In april 2022 kreeg ik met dank aan mijn fotomaatje voor het eerst de kans om ijsvogels te filmen en te fotograferen. Hoewel de ijsvogels niet voor de mooiste achtergrond hadden gekozen op de takken bij hun nest, heb ik er in de loop van het voorjaar veel genoegen aan beleefd …
Behalve enkele honderden foto’s heb ik er ook ongeveer 30 minuten aan video-opnamen aan overgehouden. De afgelopen tijd heb ik die opnamen tussen de bedrijven door teruggebracht tot ruim 5 minuten. Ik heb in de loop der jaren wel betere films afgeleverd, maar het was niet te doen om ter plekke met een statief te werken. En ja, inzoomen zonder statief levert nu eenmaal niet de meest stabiele beelden op. Hoe dan ook, het is wat het is …
Dinsdag beschreef ik hier al hoe een grote zilverreiger, af en toe subtiel dansend, stond te vissen in de Jan Durkspolder. Wat ik er toen niet bij verteld heb, is dat tijdens het vissen het luchtalarm afging. Op dat moment was ik aan het filmen. Pas nadat ik was gestopt met filmen zag ik, dat het al ruim 10 minuten over twaalf was op dat moment. Een luchtalarm dat 10 minuten te laat afgaat, daar heb je wat aan in tijden van nood …**
De grote zilverreiger liet zich niet door het luchtalarm storen. Zo goed als ik onverstoorbaar bleef filmen tijdens het alarm, bleef hij onverstoorbaar dansen en vissen. En niet zonder succes. Dat succes kwam echter pas vlak nadat ik was gestopt met filmen …
Ik kon het niet laten om tussen het fotograferen door ook nog even een korte video-opname van de twee ijsvogels te maken. Omdat we in de auto zaten moest ik dit uit de losse hand doen. Daarbij had ik beter vooraf even een wat comfortabelere positie kunnen zoeken, dat was de stabiliteit van het beeld ten goede gekomen. Maar goed, dat heb ik dus niet gedaan, maar met een paar ‘knipjes’ is het toch wel de moeite waard, hoop ik.
Afijn, het gaat uiteindelijk om de beleving, en die was fantastisch …
Het wordt tijd om deze serie af te ronden, de beste foto’s hebben intussen wel een plekje gekregen. Wat me alleen niet lekker zat, was dat de kluten zo ver weg bleven. Voor zo ver ik me kan herinneren, heb ik maar drie keer een kluut mooi, maar kort voor de camera gehad …
En dat terwijl ze toch zo ongelooflijk mooi zijn. Ik kon het dan ook niet laten om toch nog even wat verder in te zoomen op die grote groep vogels met hun prachtige witte pak met zwarte details. Veel meer dan op de onderstaande foto’s heb ik er niet uit kunnen halen, want ver inzoomen is zonder statief wel erg lastig …
Toen de omringende vogelaars na een halfuurtje aanstalten maakten om hun posities te verlaten, besloot ik mijn spulletjes ook bij elkaar te pakken. Met mijn krukje en tas en liep ik naar Aafje, die zich een stukje naar achteren afzijdig had gehouden van het gebeuren aan de waterkant. Wel had ze enorm genoten van de sierlijke vliegbewegingen van de grote groepen vogels, vertelde ze …
Ik sluit af met een stukje video van ruim een minuut. Veel meer beelden heb ik er vooral vanwege hinderlijke windruis en het gemis van mijn statief niet van overgehouden. Maar dat is slechts een heel klein krasje op de dag. Ik had wel vogels verwacht bij Westhoek, maar niet zoveel en zo mooi …
Het heideblauwtje van gisteren dat in de tentakels van de zonnedauw terecht gekomen was, was reddeloos verloren. De vleugels zaten aan alle kanten vast en er zat ook vrijwel geen leven meer in het diertje …
In onze tuin kwam kort geleden een vuurjuffer vast te zitten in wat spinrag op de klimop. Hij zat helemaal niet zo vast, maar desondanks lukte het hem niet om los te komen. Integendeel, hij leek het eerder erger te maken met zijn gekronkel. Daarom besloot ik toch maar even in te grijpen. Met een klein twijgje was het een fluitje van een cent om hem te bevrijden. Hij vloog meteen naar de top van de klimop rond de pergola. Daar kon ik nog een laatste close-up maken, daarna verdween hij uit zicht …
Tien jaar geleden stond ik voor een veel moeilijker klus.
Woensdag 18 augustus 2010 stuitte ik op de Merskenheide op een pol zonnedauw die meerdere waterjuffers in haar kleverige tentakels gevangen had. Eén van die juffertjes vocht voor het leven. Nadat ik daar gedurende enige tijd video-opnamen had gemaakt, kon ik het niet langer aanzien. Met wat hulp lukte het uiteindelijk om los te raken. Het lijkt alsof zijn vleugels daarbij beschadigd raakten, maar alsof er niets gebeurd was vloog hij weg …
In twatalich stikje hjoed … – Een tweetalig stukje vandaag …
It is kâld hjoed. Mar ja, we wiene de lêste tiid ek ferwend fansels. Benammen ferline wike fûn ik it regelmjittich echt noflik waar. Moai waar om yn coronatiid marris in pear oeren yn alle rêst yn’e greiden te sitten. It simmerstuoltsje en wat kofje en bôle mei, wa docht jo wat? En witte jimme wat it moaiste wie …? Ik hoechde der no ris in kear net hielendal allinne op út.
Sûnt it begjin van de coronacrisis is it stil yn ús lân. Dy stilte fielt foar my op guon plakken suver wat beklemmend oan. Mar op it júste plak, tusken greiden mei wat plasdras, klinkt de rop fan de greidefûgels yn dy stilte no sa’t ik se yn myn jongste jierren eltse maityd om hûs hinne hearde. Hjoed de dei heare jo dit allinne noch yn fûgelfreonlik ynrojochte greiden, en dy binne der spitigernôch stadichoan minder. Mei in 12 minuten duorjend filmke hoopje ik jimme op dizze kâlde dei mei byld en lûd dochs wer wat in maitydsgefoel te jaan …
skries – grutto
juvenile hoants – juveniele kemphaan
Het is koud vandaag. Maar ja, we zijn ook verwend de laatste tijd natuurlijk. Vooral vorige week vond ik het regelmatig echt lekker weer. Mooi weer om in coronatijd maar eens in alle rust een paar uur tussen de weilanden te gaan zitten. Het zomerstoeltje en wat koffie en brood mee, wie doet je wat? En weet je wat het mooiste was …? Ik hoefde er nu eens niet helemaal alleen op uit.
Sinds het begin van de coronacrisis is het stil in ons land. Die stilte voelt voor mij op sommige plaatsen wat beklemmend aan. Maar op de juiste plek, tussen weilanden met ruimte voor plasdras, klinkt de roep van de weidevogels in die stilte zoals ik ze in mijn jongste jaren elk voorjaar rond huis kon horen. Tegenwoordig hoor je dit alleen nog in vogelvriendelijk ingerichte weilanden, en die zijn er helaas steeds minder. Met een 12 minuten durend filmpje hoop ik jullie op deze koude dag met beeld en geluid toch weer wat een voorjaarsgevoel te geven …
Afanja's Weblog 