Tagarchief: Stichting Tijd

De weg naar boven

Geplaatst op door

Ik pak de draad weer op waar ik hem gisteren heb laten liggen, bij de vrijwel altijd natte, en daardoor vaak wat gladde trap naar een tussenniveau in het voorste deel van de Ecokathedraal …


Het is meteen duidelijk dat we in een al wat ouder deel van de Ecokathedraal terecht komen. Hier is duidelijk al meer mos en andere begroeiing tussen de stenen tot leven gekomen dan in het nieuwste deel, dat hier gisteren te zien was. Wat verder opvalt in de onderstaande foto is het brede scala aan materiaal waarmee de Ecokathedraal in de loop der jaren is opgebouwd. Dat varieert van trottoirbanden, stoeptegels en straatstenen tot oudere metselstenen tot ruw, ongepolijst beton …


Aan mos, robertskruid en andere kleine plantjes die zich in de kieren tussen de stenen nestelen, is hier geen gebrek. Die planten laten zich zien, de vele kleine spinnen en insecten die ongetwijfeld ook tussen de kieren zitten, blijven verborgen in de donkere kieren en spleten …

Via het tussenniveau zijn we intussen aangekomen op het hoogste deel voor in de Ecokathedraal. Ik schat dat je hier ca. 4 m boven het maaiveld staat …


Op de bovenstaande foto net niet zichtbaar, nestel ik me sinds een aantal jaren bij mooi weer graag even naast de tempel in de zon. Daar heb ik ook ditmaal even lekker gezeten, met zicht op bloeiende katjes niet ver voor me …

Groeten uit de Ecokathedraal

Geplaatst op door

Na ruim anderhalve week gehoest en geproest wordt het tijd om het reguliere leven weer op te pakken. Helemaal klachtenvrij ben ik nog niet, maar dat kan nog wel een paar weken duren. Daarom wil ik toch maar kijken of ik het machientje onder het motto ‘Kalm aan, dan breekt het lijntje niet’ weer voorzichtig onder stoom kan brengen …


In de week voordat dat vervelende virus me begon te plagen, ben ik op een mooie ochtend weer eens naar de Ecokathedraal bij Mildam gereden. Het was alweer enige tijd geleden, dat ik er voor het laatst was, en dat was te zien ook, want vooral in het voorportaal was weer flink wat bijgebouwd …


Voordat ik jullie meeneem langs ‘de nieuwbouw’ in het voorste deel van de Ecokathedraal, wil ik eerst lezers die nu voor het eerst van de Ecokathedraal horen, even verwijzen naar een ouder logje: ‘Die Ecokathedraal, wat is dat eigenlijk …?’


Voor het oog goeddeels verborgen voor bezoekers, werd al een tijdlang gewerkt aan nieuwe stapelwerken in het gedeelte rechtsvoor in de Ecokathedraal. Daarmee is er naast de ‘Porta Celi’, die sinds 2014 de hoofdingang vormde, in zekere zin een tweede ingang ontstaan …

We laten hierbij het oude hoofdpad links liggen en lopen tussen de nieuwe bouwwerken door naar rechts. Het eerste wat opvalt is dat er een straatje tussen de nieuwe stapelwerken is gelegd. Die nieuwe bouwwerken staan er goeddeels schoon en strak bij. Maar wie er oog voor heeft, ziet dat aan de basis hier en daar de eerste mosaangroei te zien is …

Maar goed, genoeg over de grond gekropen, verderop valt nog wel meer mos te zien. Voor nu is het tijd om weer op te krabbelen en nog even wat rond te kijken langs de onlangs opgetrokken muren …

Aan het eind van het pad gaan we linksaf om daar een niveautje hoger te klimmen …

Nazomer in de Ecokathedraal (2)

Geplaatst op door

Na een korte pauze op ‘de Tempelberg‘ zette ik mijn tocht door de Ecokathedraal voort. Om te beginnen ben ik via de trap tussen de twee muren afgedaald naar een niveautje lager …


Dat ik daar meteen weer op een andere tempel stuitte, is bijna onontkoombaar in de Ecokathedraal. Terug op de begane bosbodem ben ik nog even doorgelopen naar het atelier van Louis le Roy. Daarmee had ik mijn grens weer bereikt voor die dag, tijd om terug te gaan. Op weg terug naar de uitgang heb ik nog even een paar foto’s gemaakt van de uitgebloeide kaardenbol en de pas verschenen rozerode zaaddoosjes van de kardinaalsmuts …

In tegenstelling tot op de heenweg ben ik nu weer gewoon onder de machtige ‘Porta Celi’ door gelopen. Voordat ik daar aan toe was, zag ik het zithoekje al lonkend aan de andere kant van de poort staan. Ik heb deze korte rondgang door het voorste deel van de Ecokathedraal afgesloten op het bruine bankje van de zithoek in het voorportaal. Dat zithoekje heeft zijn beste tijd overigens gehad, dakpannen leken als kussens over het gebroken latje te zijn gelegd …

Nazomer in de Ecokathedraal (1)

Geplaatst op door

Op die stronken aan het eind van het logje van gisteren kom ik over een paar dagen nog wel terug. Eerst wil ik jullie weer eens meenemen naar de Ecokathedraal bij Mildam. Daar was ik al sinds begin mei niet meer geweest. Daarom ben ik donderdagochtend op de laatste mooie zonnige dag van september in de auto gestapt om er eens een fotokuier te maken …


In het voorste deel van de Ecokathedraal was alweer het een en ander veranderd, omdat er nog steeds wordt bijgebouwd. Om het eens vanuit wat andere hoeken te bekijken, heb ik er een alternatieve route gezocht, waarbij ik niet onder de ‘Porta Celi’ door gelopen ben, maar er omheen. Daarna heb ik het eerste dwarspad genomen. Aan het eind daarvan heb ik ‘de Tempelberg’ beklommen …

Boven aangekomen heb ik op het gebruikelijke plekje even een korte pauze ingelast. Voordat we morgen verder gaan, is dit een mooi moment om nieuwe volgers via dit linkje even wat te vertellen over de geschiedenis van de Ecokathedraal: Die Ecokathedraal, wat is dat eigenlijk …?

  • wordt vervolgd

Een Ecokathedrale dwaling

Geplaatst op door

Ik liep langs de oude eik die ooit ten gronde is gericht door zwammen. Met boshyacinten aan zijn massieve voet en de zon op zijn stoere restanten, staat hij daar nog steeds mooi, vind ik …

Ter hoogte van het atelier van Louis le Roy zag ik een pad, dat naar rechts het bos in liep. Het kwam me vreemd voor. Ik kon me niet herinneren dat ik het al eens eerder had gezien. Wonderlijk … Ik besloot toch maar eens te kijken waar dat pad heen leidde. Het eerste wat me opviel waren een paar deels in stukken gezaagde boomstammen, die naast het pad lagen. Daarna vervolgde ik het pad langs het vlechtscherm …

Om de een of andere reden voelde het niet goed aan. Terwijl ik verderop het pad volgde langs het vlechtscherm, had ik het idee dat ik steeds verder van de bebouwing van de Ecokathedraal verwijderd raakte. Toen ik na enige tijd midden in het bos langs een hek met een niet te missen boodschap liep, besloot ik zekerheidshalve maar rechtsomkeert te maken …

Omdat mijn onderdanen zich intussen ook begonnen te melden, heb ik vervolgens de kortste weg naar de uitgang genomen. Bij een muurtje met zicht op de ‘porta-celi’ heb ik onderweg nog een korte pauze genomen …

Vriendelijk groetend passeerde ik even later ten tweede maal de man van steen …

  • slot van deze rondgang

Het plein met de pilaren

Geplaatst op door

Nadat ik aan het eind van het pad in het vorige logje de klim omhoog had gemaakt, stond ik bij de grote tempel op het hoogste punt in het voorste deel van de Ecokathedraal. Naast de tempel heb ik even een kleine pauze genomen …

Bij zonnig weer vind ik dit altijd een mooi plekje om even te gaan zitten en te luisteren naar de vogels. Nadat ik mijn dorst had gelest, was het tijd om weer verder te gaan. Aan de andere kant van de heuvel nam ik de trap naar beneden …

Korte tijd later kwam ik uit op ‘het plein met de pilaren’. Niet eerder had ik daar zo’n bijzondere ordening gezien. Een drietal pilaren was omringd door een cirkel van voornamelijk trottoirbanden …

Nog even een snelle blik op één van de tempels die vanaf hier op de achtergrond in het groen te zien was …

Het achterste deel van de Ecokathedraal zou ik niet halen, dat was intussen wel duidelijk. Desondanks besloot ik nog een stukje verder te gaan. Daarbij kwam ik op onbekend terrein terecht …

  • morgen nog één keer wat meer …

Beveiliging in de Ecokathedraal?

Geplaatst op door

Na de koepel was ik van plan om direct door te lopen naar achteren. Dat pakte echter weer eens anders uit. Ik had nog maar een klein stukje gelopen, toen me de weg werd versperd. Eén of ander wazig figuur stond met gespreide armen midden op het pad. Een BOA …, een verkeersregelaar …, een beveiliger …?

Ik werd niet veel wijzer van hem, maar over zijn schouder kijkend, leek er verderop een lawine te zijn geweest. Afijn, het was mooi weer en ik had ook geen zin in ruzie. Er restte me weinig anders dan maar een ander pad te nemen. In dit geval werd dat een al wat ouder pad dat omhoog loopt, het rechterdeel van de Ecokathedraal in …

Wat de bebouwing betreft valt hier niet veel te zien. Wel is duidelijk dat de bosbodem knap droog wordt. Dode bladeren en takjes kraken bij iedere stap en het mos begint al wat gelig te kleuren. Niet dat het mos daar hinder van heeft, want na een klein buitje is het vast weer verrassend groen en fris, maar het is wel tekenend voor de weersituatie …

Dat droge weer heeft ook voordelen, nu komen zaadjes en pluisjes veel beter tot hun recht dan wanneer ze plat geregend op de grond liggen …

Het klein robertskruid (lytse sweltsjeblom in het Fries) lijkt voorlopig ook nog geen last van de droogte te hebben. Die mooie kleine bloemetjes blijven vrolijk in kieren en gaten tussen de stenen ontspruiten en opbloeien. Het zou me trouwens niet verbazen als onderzoek zou uitwijzen dat er verrassend veel vocht wordt vastgehouden in de Ecokathedraal …

  • morgen nog wat meer …