Vorige week publiceerde ik een logje met foto’s over een raadselachtige takkenzooi die ik begin oktober aantrof in de windmotor aan de Westersanning in de Jan Durkspolder. Wat was daar aan de hand …? Waren die takken er in geblazen door de wind? Was het ’t werk van baldadige jongelui …?

Nadat ik gistermiddag eindelijk weer eens met een voldaan gevoel terugkwam van een bezoekje aan het ziekenhuis, heb ik even een ritje gemaakt naar de Jan Durkspolder …

Een stukje noordelijker dan bij de Westersanning heb ik ditmaal de benen even gestrekt aan de Manjepetswei ter hoogte van de Alde Geau. Vanaf deze kant fotografeer ik de bewuste windmotor normaal gesproken alleen ’s winters wanneer er geschaatst wordt …

Zoals ook vanaf deze afstand goed te zien is, zijn de takken weer uit draaiende delen verdwenen. En intussen kan ik dankzij een reactie die dinsdagavond binnenkwam het raadsel rond de takkenzooi ook ontsluieren. De windmotor moest tijdelijk gecamoufleerd worden …

Lezer M. Wijma schreef dinsdagavond: “Er is daar een film opgenomen ‘Redbad‘. Die film is in de tijd dat er nog geen windmolens waren. Zo hebben ze geprobeerd om hem wat te camoufleren. Er zijn daar ook alle hekjes, telefoonkastjes langs de weg, gemaal, etc gecamoufleerd met riet, takken zo dat het niet opvalt in de film …”

Stom!!! Dat wist ik immers ook wel. Ik had nota bene ’s avonds bij Omrop Fryslân TV een item gezien over de opnamen van de spektakelfilm ‘Redbad’ waar in totaal ruim 600 figuranten en 150 paarden meewerkten. “Het is een jongensdroom, vroeger speelden we altijd al riddertje” en “Once in a lifetime” waren een paar reacties van de deelnemende figuranten.