Na een korte pauze op ‘de Tempelberg‘ zette ik mijn tocht door de Ecokathedraal voort. Om te beginnen ben ik via de trap tussen de twee muren afgedaald naar een niveautje lager …
Dat ik daar meteen weer op een andere tempel stuitte, is bijna onontkoombaar in de Ecokathedraal. Terug op de begane bosbodem ben ik nog even doorgelopen naar het atelier van Louis le Roy. Daarmee had ik mijn grens weer bereikt voor die dag, tijd om terug te gaan. Op weg terug naar de uitgang heb ik nog even een paar foto’s gemaakt van de uitgebloeide kaardenbol en de pas verschenen rozerode zaaddoosjes van de kardinaalsmuts …
In tegenstelling tot op de heenweg ben ik nu weer gewoon onder de machtige ‘Porta Celi’ door gelopen. Voordat ik daar aan toe was, zag ik het zithoekje al lonkend aan de andere kant van de poort staan. Ik heb deze korte rondgang door het voorste deel van de Ecokathedraal afgesloten op het bruine bankje van de zithoek in het voorportaal. Dat zithoekje heeft zijn beste tijd overigens gehad, dakpannen leken als kussens over het gebroken latje te zijn gelegd …
Zoals de meeste volgers inmiddels weten, is de Ecokathedraal door het jaar heen altijd al één van mijn favoriete plekjes om foto’s te maken. Maar met wat sneeuw wordt het er nog veel mooier. Vaak geven sierlijke sneeuwrandjes de gestapelde bouwwerken extra cachet.Maar kom, we gaan op pad.
Van feeërieke sneeuwrandjes zoals ik ze hier in het verleden wel heb gezien, is na de sneeuwjacht wat minder sprake. De wind heeft meer dan anders bepaald waar sneeuw zich mocht ophopen en waar het voortdurend werd weggeblazen …
Even een kijkje van dichterbij, want de tussen de spleten geblazen sneeuw levert hier wel sierlijke dunne randjes op, zoals ik ze graag zie …
Afanja's Weblog 