Ik liep langs de oude eik die ooit ten gronde is gericht door zwammen. Met boshyacinten aan zijn massieve voet en de zon op zijn stoere restanten, staat hij daar nog steeds mooi, vind ik …
Ter hoogte van het atelier van Louis le Roy zag ik een pad, dat naar rechts het bos in liep. Het kwam me vreemd voor. Ik kon me niet herinneren dat ik het al eens eerder had gezien. Wonderlijk … Ik besloot toch maar eens te kijken waar dat pad heen leidde. Het eerste wat me opviel waren een paar deels in stukken gezaagde boomstammen, die naast het pad lagen. Daarna vervolgde ik het pad langs het vlechtscherm …
Om de een of andere reden voelde het niet goed aan. Terwijl ik verderop het pad volgde langs het vlechtscherm, had ik het idee dat ik steeds verder van de bebouwing van de Ecokathedraal verwijderd raakte. Toen ik na enige tijd midden in het bos langs een hek met een niet te missen boodschap liep, besloot ik zekerheidshalve maar rechtsomkeert te maken …
Omdat mijn onderdanen zich intussen ook begonnen te melden, heb ik vervolgens de kortste weg naar de uitgang genomen. Bij een muurtje met zicht op de ‘porta-celi’ heb ik onderweg nog een korte pauze genomen …
Vriendelijk groetend passeerde ik even later ten tweede maal de man van steen …
- slot van deze rondgang
Afanja's Weblog 