Tagarchief: wolken

Bij de Bonnebuskepetten

Geplaatst op door

Nadat ik de foto’s van de reigers en de kolganzen had gemaakt, heb ik een korte fotokuier gemaakt over de Bûtendiken (Google Maps) langs de Bonnebuskepetten …


Je zou kunnen denken dat het een riviertje is, dat zich door het landschap slingert. Niets is echter minder waar, wat je ziet is een stukje van de gedeeltelijk dicht gegroeide Bonnebuskepetten. Dat zijn de petgaten van Bonne Bus, die hier begin vorige eeuw in de grond wroette als turfarbeider en kleine veenbaas …

Op deze plek deed zich overigens vorige woensdagnacht een bijzonder schouwspel voor. Kort na middernacht waren er in de lucht meerdere lichtzuilen te zien. Dit komt eigenlijk nooit voor in Nederland. Dergelijke lichtzuilen komen voornamelijk voor in landen als Noorwegen, Zweden, Finland en Canada. Het is geen wonder dat het daar vaker voorkomt dan in landen zoals Nederland. Het moet namelijk erg koud zijn voordat deze ijskristallen ontstaan. Echt heel koud was het woensdagnacht echter niet, de thermometer gaf zo’n 3°C aan. Waarschijnlijk was het in een hogere luchtlaag wel erg koud, waardoor de ijskristallen konden ontstaan. Ik had het graag met eigen ogen willen zien, nu zullen het moeten doen met deze foto’s van Wâldnet …

Overvallen door een bui

Geplaatst op door

Na de fotosessie met de dansende bomen had ik ongeveer een derde van de afstand naar de auto afgelegd, toen ik ter hoogte van het Alddjip (Google Maps) toch nog een paar minuten te vroeg werd overvallen door een pittige bui. Er restte me weinig anders dan de stap er even flink in te zetten. De laatste hagelstenen zakten op de voorruit naar beneden op het moment dat ik de auto bereikte …


Met een kleine omweg ben ik vervolgens huiswaarts gereden, zodat ik onderweg nog wat foto’s kon maken van de bui die ik net op mijn dak had gehad …

Maar eerlijk is eerlijk, daarbij ben ik wel tot de conclusie gekomen, dat ik de laatste jaren eigenlijk teveel een mooi-weer-fotograaf ben geworden. Dat was in de beginjaren van mijn blog wel anders, maar ja … tiden hawwe tiden …

Van Eagum naar Boazum

Geplaatst op door

Na een dagje met zon en kleur hier in het noorden is het vandaag mistig en grijs. Tijd om ons ritje langs een aantal oude Friese kerken weer op te pakken.

Mijn fotomaatje en ik lieten Eagum achter ons en zetten via landelijke wegen koers naar ons volgende doel: de Sint-Martinuskerk of Sint-Martenstsjerke in Boazum (Bozum in het Nederlands). Onderweg passeerden we o.a. de Kleiterpstermolen (Google Maps), een maalvaardige Amerikaanse windmotor van het merk Hercules, zoals er ook één bij De Veenhoop staat …


Boazum is een oud dorp, dat ooit via een riviertje verbonden was met de oude Middelzee. Het dorp ligt op een grote terp, volgens sommige zou er zelfs sprake geweest zijn van twee terpen. In 1260 werd de plaats voor het eerst vermeld als Bosingum. In het tegenwoordige Boazum zocht Jetske een prominent plekje om de auto te parkeren, zo dicht mogelijk bij de kerk en voor de deur van een huis dat waarschijnlijk ooit is gebouwd voor een lokale notabele …


Jetske heeft op haar blog het verhaal achter dit mooie huis uiteengezet: ‘De Sint-Martinuskerk in Boazum’. Vanaf het Altaplein liepen we langs de vijver die tussen het bovenstaande huis en de kerk ligt. Jetske dook nog snel even de ‘notaristuin’ in om de kerk mooi weerspiegeld vast te leggen. Ik stelde me tevreden met de onderstaande beelden bij het naderen van de kerk …

Het eerste wat me opviel zodra we voorbij het hek waren, was dat deze kerk toch wel een maatje groter lijkt te zijn dan de middeleeuwse Kleastertsjerke in Kortehemmen of de Sint Hippolytuskerk in Olterterp …


De Sint-Martinuskerk is een van de oudste romaanse kerkgebouwen in Fryslân uit de 12e eeuw …

De kerk is toegankelijk door een sierlijk poortje in de zuidmuur. De ingang van baksteen en bergsteen, is geflankeerd door zogenaamde korintische pilasters die een hoofdgestel dragen, waarin een opschrift en het jaartal 1700. De letters FGP staan voor Fransiscus Gellides, Predicant …

De deur bleef ook hier weer gesloten voor ons. Jammer, want het interieur met o.a. plafondschilderingen die bij een restauratie in 1941 tevoorschijn kwamen, schijnt ook zeker de moeite waard te zijn. Forceren leek me weinig doeltreffend in dit geval …


  • morgen meer

Een ontsnapt hapje

Geplaatst op door

Vandaag nog eens een serie van een meeuw bij de Leijen. Dit is echter al een wat oudere serie uit juni 2019. Wat sfeer en weer betreft passen deze foto’s uitstekend bij het weerbeeld van gisteren en vandaag in Fryslân …


Deze meeuw wist vlak voor de vogelkijkhut een visje te vangen. Toen hij de vis eenmaal boven water had, leek het een flink maaltje te zijn. Dat stond de vis duidelijk niet aan. Nadat hij zich even voor dood had gehouden, sloeg hij een paar maal met kop en staart heen en weer, waarna hij in de diepte verdween. De meeuw bleef alleen en hongerig achter …

Aan de andere kant van de Leijen blies de grasdrogerij in Opeinde intussen weer een wit wolkenspoor langs het verder donkere wolkendek …

Een hoopvol teken

Geplaatst op door

De regenboog staat ook wel bekend als teken van hoop, vrede en troost, een lichtpuntje in moeilijke tijden. Dat kunnen we in deze tijd vol oorlog, crises en rampspoed wel gebruiken. Deze regenboog zag ik afgelopen woensdagmiddag anderhalf uur na de iriserende wolken verschijnen …


Ik heb hem als teken van hoop gezien en ervaren. De eerste dagen met mijn nieuwe medicijn hadden duidelijk een positief effect op mijn lopen getoond. Vanwege het buiïge weer en het tijdelijke advies om maar even niet met de auto op pad te gaan, heb ik mijn beweging op die dagen zoals wel vaker vooral in de tuin opgedaan. En dat ging prima …


Voor mijn gevoel liep ik al op dag 2 meteen een stuk gemakkelijker en stabieler dan de afgelopen maanden. En dat was ook volgens Aafjes’ observaties het geval. Op basis van die ervaringen heb ik vervolgens donderdag in mijn eentje, en vrijdag samen met fotomaatje Jetske net wat langere fotokuiertjes gemaakt dan ik de laatste maanden gewend was …


Het gevolg daarvan was, dat ik gisteren weer een dagje extra vermoeid was. Ik loop weliswaar weer makkelijker en stabieler dan een week geleden, mijn actieradius is er niet direct groter door geworden. Maar hey …, Aken en Keulen zijn ook niet op één dag gebouwd. We krijgen weer een dag of wat beter weer, dus ik ga de komende week dapper stappend aan mijn actieradius werken. Vrijdag weer naar de MS-verpleegkundige, dan weet ik daarna weer meer …

Over iriserende wolken

Geplaatst op door

Zonlicht kan diverse optische verschijnselen tot gevolg hebben. Je kunt hierbij b.v. denken aan de kleuren bij zonsopkomst en zonsondergang, maar ook aan fenomenen als een regenboog, een halo of een bijzon. Een ander zeldzaam optisch fenomeen is irisatie. De zeldzame iriserende wolken ontstaan bij de breking van licht in kleine waterdruppels of ijskristalletjes …


In verband met het gebruik van nieuwe medicatie mocht ik afgelopen week van maandag t/m woensdag niet autorijden. Op die dagen heb ik mijn beweging daarom tussen de buien door in de tuin gemaakt. Bij het voorbij trekken van een wolkenformatie die mijn aandacht trok, zag ik op een bepaald moment iriserende kleuren verschijnen …

Omdat ik dit verschijnsel wel vaker had gezien, herkende ik het meteen. Irisatie ontstaat altijd in de buurt van de zon. Die kant moet je dus ook op kijken om het te zien. Doe dat echter altijd voorzichtig, kijk nooit rechtstreeks in de zon wanneer de wolken wijken …


Welgeteld zes minuten later verdwenen de iriserende kleuren net zo snel als ze waren verschenen. Voor mij werd het op dat moment tijd om naar binnen te gaan, want de iriserende wolken werden korte tijd later gevolg door een felle bui …

Ik sluit af met een korte, maar duidelijke uitleg over het ontstaan van iriserende wolken van weerman Peter Kuipers Munneke …

Een verrassing bij de Leijen

Geplaatst op door

Vorige week mocht ik weer een streepje bijschrijven. Een groot feest om dat heuglijke feit te vieren was niet aan de orde. Verdeeld over het weekend hebben we het in kleine kring gehouden. Zaterdagochtend kwam Jetske even langs. Nadat we gedrieën van koffie en gebak hadden genoten en later een paar boterhammen hadden gegeten, leek het Aafje een goed plan dat Jetske en ik maar even een blokje om gingen, zodat zij de handen nog even vrij had voor andere zaken …

Om even wat uit te waaien, besloten we weer even een kijkje te nemen bij de vogelkijkhut ‘de Blaustirns’ bij de Leijen. Misschien hadden we ditmaal wat meer geluk dan de vorige keer, toen het vooral grijs en winderig was. Het was er opnieuw rustig, er waren alleen veel muggen of vliegjes in de lucht, die met graagte werden gevangen door laag over het water scherende zwaluwen. Zelfs op het uiteengevallen boomeilandje was verder geen vogel te zien …

Maar het uitzicht over de Leijen was mooi en ook een aantal voor de hut op het water drijvende waterlelies waren het aanzien nog alleszins waard …

Dat geldt overigens ook voor Jetske, die er buitengewoon netjes op stond. Zonder haar gebruikelijke bepakking en de kniebeschermers die ze regelmatig draagt tijdens onze gezamenlijke fotokuiertjes, was ze nauwelijks herkenbaar als mijn fotomaatje. Omdat we geen van beiden op deze gelegenheid hadden gerekend, was Jetske ’s ochtends zonder haar foto-uitrusting van huis gegaan. Al snel zou blijken, dat ze niet minder spiedend om zich heen keek dan normaal ook het geval was …