Van wild water naar winter

Het was weer een wonderlijk weerweekend. Ik zie me daarom genoodzaakt om het vervolg over de kuier bij de Leyensloane even uit te stellen. Vrijdag stond er een fotokuier met mijn fotomaatje Jetske op het programma. Omdat er voor de hele dag regen en natte sneeuw werd verwacht, stelde ik voor om weer eens naar de Orchideeënhoeve bij Luttelgeest te gaan …


Zo gezegd, zo gedaan. Nauwelijks gehinderd door natte sneeuwbuien reed ik naar Jetskes’ huis, waarna we samen onze weg vervolgden. De overgang van de vieze kou buiten naar de subtropische jungle binnen was groot, vooral de cameralenzen hadden de nodige tijd om te wennen aan de nieuwe omstandigheden. Een tijdlang zwierven we over soms moeilijk begaanbare paden en bruggetjes. We vermaakten ons prima en onze camera’s werkten op volle toeren …

Na verloop van tijd was het voor mijn onderdanen echter genoeg geweest. Terwijl ik een paar maal een plekje zocht om even te zitten, zette Jetske daar vandaan haar zwerftocht naar onbekende delen korte tijd voort. De omstandigheden noopten ons om eerder dan gehoopt huiswaarts te keren, maar het waren een paar mooie en gezellige uurtjes. In de polder waren de weersomstandigheden op de terugweg nog ongewijzigd, maar onderweg naar huis begon de A7 al aardig wit te kleuren. Voordat de sneeuw tegen de avond echt bleef liggen, was ik gelukkig al thuis …


Vanaf het eind van de middag tot halverwege de avond sneeuwde het lekker door. Als gevolg daarvan droeg de tuin al snel een fraai winterkleed. Ik vond het maar niks, na die mooie omstandigheden aan de Leyensloane zat ik helemaal niet meer te wachten op sneeuw …

Maar ja, je bent een kind van de winter of je bent het niet. En dus begon het ’s avonds toch wel dusdanig te kriebelen dat ik nog even een rondje met de camera door de tuin heb gemaakt. Ik sluit af met dit winterse beeld van de hazelaar. Morgen open ik met de besneeuwde hazelaar tegen een helder blauwe lucht …

Nieuwbouw in de Ecokathedraal

Vorige week zondag heb ik weer eens een uitgebreide fotokuier gemaakt in de Ecokathedraal bij Mildam. Het was eigenlijk al te lang geleden dat ik er voor het laatst was. Om diverse redenen kwam het er het afgelopen half jaar niet van. Het voordeel daarvan is dat er nu weer wat nieuwe zaken waren te ontdekken. Dat begon al met het nieuwe bord dat op de parkeerproblemen bij de Ecokathedraal wijst …

De zithoek in het voorportaal van de Ecokathedraal is in de afgelopen tijd ook onderhevig geraakt aan verandering. Spontaan opgekomen beplanting is begonnen om het bankje van een nieuwe stoffering voorzien …

Ook aan de voorzijde van de majestueuze ‘Porta celi’ zag het beeld er anders uit. De bouwwerken direct links en rechts van het pad stonden er vorig jaar ook al. Maar daarachter, helemaal links in beeld, zag ik wel iets nieuws …

Ik besloot niet onder de poort door te lopen, in plaats daarvan volgde ik de nieuwe doorgang die links van het pad was ontstaan. Er bleek een vrij nauwe gang achter te liggen …

Aan het eind van de gang ging het pad trapsgewijs naar beneden …

Eenmaal weer op vaste bosgrond heb ik me eerst maar eens gericht op de nieuwe halfronde muur die daar naast de koepel op sierlijke wijze was opgetrokken …

  • morgen meer

Ecokathedrale fotokuier 31

Het wordt tijd om jullie weer eens mee te nemen naar de Ecokathedraal. Mijn zondagse serie ‘Ecokathedrale fotokuiers’ heeft eigenlijk alweer te lang stil gelegen. Daarom presenteer ik hier de komende zondagen weer een uitgebreid beeldverslag van een aantal fotokuiers in de Ecokathedraal bij Mildam in 2021 …

In januari 2021 heb ik er voor het eerst sinds lange tijd weer eens samen met Aafje een fotokuier gemaakt. Dat was al zo lang geleden, dat Aafje voor het eerst de Porta-Celi en de koepel in het echt zag. Verderop in de Ecokathedraal maakte vooral het mos op en tussen de stenen van de oudere bouwwerken indruk. Halverwege de wandeling hielden we zoals gebruikelijk even halt bij de ‘rustplaats’ …

Volgende week gaan we hier met ‘Ecokathedrale fotokuier 32’ de sneeuw in …

Aan de basis van de Ecokathedraal

We zijn onderweg naar het achterste deel van de Ecokathedraal. Je kon het gisteren al door het fluitenkruid zien schemeren, hier is Louis le Roy ooit begonnen met bouwen. Vele vrachtwagens met stenen werden hier gedumpt. Stuk voor stuk gingen de stenen door Le Roy zijn handen om er de eerste bouwwerken mee te stapelen …

Het pad voert de bezoeker hier normaal gesproken tussen de bouwwerken door naar boven. Terwijl Aafje hier op mij blijft wachten, verlaat ik het gebruikelijke pad om buitenom langs een hoge wand helemaal naar achteren te lopen …

Aan het eind van de wand volg ik het paadje naar rechts. Daar sta ik aan de voet van de hoge bouwwerken aan het eind van het grondgebied van de Ecokathedraal. De wand is goeddeels bekleed met klimop en aan de voet liggen enkele deels vergane boomstammen …

Mijn hoofd in de nek leggend kan ik ook het hoogste punt zien. Laten we dat bouwwerk gemakshalve maar even de donjon noemen, dan weten we straks waar we het over hebben, want we komen daar straks nog terug …

Als ik me omdraai, sta ik voor het slootje dat de Ecokathedraal begrenst. Een geïmproviseerde, waarschijnlijk clandestien aangelegde oversteekplaats leidt naar de overkant. Maar avontuurlijker geesten kunnen natuurlijk ook gebruik maken van de boombrug …

Om te voorkomen dat Aafje ongerust wordt, besluit ik na enige tijd de terugweg te aanvaarden. Terug om de hoek, zie ik haar een stuk verderop al staan. Kun je nagaan hoeveel stenen alleen al in dit deel van de Ecokathedraal zijn verwerkt …

We lopen nu via het gebruikelijke pad naar boven en komen uit aan de achterkant van de donjon. Even ter oriëntering: zowel matroos Beek als oma Baard kwamen hier tijdens hun rondgang door de Ecokathedraal in tegengestelde richting naar beneden …

Nadat ze zich door het bos van de grote berenklauw heeft geslagen, staat Aafje op de foto hieronder naast de donjon op het hoogste punt van de Ecokathedraal. Zowel op de middelste foto hierboven als op de foto hieronder is trouwens goed te zien hoe de donjon aan de binnenzijde afbrokkelt …

Ik sluit af met een blik in de diepte. Daar bij die boompjes in de diepte stond ik eerder om de foto’s van de achterwand en de donjon boven me te maken …

Voorjaar in de Ecokathedraal

Vandaag en morgen neem ik jullie weer even mee naar de Ecokathedraal. Op een wisselend bewolkte dag was ik er onlangs om Aafje kennis te laten maken met de frisse voorjaarsdracht van de Ecokathedraal …

Aafje had hier en daar het gevoel dat ze zich in de wildernis bevond, waar ze zich een weg door het fluitenkruid moest banen en de klauwen van de grote berenklauw moest zien te ontwijken. Maar het was de moeite waard …

Morgen neem ik jullie mee naar een verborgen plekje in de Ecokathedraal …

102.000 stenen

In het kader van de Nationale Dodenherdenking neem ik jullie vandaag net als vorig jaar op 4 mei weer even mee terug naar Kamp Westerbork bij het Drentse Hooghalen. Op de appèlplaats van het voormalige Kamp Westerbork is een monument ter herinnering aan de 102.000 Joden en Roma die tijdens de Tweede Wereldoorlog vanuit Nederland werden gedeporteerd en niet meer levend teruggekeerd zijn …

De rechthoekige stenen zijn allemaal voorzien van een symbool. De stenen met een roestvrijstalen davidsster gedenken de Joden die naar Midden- en Oost-Europa werden gedeporteerd en daar vermoord werden. 213 stenen dragen een vlam en verwijzen naar de omgebrachte Roma. Enkele tientallen stenen hebben geen symbool en verwijzen naar omgekomen verzetsstrijders …

Het hoogteverschil tussen de stenen moet benadrukken dat er voor ieder slachtoffer een eigen steen is neergezet. Daarnaast maakt het hoogteverschil tussen de stenen de omvang van het getal 102.000 zichtbaar. De stenen zijn geplaatst in de vorm van de kaart van Nederland, om te onderstrepen dat de Joodse gevangenen van kamp Westerbork uit alle delen van Nederland afkomstig waren …

Vanavond om 20:00 uur is het twee minuten stil en herdenken wij allen – burgers en militairen – die in het Koninkrijk der Nederlanden of waar ook ter wereld zijn omgekomen of vermoord sinds het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog, in oorlogssituaties en bij vredesoperaties …

RTV Drenthe zendt vanavond om 19.20 uur in het kader van de Dodenherdenking een speciaal herdenkingsprogramma uit, dat is opgenomen in kamp Westerbork.

Bronnen: www.kampwesterbork.nl en wikipedia.