Deel 3 begint met de voortgaande mechanisatie in de rietcultuur. De laatste ontwikkeling is het binden van riet tot handelsbossen door een ingebouwde robotarm in een vrachtwagen …
De video eindigt met het riet dat na de oogst opnieuw begint te groeien. Wanneer het wuivende riet aan het begin van de volgende winter weer volgroeid is, begint het ‘Werk in het Weerribbenriet’ gewoon weer opnieuw …
In deel 2 van de driedelige videoserie ‘Werk in ’t Weerribbenriet’ zien we hoe de rietsnijder een deel van zijn land bewerkt, nadat het riet van het land is gehaald. Ook is er aandacht voor de afvoer van het riet. Dat gebeurt in de Weerribben zowel over het land als over water …
Eenmaal op de locatie waar de rietsnijder de rest van het werk verricht, zien we hoe het riet wordt gebonden tot handzame bossen met een omvang van 46 cm. Vroeger werd dat met de hand gedaan. We zien een rietsnijder aan het werk, die zijn riet nog altijd op de originele met twijgen bijeen bindt. Het binden van de bossen gaat tegenwoordig steeds meer machinaal. Ook daarvan zien we in dit deel opnamen …
– wordt vervolgd
Weerribbenriet wordt geteeld in Nationaal Park ‘De Weerribben’ in Noordwest-Overijssel. Kenners zijn ervan overtuigd, dat hier het riet van de beste kwaliteit groeit. Bepalend voor de kwaliteit is o.a. de langzame groei van het riet in dit gebied …
In deel 1 van deze driedelige videoserie is de ontwikkeling van het snijden van het riet in de loop der jaren te zien. Van het oude handwerk van het snijden met de hand tot het machinaal snijden van het riet met een rupsmaaier, die het riet ook meteen tot bosjes bindt …
– wordt vervolgd
Sinds maandag is het hier iedere dag kil en grijs geweest. Geen weer om eens even lekker het veld in te gaan. Om mijn tijd toch weer enigszins nuttig en aangenaam te besteden, ben ik mijn video-archief eens ingedoken …
De trouwe volgers van mijn weblog herinneren zich misschien, dat ik in 2010 en 2011 door de seizoenen heen video-opnamen heb gemaakt van de werkzaamheden van de rietsnijders in de Kop van Overijssel. Uiteindelijk heb ik dat project begin 2012 afgerond met de presentatie van de DVD ‘Werk in het Weerribbenriet’ aan de rietsnijders Klaas Pen en zijn compagnon Jan Driezen, die de DVD mede mogelijk hebben gemaakt …
Omdat ik de volledige versie van 54 minuten indertijd wat teveel van het goede vond voor YouTube, heb ik in 2012 de onderstaande trailer van 4 minuten online gezet. Vanaf morgen publiceer ik volledige film in 3 delen op mijn YouTubekanaal. Hier alvast een voorproefje …
– wordt vervolgd
Mijn benen zijn de laatste tijd weer volstrekt onvoorspelbaar. Woensdag voelden ze aan als elastiek, maar gistermorgen waren ze weer tamelijk sterk en veerkrachtig. Vraag niet hoe het kan, maar profiteer ervan, zeg ik dan. De daad bij het woord voegend, ben ik rond elf uur naar de Leijen gereden Daar waren de rietsnijders aan het werk …
Omdat ik sinds een jaar of vijftien aardig ingevoerd ben in de rietsnijderij, ben ik even naar de noeste werkers toe gelopen om een praatje te maken. Het viel me op dat ze vroeg waren, want het was al een kale bedoening op het veld bij de vogelkijkhut. Ze werkten de rietlanden dit jaar in een andere volgorde af, begreep ik …
Het riet was kort gebleven en door een gebrek aan water in het voorjaar, waren veel van de rietstengels met een soort bocht gegroeid. Maar verder was de kwaliteit goed, verzekerden de mannen me. Deze rietsnijders bleken tevens een rietdekkersbedrijf te hebben, ze hielden het maaien van het riet graag in eigen hand. En dat deden ze dan ook me zorg, met handmaaiers …
Na enige tijd nam ik afscheid om mijn kuier naar de vogelkijkhut voort te zetten. Daar zat een vrouw van de rust te genieten. Omdat er rondom niet meer te zien was dan wat dartele eenden, die het voorjaar al in de kop leken te hebben, raakten we aan de praat. Het viel me op dat zij ook de Sony RX10 IV had. Zij was de eerste persoon waarvan ik hoorde, dat ze er niet echt tevreden mee was …
Omdat het er met een temperatuur van amper 2°C niet echt aangenaam zat, wandelden we na enige tijd genoeglijk verder pratend terug naar het fietspad. Daar scheidden onze wegen, zij ging op de fiets huiswaarts, ik maakte in de auto nog een omweg via Earnewâld …
Dat het de afgelopen dagen hard waaide, heb ik gisteren al verteld en getoond bij het opvliegen van de grote zilverreiger. Maar ook eenden hadden het niet altijd gemakkelijk. Deze twee moesten flink bijsturen om tot een veilige landing te komen …
Ze waren op weg naar It Krûme Gat bij het Noordergemaal aan de Bûtendiken. Daar hadden veel eenden een plekje gezocht om enigszins beschut in de luwte van de steenwallen met rietkraagjes te kunnen liggen. Behalve wilde eenden dobberden er ook veel smienten op het water …
Dit was ook de bestemming van de twee eenden, die op de eerste foto aan kwamen vliegen. Na wat extra vleugelmanoeuvres, landden ze veilig op het water…
Ook vandaag hebben we hier weer een onbestemd grijs weerbeeld, daarom gooi ik er nog maar wat foto’s van anderhalve week geleden tegenaan …
Terwijl ik een ritje door het gebied tussen Drachten en Earnewâld maakte, trokken er een paar sneeuwbuien over. Ik houd wel van die winterse dynamiek …
Afanja's Weblog 