Terug naar voren

Een kuier naar het achterste deel van de Ecokathedraal zat er die dag niet in. Maar ik kon het niet laten om nog een klein stukje verder te lopen, zodat ik nog even een blik kon werpen op één van de oudste stukjes van de Ecokathedraal in het voorste deel …


Kijk nou eens wat een mooie tafereeltjes er ontstaan, wanneer weer en wind jarenlang hun gang kunnen gaan met wat gestapelde stenen tussen een paar oude bomen …

Daarmee had ik voor die dag het verste punt bereikt. Het was tijd om via de makkelijkste route terug te keren, over het hoofdpad, langs de muur met de schaduwen en de deels gele stenen en langs ‘het clowntje’. Het is bijna een cultuurshock om ineens van de met mos bedekte oude stapelwerken terug te keren in het strakke nieuwere deel van de Ecokathedraal …

Vlak voor de ‘Porta Celi’ kon ik het toch niet laten om nog even een zijpaadje te nemen. Zo kon ik ook nog even een blik werpen op de manshoge koepel en het sierlijke muurtje ernaast …

Nadat ik tot slot nog even een foto van de ‘Porta Celi had gemaakt, heb ik nog even een kwartiertje in ‘het zitje’ in het voorportaal gezeten. Hopelijk lukt het in april om weer eens tot achterin te komen. En als het niet in april lukt, dan maar ergens begin mei …

Groeten uit de Ecokathedraal

Na ruim anderhalve week gehoest en geproest wordt het tijd om het reguliere leven weer op te pakken. Helemaal klachtenvrij ben ik nog niet, maar dat kan nog wel een paar weken duren. Daarom wil ik toch maar kijken of ik het machientje onder het motto ‘Kalm aan, dan breekt het lijntje niet’ weer voorzichtig onder stoom kan brengen …


In de week voordat dat vervelende virus me begon te plagen, ben ik op een mooie ochtend weer eens naar de Ecokathedraal bij Mildam gereden. Het was alweer enige tijd geleden, dat ik er voor het laatst was, en dat was te zien ook, want vooral in het voorportaal was weer flink wat bijgebouwd …


Voordat ik jullie meeneem langs ‘de nieuwbouw’ in het voorste deel van de Ecokathedraal, wil ik eerst lezers die nu voor het eerst van de Ecokathedraal horen, even verwijzen naar een ouder logje: ‘Die Ecokathedraal, wat is dat eigenlijk …?’


Voor het oog goeddeels verborgen voor bezoekers, werd al een tijdlang gewerkt aan nieuwe stapelwerken in het gedeelte rechtsvoor in de Ecokathedraal. Daarmee is er naast de ‘Porta Celi’, die sinds 2014 de hoofdingang vormde, in zekere zin een tweede ingang ontstaan …

We laten hierbij het oude hoofdpad links liggen en lopen tussen de nieuwe bouwwerken door naar rechts. Het eerste wat opvalt is dat er een straatje tussen de nieuwe stapelwerken is gelegd. Die nieuwe bouwwerken staan er goeddeels schoon en strak bij. Maar wie er oog voor heeft, ziet dat aan de basis hier en daar de eerste mosaangroei te zien is …

Maar goed, genoeg over de grond gekropen, verderop valt nog wel meer mos te zien. Voor nu is het tijd om weer op te krabbelen en nog even wat rond te kijken langs de onlangs opgetrokken muren …

Aan het eind van het pad gaan we linksaf om daar een niveautje hoger te klimmen …

Een vlag op een modderschuit

Op de heenweg was ik in de fietstunnel vooral gefocust op de passerende fietsers en de in de verte stap voor stap verschijnende stadspoort waar ik naar op weg was …


Pas nadat ik KAPKAR / A7-29 X FT van alle kanten had bewonderd en gefotografeerd, viel het me op weg terug naar de auto op, dat het tunneltje vol gekliederd was met lelijke graffiti. Dat moet toch anders kunnen gemeente Smallingerland, die mooie stadspoort staat daar nu bijna letterlijk als een vlag op een modderschip. En ik weet wel dat er vroeger turf en aarde werd vervoerd met skûtsjes, maar neem dat nou hier niet te letterlijk op, gemeente Smallingerland

Het moet toch mogelijk zijn om daar wat moois van te maken, zodat wandelaars en fietsers er echt een mooie entree krijgen! Neem eens een voorbeeld aan deze prachtige fietstunnel vol schaatsers bij schaatsdorp St. Jansklooster in De Weerribben. Aangezien het fietspad voorbij KAPKAR / A7-29 X FT en de fiets tunnel zowel in oostelijke als in noordwestelijke richting naar sportcomplexen leidt, zie ik in dit tunneltje onder de A7 wel een mooi groen landschap waar diverse sporten aan fietser en wandelaar voorbij trekken …

Een introducee in de Ecokathedraal

Deze week neem ik jullie weer eens mee op een dwaaltocht door de Ecokathedraal bij Mildam. Ik ben daar tenslotte niet voor niets twee keer naar toe geweest in oktober. De eerste keer was ik er – zoals meestal – alleen. De tweede keer werd ik vergezeld door twee fotograferende dames. Kijk, daar komen ze net aan, mijn fotomaatje Jetske en haar zus Anna …

Al toen Anna mij in juli 2017 had meegenomen naar een plekje waar de uiterst zeldzame grote vuurvlinder zich liet zien, beloofde ik als wederdienst om haar op mijn beurt eens mee te nemen naar de Ecokathedraal. Zoals de vaste volgers weten, gooide de uiterst pijnlijke kwaal Acnes sindsdien regelmatig roet in het eten bij het maken van uitstapjes. Zo ook hiermee. Nu ik langzaam maar zeker weer de oude begin te worden, stelde Jetske onlangs voor om eens met z’n drieën naar de Ecokathedraal te gaan. Zo gezegd, zo gedaan …

Nadat we onder de ‘Porta Celi’ waren door gewandeld, richtten we ons eerst op het meest recente grote bouwwerk in de Ecokathedraal: de betonnen iglo. Deze iglo is net als de ‘hemelpoort’ en alle andere bouwwerken in de Ecokathedraal opgebouwd uit los op elkaar gestapelde betonnen stoeptegels en ander bestratingsmateriaal …

Omdat ik de iglo intussen al van binnen en van buiten ken, heb ik hem ditmaal maar eens wat hogerop bekeken. Er waren nu tenslotte twee vrouwen bij de hand die me na een val eventueel naar de weg zouden kunnen slepen. Nadat ik weer veilig met beide voeten op de bosbodem stond, nam Jetske de gelegenheid te baat om de iglo eens van binnen te bekijken …

– wordt vervolgd –

Ecokathedrale Fotokuier 18

Getooid in fraaie herfsttinten lag de Ecokathedraal er op die dag in november 2014 weer mooi en rustig bij.
Nieuwsgierig geworden naar de voltooide Porta Celi en alle andere veranderingen in de loop der jaren, was mijn fotomaatje Jetske weer eens meegekomen naar Mildam. Tijdens de mooie en uitgebreide tocht die volgde, droeg Jetske nog een symbolisch steentje bij aan een van de vele gestapelde bouwwerken. Ook de ontmoeting met een wonderlijk wit egeltje mag hier niet ongenoemd blijven. Afijn, kijk maar weer even mee …

Volgende week zondag deel 19.

Ecokathedrale fotokuier 17

Tijdens de vorige fotokuier in de Ecokathedraal was de nieuwe toegangspoort nog niet klaar. Aan de bovenkant gaapte toen nog een gat, maar in september 2014 was het een echte poort. Hij had zelfs al een naam: ‘Porta Celi’, door een van de vrijwilligers van de Ecokathedraal vertaald als ‘Hemelpoort’.

Omdat mijn onderdanen een lange kuier in de weg stonden, bleef het die dag verder beperkt tot een korte rondgang door het voorste deel van de Ecokathedraal, die zich in 2:10 min laat samenvatten. Maar dat is vandaag helemaal niet erg, want het is toch te warm voor een lange wandeling …   😉

Volgende week zondag deel 18.

Ecokathedrale fotokuier 16

Na de wat triest ogende Vijftiende Ecokathedrale Fotokuier, waarmee we de herfst in gingen, gaan we in deze Zestiende Ecokathedrale fotokuier weer fleurig en vol goede moed het voorjaar tegemoet.

Bij het betreden van het terrein viel meteen op dat er een nieuwe toegangspoort stond. En niet zomaar een poort. Aan weerszijden van het pad stonden twee enorme stapels tegels, die aan de bovenzijde taps naar elkaar toelopen. Hoewel het er zoals bij de meeste grote bouwwerken in de Ecokathedraal tamelijk degelijk en betrouwbaar uitziet, bekroop me toch even een wat beklemmend gevoel toen ik er door liep. Maar wat een imposant bouwwerk!

In het vervolg van deze fotokuier is mooi te zien hoe een keur aan kleurrijke voorjaarsbloeiers de Ecokathedraal weer een vrolijke en frisse uitstraling geeft …

Volgende week zondag deel 17.