Deel 3 begint met de voortgaande mechanisatie in de rietcultuur. De laatste ontwikkeling is het binden van riet tot handelsbossen door een ingebouwde robotarm in een vrachtwagen …
De video eindigt met het riet dat na de oogst opnieuw begint te groeien. Wanneer het wuivende riet aan het begin van de volgende winter weer volgroeid is, begint het ‘Werk in het Weerribbenriet’ gewoon weer opnieuw …
In deel 2 van de driedelige videoserie ‘Werk in ’t Weerribbenriet’ zien we hoe de rietsnijder een deel van zijn land bewerkt, nadat het riet van het land is gehaald. Ook is er aandacht voor de afvoer van het riet. Dat gebeurt in de Weerribben zowel over het land als over water …
Eenmaal op de locatie waar de rietsnijder de rest van het werk verricht, zien we hoe het riet wordt gebonden tot handzame bossen met een omvang van 46 cm. Vroeger werd dat met de hand gedaan. We zien een rietsnijder aan het werk, die zijn riet nog altijd op de originele met twijgen bijeen bindt. Het binden van de bossen gaat tegenwoordig steeds meer machinaal. Ook daarvan zien we in dit deel opnamen …
– wordt vervolgd
Weerribbenriet wordt geteeld in Nationaal Park ‘De Weerribben’ in Noordwest-Overijssel. Kenners zijn ervan overtuigd, dat hier het riet van de beste kwaliteit groeit. Bepalend voor de kwaliteit is o.a. de langzame groei van het riet in dit gebied …
In deel 1 van deze driedelige videoserie is de ontwikkeling van het snijden van het riet in de loop der jaren te zien. Van het oude handwerk van het snijden met de hand tot het machinaal snijden van het riet met een rupsmaaier, die het riet ook meteen tot bosjes bindt …
– wordt vervolgd
Sinds maandag is het hier iedere dag kil en grijs geweest. Geen weer om eens even lekker het veld in te gaan. Om mijn tijd toch weer enigszins nuttig en aangenaam te besteden, ben ik mijn video-archief eens ingedoken …
De trouwe volgers van mijn weblog herinneren zich misschien, dat ik in 2010 en 2011 door de seizoenen heen video-opnamen heb gemaakt van de werkzaamheden van de rietsnijders in de Kop van Overijssel. Uiteindelijk heb ik dat project begin 2012 afgerond met de presentatie van de DVD ‘Werk in het Weerribbenriet’ aan de rietsnijders Klaas Pen en zijn compagnon Jan Driezen, die de DVD mede mogelijk hebben gemaakt …
Omdat ik de volledige versie van 54 minuten indertijd wat teveel van het goede vond voor YouTube, heb ik in 2012 de onderstaande trailer van 4 minuten online gezet. Vanaf morgen publiceer ik volledige film in 3 delen op mijn YouTubekanaal. Hier alvast een voorproefje …
– wordt vervolgd
Mijn benen zijn de laatste tijd weer volstrekt onvoorspelbaar. Woensdag voelden ze aan als elastiek, maar gistermorgen waren ze weer tamelijk sterk en veerkrachtig. Vraag niet hoe het kan, maar profiteer ervan, zeg ik dan. De daad bij het woord voegend, ben ik rond elf uur naar de Leijen gereden Daar waren de rietsnijders aan het werk …
Omdat ik sinds een jaar of vijftien aardig ingevoerd ben in de rietsnijderij, ben ik even naar de noeste werkers toe gelopen om een praatje te maken. Het viel me op dat ze vroeg waren, want het was al een kale bedoening op het veld bij de vogelkijkhut. Ze werkten de rietlanden dit jaar in een andere volgorde af, begreep ik …
Het riet was kort gebleven en door een gebrek aan water in het voorjaar, waren veel van de rietstengels met een soort bocht gegroeid. Maar verder was de kwaliteit goed, verzekerden de mannen me. Deze rietsnijders bleken tevens een rietdekkersbedrijf te hebben, ze hielden het maaien van het riet graag in eigen hand. En dat deden ze dan ook me zorg, met handmaaiers …
Na enige tijd nam ik afscheid om mijn kuier naar de vogelkijkhut voort te zetten. Daar zat een vrouw van de rust te genieten. Omdat er rondom niet meer te zien was dan wat dartele eenden, die het voorjaar al in de kop leken te hebben, raakten we aan de praat. Het viel me op dat zij ook de Sony RX10 IV had. Zij was de eerste persoon waarvan ik hoorde, dat ze er niet echt tevreden mee was …
Omdat het er met een temperatuur van amper 2°C niet echt aangenaam zat, wandelden we na enige tijd genoeglijk verder pratend terug naar het fietspad. Daar scheidden onze wegen, zij ging op de fiets huiswaarts, ik maakte in de auto nog een omweg via Earnewâld …
Zoals ik gisteren al vertelde, kwamen de Earnewâldster rietsnijders steeds dichterbij terwijl ik bij het ooievaarsnest stond. Meestal breng ik in het vroege voorjaar samen met mijn fotomaatje Jetske een bezoekje aan rietsnijders in De Weerribben. Dat was er dit jaar nog niet van gekomen, daarom was het mooi om deze mannen nu hier aan het werk te zien …
Weldra kwamen de rietsnijders op hun ronkende machine met de brede vol scherpe tanden uit het rietland tevoorschijn. De rupsmaaier werd gekeerd, waarna de lading pas gemaaid riet naast het pad werd gelost …
Nadat de bak geleegd was, kwamen de mannen naar me toe lopen. Al snel ontspon zich een gezellig gesprek over het fantastisch mooie weer dat het werk voor de mannen een stuk makkelijker en aangenamer maakte. Tot nu toe waren ze niet ontevreden over de oogst, dat was wel eens anders geweest. De stengels waren misschien wat aan de korte kant, maar daar was tegenwoordig ook wel vraag naar …
Corona is gunstig geweest voor de riettelers. Er was vooral minder aanvoer uit m.n. China, en dat had een positieve invloed op de prijsontwikkeling gehad. Hoe genoeglijk we ook stonden te praten over de rietteelt, na enige tijd moest er weer gewerkt worden. De machine werd gestart en nadat de laadbak weer was gesloten, reden ze tussen rondzwevende pluisjes het rietland weer in …
De Friese naam van de ooievaar is ‘earrebarre’ (spreek uit als: jerrebarre). Voordat ik vanaf de vogelkijkhut in de Jan Durkspolder koers naar huis zette, wilde ik nog even bij de earrebarren bij Earnewâld kijken. Daarom besloot ik nog even langs het rietland en de ooievaarsnesten ten noorden van Earnewâld te rijden. Gewoon even een relaxed ritje ter afsluiting van de dag …
Op de paal tegenover de gaswininstallatie aan de Dominee Bollema Van der Veenweg (Google Maps) zat een ooievaar mooi te zijn. Het hek van It Fryske Gea stond open, daarom besloot ik even om het nest heen te lopen, zodat ik ze nog even vanaf de andere kant zou kunnen portretteren …
Terwijl ik aan de paal voorbij liep, bleef de ooievaar me met zijn blik volgen. Zodra ik mijn camera aan de andere kant weer op de ooievaar richtte, draaide ze haar kop en nek weer keurig in profielpositie. Intussen kwamen de rietsnijders, die achter me in het rietveld werkten, langzaam dichterbij met een nieuwe lading riet …
Nadat ze hun vracht even later hadden gelost, raakten we aan de praat. Terwijl we met zijn drieën stonden te praten, landde ook de tweede ooievaar weer op het nest …
Afanja's Weblog 