toe. Ik laat jullie zonder verder commentaar even lekker rond dwalen tussen de oude tempels onder het zonnig herfstig bladerdek …

  • morgen meer