Deel 3 begint met de voortgaande mechanisatie in de rietcultuur. De laatste ontwikkeling is het binden van riet tot handelsbossen door een ingebouwde robotarm in een vrachtwagen …
De video eindigt met het riet dat na de oogst opnieuw begint te groeien. Wanneer het wuivende riet aan het begin van de volgende winter weer volgroeid is, begint het ‘Werk in het Weerribbenriet’ gewoon weer opnieuw …
In deel 2 van de driedelige videoserie ‘Werk in ’t Weerribbenriet’ zien we hoe de rietsnijder een deel van zijn land bewerkt, nadat het riet van het land is gehaald. Ook is er aandacht voor de afvoer van het riet. Dat gebeurt in de Weerribben zowel over het land als over water …
Eenmaal op de locatie waar de rietsnijder de rest van het werk verricht, zien we hoe het riet wordt gebonden tot handzame bossen met een omvang van 46 cm. Vroeger werd dat met de hand gedaan. We zien een rietsnijder aan het werk, die zijn riet nog altijd op de originele met twijgen bijeen bindt. Het binden van de bossen gaat tegenwoordig steeds meer machinaal. Ook daarvan zien we in dit deel opnamen …
– wordt vervolgd
Weerribbenriet wordt geteeld in Nationaal Park ‘De Weerribben’ in Noordwest-Overijssel. Kenners zijn ervan overtuigd, dat hier het riet van de beste kwaliteit groeit. Bepalend voor de kwaliteit is o.a. de langzame groei van het riet in dit gebied …
In deel 1 van deze driedelige videoserie is de ontwikkeling van het snijden van het riet in de loop der jaren te zien. Van het oude handwerk van het snijden met de hand tot het machinaal snijden van het riet met een rupsmaaier, die het riet ook meteen tot bosjes bindt …
– wordt vervolgd
Eigenlijk is het met de boerensector al mis gegaan, vanaf het moment dat er vanwege mechanisering en schaalvergroting op het gemiddelde boerenbedrijf geen plaats meer was voor de boerefeint …
Vorige week liet ik hier een aantal foto’s zien van de meest moderne manier van rietbinden. Dat ziet er zo uit …
Gisteren ben ik voor het eerst zonder mijn trouwe gids, tolk en fotomaatje Jetske – tevens deskundig in de rietteelt – naar het rietland in de Kop van Overijssel gereden, “omdat ut oalderwetse ryt binen mit twiig aigenlik ok noch ev’n op’e film most …” Ja, Fries is in moeilijke taal, maar plat Overijssels valt ook niet mee … 😉
Maar ter zake nu. Eigenlijk zou ik op het bedrijf van rietteler Klaas en zijn compagnon Jan een demonstratie van de ouderwetse manier van riet binden met wilgentwijgen krijgen. Dat kon echter niet doorgaan, omdat de twijgen waren uitgedroogd en bij het binden meteen braken. Om de flexibiliteit van het materiaal te bewaren, moeten de twijgen in het water worden bewaard. Deze twijgen lagen echter al wat te lang droog. Gelukkig kwam Klaas met een nog veel mooier alternatief. Niet zo ver van het bedrijf zit nog een rietbinder die het werk nog volledig op de ouderwetse manier midden in de natuur doet. Samen met ‘neef Bert’, die me werd toegewezen als gids, ben ik naar de aangewezen locatie gereden …
Nadat ik had gevraagd of ik wat video-opnamen van zijn werk mocht maken, kreeg ik toestemming om enkele shots te maken. “Maar niet te lang,” voegde de rietbinder eraan toe, “want dan word ik zenuwachtig … ”
Deze man doet zijn werk nog volledig op de grond, zoals het vroeger ook werd gedaan, en hij doet dat – voor zover ik daar kijk op heb – met grote accuratesse. Uit een dik bos riet verwijdert hij eerst de dulen, dat is riet van slechte kwaliteit, zoals b.v. de stengels van de lisdodde. Dit is op de derde foto goed te zien …
Vervolgens graait de man diep voorover gebogen met zijn handen een bos riet met een omvang van 46 cm bijeen. Op een soort werkbord wordt de onderkant van de rietbos gelijk gemaakt, waarna het riet met buigzame wilgentwijgen bijeen wordt gebonden. Tot slot worden vier bosjes riet met een stuk touw samengebonden. Even kan de rietbinder zijn rug rechten als hij met de bijeen gebonden bosjes naar de al verwerkte stapels loopt …
De gemiddelde hedendaagse rietbinder werkt met bindtafels, waardoor het meeste werk rechtop staand gedaan kan worden. Daarvan is bij deze man geen sprake, hij doet alles in diep voorover gebogen houding. “Ja, zei de rietbinder, “ik heb wel eens last van mijn rug, hoor … Maar ik heb geen luidruchtig aggregaat nodig zoals de meeste van mijn collega’s …”
Ja, en daar zit wel wat in … Want deze rietbinder doet zijn werk wel te midden van het ontluikend groen, waar de vogels luid kwinkelieren, terwijl er diverse soorten libellen rond zijn werkplek zweven. Wie van de lezers heeft er ook zo’n geweldige werkplek?
Zoals ik gisteren al schreef, ben ik gistermiddag weer samen met mijn fotomaatje het rietland in geweest om video-opnamen te maken van de werkzaamheden die onderdeel uitmaken van de rietcultuur in de Weerribben. In tegenstelling tot de laatste keer, toen het rietland schuil ging onder mist en rook, hadden we er ditmaal prachtig weer bij. Het zonnetje prikte met gemak door de eerste sluierwolken, maar de straffe oostelijke wind maakte het akelig koud …
Het was wel goed weer voor de rietsnijder om ons het aloude handwerk van het riet snijden te tonen: snijden met snit, zoals dat in vaktermen wordt genoemd. Klaas vertelde dat hij voor dergelijke demonstraties nog steeds gebruik maakt van het handgemaakte snit (het mes) waarmee Jetske’s vader vroeger in het riet werkte …
Erg lang hield Klaas dat werk niet vol. Omdat het vrijwel voortdurend in gebogen houding wordt gedaan, doet dit werk een flinke aanslag op de rug. Het had echter lang genoeg geduurd om wat bruikbare video-opnamen en een paar foto’s te maken …
Stoer als altijd nam Jetske daarna het snit van Klaas over …
Als kleine meid was Jetske veel bij haar vader in het rietland te vinden …
Van hem had ze de kunst van het riet snijden indertijd ook geleerd …
Ze wilde wel eens zien of ze die kunst nog steeds beheerste …
Alsof ze nooit anders had gedaan begon ze bosjes riet bijeen te pakken en te snijden …
Als een volleerd rietsnijder kamde ze de ruigte uit het afgesneden riet …
Tot slot legde ze het bosje riet trots bij de al eerder afgesneden bosjes …
Meer foto’s van Klaas, voorzien van deskundig commentaar, zijn te vinden in Jetske’s logje over het riet snijden met snit.
Afanja's Weblog 