Bij de Bonnebuskepetten

Nadat ik de foto’s van de reigers en de kolganzen had gemaakt, heb ik een korte fotokuier gemaakt over de Bûtendiken (Google Maps) langs de Bonnebuskepetten


Je zou kunnen denken dat het een riviertje is, dat zich door het landschap slingert. Niets is echter minder waar, wat je ziet is een stukje van de gedeeltelijk dicht gegroeide Bonnebuskepetten. Dat zijn de petgaten van Bonne Bus, die hier begin vorige eeuw in de grond wroette als turfarbeider en kleine veenbaas …

Op deze plek deed zich overigens vorige woensdagnacht een bijzonder schouwspel voor. Kort na middernacht waren er in de lucht meerdere lichtzuilen te zien. Dit komt eigenlijk nooit voor in Nederland. Dergelijke lichtzuilen komen voornamelijk voor in landen als Noorwegen, Zweden, Finland en Canada. Het is geen wonder dat het daar vaker voorkomt dan in landen zoals Nederland. Het moet namelijk erg koud zijn voordat deze ijskristallen ontstaan. Echt heel koud was het woensdagnacht echter niet, de thermometer gaf zo’n 3°C aan. Waarschijnlijk was het in een hogere luchtlaag wel erg koud, waardoor de ijskristallen konden ontstaan. Ik had het graag met eigen ogen willen zien, nu zullen het moeten doen met deze foto’s van Wâldnet

Ganzen in berijpte weilanden

In een paar van de berijpte weilanden aan de zuidkant van de Bûtendiken zaten nogal wat ganzen …

Er was een tijd dat ganzen in onze contreien echte wintergasten waren. Tegenwoordig worden sommige landerijen bijna het hele jaar rond bevolkt door ganzen. Vermoedelijk hebben de gras-veredelaars hun producten gewoon veel te lekker gemaakt …

Je hebt hier eigenlijk gedurende het hele jaar genoeg kansen om ganzen te fotograferen. Maar om zo’n groep ganzen – zo te zien waren dit voornamelijk brandganzen en kolganzen – weer eens in een berijpt weiland te kunnen kieken is tegenwoordig wel een momentje …

Een berijpte kuilbult

Zo, de kerst hebben we weer achter de rug, op naar de jaarwisseling dan maar. Die lijkt met uitzonderlijk hoge temperaturen en ronduit herfstachtig weer te gaan verlopen. Ik zal het jullie wel precies vertellen, die hele klimaatverandering staat me niet aan. Doe mij maar wat winterweer in deze tijd van het jaar. Daarom ga ik deze week gewoon lekker door met de fotoserie van vorige week woensdag van de berijpte weilanden en wat dies meer zij. Daartoe pak ik de draad weer op aan de achterkant van de kerststal in Smalle Ee …

Achter die kerststal lag de kuilbult van de boerderij aan de overkant van de weg …

Zo’n kuilbult kan vooral ’s winters heel aardige foto’s opleveren …

Een laagje rijp – of nog liever een laagje sneeuw – zorgt vaak voor mooie reliëfaccenten …

Juveniele zwaan op zwak ijs

Bijna terug bij de auto, besloot ik na mijn kuier langs het rietland nog even een klein stukje over het voetpad langs it Krûme Gat te lopen …

Erg ver kwam ik daarbij niet. Nog maar nauwelijks op het pad, keek ik even naar rechts. Daar zag ik tussen de rietstengels door een stukje verderop een juveniele zwaan op het ijs staan …

Om hem ook nog even vanuit een andere hoek te kunnen fotograferen, liep ik een stukje terug langs de Binnenringvaart in de richting van de plaats waar ik zo straks ook al was geweest …

Hij leek er niet erg op gesteld te zijn om nog tijdens het ochtendtoilet te worden geportretteerd en nam de benen. Daarbij kwam hij al snel tot de ontdekking dat het ijs nog verraderlijk dun was …

Na een laatste portret van deze mooie jongeling, die zich voor het eerst van zijn leven op en tussen het ijs voortbewoog, werd het voor mij tijd om op zoek te gaan naar een warme stal …

Een vreemd stille wereld

Wat een vreemd stille wereld vandaag. Heel af en toe een passerend vliegtuig, in de verte een paar spelende kinderen en verder is in de tuin eigenlijk alleen het geluid van vrolijk kwetterende vogels te horen … Ook op straat is het uitzonderlijk stil. Zelfs het normaal bij een zuidelijke wind altijd hoorbare geruis van de A7 blijft vandaag achterwege. Voor de mens staat de wereld op zijn kop, maar de natuur vaart er wel bij. Het stikstofniveau zal met sprongen dalen, lijkt me …

Een nieuw gemaal

Februari was nat, maar maart doet tot dusver ook weer lekker mee wat de hoeveelheid neerslag betreft. Hier in Fryslân valt het overigens nog mee de laatste dagen …

Om in de pas te blijven met de klimaatverandering wordt er overal hard gewerkt aan de opwaardering van bestaande gemalen en de bouw van nieuwe gemalen. Aan de Bûtendiken tussen Smalle Ee en De Veenhoop heeft Wetterskip Fryslân onlangs een nieuw gemaal met een vispassage in gebruik genomen …

Het nieuwe Noordergemaal pompt het water vanuit de door ’t laag geleden polderland lopende vaart het Krûme Gat een paar meter omhoog in de richting van de Wijde Ee …

Op de bovenstaande foto zie je het nieuwe gemaal met daarachter het lager geleden Krûme Gat. De onderstaande foto’s tonen de toch al waterrijke plek waar al dat water naar toe wordt gepompt. Daar kan nog best wat bij …

Herkules achter ’t hek

We laten de oude veensluis achter ons en steken de Binnenringfeart weer over. Terug op de dijk gaat Jetske linksaf om nog wat foto’s te maken van de grote windmotor ‘de Veenhoop‘ …

180117-1331x

Deze molen is een grote Amerikaanse windmotor van het merk Herkules. De molen werd begin vorige eeuw gemaakt bij de Deutsche Windturbinen Werke in Dresden. Sinds 2000 bemaalt hij na een restauratie de Groote Veenpolder weer, die deel uitmaakt van het natuurontwikkelingsproject Petgatten De Feanhoop van It Fryske Gea

180117-1326x

Terug op de dijk ben ik op ’t pad rechtsaf gegaan, waar ik op weg naar de auto intussen het hek weer ben gepasseerd …

180117-1332x