Tagarchief: waterloopbos

Hoe en wat 2019 – 12

Geplaatst op door

In de eerste week van december was het rustig hogedrukweer, daarna volgde een lange periode met vaak onstuimig weer, waarin het meer op herfst leek dan op winter. Tot de kerstdagen bleef het zacht. De laatste dagen verliepen weer wat zonniger en kouder, het kwam zelfs nog enkele keren tot lichte vorst in de nacht. Uiteindelijk kwam de gemiddelde temperatuur in december in ons tuintje uit op 5,4 ºC. Met 2 graden boven het langjarig gemiddelde over de periode 1971-2000 was het een zachte decembermaand.

Mijn weblog stond in december goeddeels in het teken van het Waterloopbos in de Noordoostpolder, met daarin een hoofdrol voor ‘Deltawerk 1.1’, de oude Deltagoot. Maar ook in december hield ik oog voor wat er in de tuin zoal te zien was. Een primeurtje was in dat opzicht de verschijning van een winterkoninkje …

4 december 2019 – ‘Deltawerk 1.1’ de oude Deltaboot in het Waterloopbos
10 december 2019 – voor het eerst een winterkoninkje in de tuin

Sinds Sinterklaas kijken wij uit op een bos. Dat zit zo …
Afgelopen jaar hebben we serieus belangstelling getoond voor een huis, dat aan de rand van een dorp en tegen een bosrand aan staat. Qua stand echt een plaatje. Nadat we een bezichtiging en een gesprek met de makelaar hadden gehad, moesten we helaas tot de conclusie komen dat er teveel aan verbouwd zou moeten worden om er naar tevredenheid te kunnen wonen. Dat werd ‘m dus niet.

Omdat Sinterklaas dat wel een erg sneu verhaal vond, schonk hij Aafje ter compensatie een klein kunstwerkje. Een door Klaproos met de hand beschilderde steen. Op deze manier kijken we toch uit op een bos. Is het niet een pronkstukje …

Met gemiddeld over het land 63 mm neerslag tegen een langjarig gemiddelde van 80 mm was december aan de droge kant. In onze tuin was het beeld niet anders, hier viel 58 mm tegen normaal over de periode 1971-2000 ca. 74 mm.

Tussen kerst en oud & nieuw was het droog en liet de zon zich regelmatig zien. Vooral de zonsopkomst en -ondergang was op die dagen veelal erg mooi en kleurrijk. Ik kreeg op 28 december de kans om een mooie zonsondergang te fotograferen vanuit de tuin van vriendin en fotomaatje Jetske. Vanuit onze eigen tuin heb ik op de namiddag van 30 december, tussen de bamboe door, voor het laatst in 2019 nog even een laatste blik op de maan kunnen werpen …

28 december 2019 – jaarafsluiting voor fotomaatje Jetske en ondergetekende
30 december 2019 – de laatste foto van de maan in 2019

De laatste blaadjes

Geplaatst op door

Het ziet er niet naar uit dat we de zon vandaag te zien krijgen. Daarom gooi ik er op deze zondag maar een paar zonnige plaatjes uit eigen tuin tegenaan …

De foto’s dateren van begin december. Sindsdien is de situatie ter plekke enigszins gewijzigd. De laatste blaadjes zijn verdwenen, er hangen nu alleen nog wat besjes …

Voor de mensen die meer van rechtlijnigheid houden, heb ik de volledige versie van “‘Deltawerk 1:1’ – De Deltagoot in het Waterloopbos” online gezet. Veel kijkplezier en een fijne zondag verder! …

Deltawerk 1:1 – deel 4

Geplaatst op door

Laatste deel van een 4-delige serie over het kunstwerk ‘Deltawerk 1:1’ in het Waterloopbos in de Noordoostpolder.

De ontwerpers van ‘Deltawerk 1:1’ hopen dat de (hellende) betonplaten na verloop van tijd onder invloed van weer en wind begroeid zullen raken door algen en mossen. De gestage verkleuring die daardoor ontstaat, moet ‘Deltawerk 1:1’ langzaam op laten gaan de omringende natuur. Zo wordt een relatie gelegd met de wat verderop in het Waterloopbos liggende schaalmodellen van het Waterloopkundig Laboratorium die ook langzaam worden opgenomen door de natuur …

Doorkijkjes naar de andere zijde als je langs het monument loopt, zullen dat effect alleen maar versterken.
“De ruimte verandert gedurende de dag, de seizoenen en over de jaren”, zeggen de ontwerpstudio’s. Hoe subtiel het spel van licht en schaduw af en toe is, kun je mooi op de bovenstaande foto zien. Daar zitten niet alleen fraaie weerspiegelingen in, maar er liggen ook een paar mooie banen zonlicht over de waterspiegel.

Afijn, geniet nog maar even van het laatste deel van deze 4-delige serie over het kunstwerk dat is ontstaan uit de oude Deltagoot in het Waterloopbos …

– Bij voldoende animo zet ik de volledige 16 minuten durende serie met muziek dit weekend ook nog online –

Deltawerk 1:1 – deel 3

Geplaatst op door

Deel 3 van een 4-delige serie over het kunstwerk ‘Deltawerk 1:1’ in het Waterloopbos in de Noordoostpolder.

Twee betonnen loopbruggen maken ‘Deltawerk 1:1’ ook aan de binnenkant toegankelijk. Op het moment dat je tussen en onder rechtopstaande en gekantelde betonplaten van 80 centimeter dik doorloopt, ervaar je de grootsheid ervan eigenlijk pas echt goed. Je lijkt het massieve, koude beton rondom bijna te kunnen voelen …

In fotografisch opzicht is de binnenkant van het monument zeker niet minder mooi dan aan de buitenzijde. Zeker op zo’n dag met weinig wind en een helder blauwe lucht waarop Jetske en ik er waren, ontstaat een mooi spel van lijnen, licht en schaduw. De zacht rimpelende weerspiegelingen doen de rest (zie foto linksboven). Een prettige verrassing vond ik dat verre eind van ‘Deltawerk 1:1’ in tegenstelling tot de andere kant gesloten is (zie foto rechtsboven) …

– wordt vervolgd –

Deltawerk 1:1 – deel 2

Geplaatst op door

Deel 2 van een 4-delige serie over het kunstwerk ‘Deltawerk 1:1’ in het Waterloopbos in de Noordoostpolder.

Een lange betonnen bak zou wel erg saai en nietszeggend zijn als monument voor de Deltawerken. Daarom werden er in verschillende formaten betonnen platen uit de 80 cm dikke wanden gezaagd. Die platen werden vervolgens een kwartslag gedraaid en onder verschillende hoeken gekanteld en als hellend vlak weer in de wanden gelegd …

De ritmisch gekantelde platen lijken bijna op golven die langzaam voortrollen in de richting van de kust. De ontwerpers omschrijven het kunstwerk dat de titel ‘Deltawerk 1:1’ heeft gekregen als “een eerbetoon aan de majestueuze en schijnbaar onverwoestbare kracht van de Nederlandse Deltawerken” …

– wordt vervolgd –

Deltawerk 1:1 – deel 1

Geplaatst op door

Natuurmonumenten, de tegenwoordige eigenaar van het Waterloopbos, wilde de enorme Deltagoot graag een nieuwe bestemming geven. Het samenwerkingsteam van RAAAF en Atelier de Lyon kreeg de opdracht om er een van de grootste monumenten van ons land van te maken. Die operatie kreeg in 2018 zijn beslag. De Deltagoot, die indertijd boven het maaiveld was gebouwd en daarna weggewerkt in een grote zandheuvel, werd uitgegraven. Het zandplateau rond de goot maakte plaats voor een waterpartij. Daardoor verscheen een enkele meters hoog en 240 meter lang bouwwerk, omgeven door een spiegelende vijver …

Toen ik onlangs bij mijn fotomaatje foto’s van dit bouwwerk met die prachtige weerspiegelingen zag, was ik eigenlijk meteen verliefd. Daar wilde ik zeker eens naar toe. Omdat wij op 4 december weer een afspraak voor een fotokuier hadden, stelde Jetske voor om de koe maar meteen bij de horens te vatten. De lucht was strak blauw en ze wilde er zelf ook nog eens wat foto’s van maken. En dus begonnen we rond elf uur aan een ‘rondje’ om het kunstwerk dat uit de oude Deltagoot was ontstaan.

Aan het eind van die dag kwam ik met ruim 200 foto’s thuis. Zo’n 150 daarvan heb ik verwerkt in 4 diaseries van ca. 4 minuten met een achtergrond muziekje. Vandaag deel 1 van ‘Deltawerk 1:1’, een ode aan de Deltawerken …

– wordt vervolgd –

De Deltagoot in het Waterloopbos

Geplaatst op door

Voordat ik aan mijn foto’s van het grootste model in het Waterloopbos toe kom even een stukje geschiedenis …

Dit grootste model, de Deltagoot, werd tussen 1978 en 1980 gebouwd. De Deltagoot is een enorme betonnen bak van 240 meter lang, 5 meter breed en 7 meter diep. Deze afmetingen waren van belang omdat de Deltagoot gebruikt werd om de Oosterscheldekering te testen. Omdat kleine ontwerpfouten na uitvoering op de benodigde grote schaal rampzalige gevolgen kunnen hebben, wilde men de werkelijkheid zo dicht mogelijk benaderen …

aanleg van de Deltagoot 1979 (foto: Wikipedia)

aanleg van de Deltagoot 1979 (foto: Wikipedia)

Het water dat voortdurend met veel geweld tegen de wanden beukte, kwam uit een speciaal voor dat doel geslagen grondwaterput. Een bewegende wand functioneerde als hydraulische golfmaker, waarmee golven van drie meter hoog konden worden gemaakt als bij een westerstorm. Hiermee zijn o.a. onderzoeken en testen uitgevoerd naar de gigantische pijlers in de stormvloedkering voor de Oosterschelde …

Met de ingebruikname van de Oosterscheldekering op 4 oktober 1986 was de stormvloedkering voltooid en Zeeland veilig. De Deltagoot had het belangrijkste werk waarvoor hij was gemaakt achter de rug, maar hij bleef nog jarenlang in gebruik. Medewerkers van het Waterloopkundig Laboratorium, dat inmiddels is opgegaan in Deltares, bleven er nog lang onderzoek doen met zand, beton, steen en ander materiaal om te testen of diverse dijkontwerpen en -bekledingen bestand zouden zijn tegen de invloeden van wind en water. Deltares heeft inmiddels in Delft een nieuwe Deltagoot laten bouwen, waarmee golven van ruim 4 meter hoog kunnen worden gemaakt.

Op de onderstaande video zie je de Deltagoot in actie, je kunt hier mooi zien hoe de golven worden opgezweept:

Natuurmonumenten, de huidige eigenaar van het Waterloopbos, heeft van de lange goot een enorm Deltamonument laten maken. Van dat monument zal ik vanaf morgen vier fotoseries publiceren, zoals de vaste volgers dat ook gewend zijn van mijn bezoeken aan de Ecokathedraal. Hier alvast een voorproefje, de rest volgt de komende 4 dagen …

– wordt vervolg –