Zicht op Bethlehem

Zoals ik gisteren al schreef, wil ik jullie vandaag het mooie optrekje tegenover het luxe Hotel Lauswolt laten zien. Het betreft een mooi klein, voor de streek kenmerkend boerderijtje. Op kaarten uit 1685 en 1718 staat op deze plek al een boerderij aangegeven. Vermoedelijk is de boerderij ‘Bethlehem’ genoemd naar een kapel of klooster met diezelfde naam, dat hier in de buurt heeft gestaan …


In 1811 werd het voor iedereen verplicht een achternaam aan te nemen. Durk Jans, geboren in 1738 in Beets, woonde toen met Grietje Haijes, met wie hij in 1763 was getrouwd, op deze boerderij. Op 16 december 1811 namen ze officieel de achternaam Bethlehem aan. Tegenwoordig staat het boerderijtje er nog steeds tiptop bij …

Veel meer valt er niet te vertellen over ‘Bethlehem’. Tijd om terug te gaan naar de auto, die aan de overkant van de weg staat te wachten. Daar rond ik deze serie af bij een bankje en de (her)ontdekking van een monumentale lindeboom. Hieronder zijn de Afanja-mobiel en de passerende Carver samen te zien …

Reeën en Friese paarden

Nadat ik maandag rond het middaguur letterlijk en figuurlijk lekker was uitgewaaid bij de Leijen, ben ik nog even naar de Jan Durkspolder gereden. Daar zag ik voor het eerst sinds lange tijd weer eens een sprong reeën …


Vorig jaar zag ik zeker maandelijks wel ergens een aantal reeën lopen. Dat was dit jaar een stuk minder. Nu de maïs weer van het land is, laten de reeën zich weer wat gemakkelijker zien in weilanden en akkers …


En dan nog even dit …

Gisteravond kreeg ik via Twitter van een entomoloog een reactie op mijn vraag wat voor klein beestje er op de heidelibel zat, die ik hier dinsdag liet zien. Het blijkt te gaan om een halmvlieg (Chloropidae)

Leeuwarden in zicht

Terwijl rechts naast ons de Panhuyspoel uit beeld verdween, zagen we vlak voor ons het met plassen doorsneden rietland ‘Reid om’e Krite’ ten noordoosten van Earnewâld …

Even later vlogen we even parallel aan de Wâldwei (N31), de weg tussen Drachten en Leeuwarden. De weg is nog net te zien onderaan de foto linksonder. Aan de situatie aan de Alde Lunewei aan de overkant van het water is weinig veranderd. Op de boerderij links wordt nog steeds geboerd en het oude boerderijtje tussen de bomen is nog steeds niet ingestort. Het enige wat ter plekke veranderd is, is dat de N31 sinds 2007 verdubbeld is.

In de verte zagen we even een luchtballon zweven (middelste foto). Tussen de vlekken van de vliegjes op de cockpit door zag ik Leeuwarden intussen snel naderen (foto rechtsonder) …

Met de onderstaande foto ben ik nog steeds erg blij. Ik kan wel genieten van dat lapjespatroon van de landerijen met in de verte de plassen van natuurgebied de Groote Wielen

Ineens gingen de patronen van het platteland over in die van de stad. Vanuit zuidoostelijke richting vlogen we over de dorpjes Hempens en Teerns, die intussen volledig ingekapseld zijn door de grote stad …

Op een veldje in Teerns werd een luchtballon opgelaten. Dat was het laatste snippertje platteland dat ik tijdens deze vlucht te zien kreeg …

  • wordt vervolgd

De boerefeint

Eigenlijk is het met de boerensector al mis gegaan, vanaf het moment dat er vanwege mechanisering en schaalvergroting op het gemiddelde boerenbedrijf geen plaats meer was voor de boerefeint

De earrebarre is wer thús

Oftewel: de ooievaar is weer thuis …

Op weg van de kijkhut in de Jan Durkspolder naar huis werd ik na de onrust rond de plas verrast met de aanwezigheid van de eerste ooievaar in deze contreien dit jaar …

Enkele kilometers verderop zag ik ook dat één van de nesten langs de Kommisjewei in Opeinde weer bezet was …

Of het een zonnig en warm voorjaar wordt, valt nog af te wachten, maar alles wijst erop dat het in ieder geval weer voorjaar wordt …

Honderden smienten

Na de fotosessies met de reeën en het spel van zon, wind en wolken reden we naar het eind van de weg, waar fotomaatje Jetske de auto parkeerde. Daarna liepen we naar de vogelkijkhut in de Jan Durkspolder…

Vooral wolken en water bepaalden in eerste instantie het beeld. In de verte dobberden enkele honderden smienten op het water. Meestal zitten ze helemaal aan de zuidkant van de plas, ver weg van gluurders in de kijkhut. De zuidwestelijke wind voerde ze die dag echter steeds verder in onze richting …

De smienten, die ook wel fluiteenden worden genoemd, brengen hier de winter door. In het vroege voorjaar trekken ze naar hun broedgebieden in Scandinavië en Siberië. Waarom ze ook wel fluiteenden worden genoemd, ontdekten we even later …

Op het moment dat we ze net wat beter konden bekijken, ging het hele spul luid fluitend op de wiek. Ze vlogen een klein stukje naar het zuiden en landden daar weer op het water. Zodra ze opnieuw te dicht bij ons dreigden te komen, vlogen ze weer op. Dat spel herhaalde zich een aantal keren, en dat leverde vooral tegen de achtergrond van de boerderij en de windmotor mooie beelden op …

Elf reeën in de tuin

Een half uurtje nadat ik de drie reeën aan It Nonnepaad had gespot, trof ik in de buurt van de Jan Durkspolder een nog veel grotere sprong reeën aan. Daar scharrelden in alle rust elf reeën (bijna letterlijk) in een tuin rond. Je zult toch op zo’n mooi plekje wonen, waar je vrijwel ieder dag vanuit huis zicht hebt op een dergelijk tafereel …

Zelf ben ik al blij, dat ik tijdens een ritje in de omgeving met een zekere regelmaat reeën op mijn pad tref. Als de situatie op de weg het toelaat, laat ik de auto graag even in de berm uitrollen om een tijdje van de aanblik te genieten en wat foto’s of video-opnamen te maken. En zo lang het jullie niet verveelt, blijf ik hier ook maar gewoon in woord en beeld verslag doen van dergelijke ontmoetingen …