Ringslangen – de apotheose

Nog een laatste blik over het idyllisch gelegen ven op de Delleboersterheide en nog even wat wegdromen bij de weerspiegelingen, dan is het tijd om tot een afronding van dit ringslangenavontuur te komen …


Ik sluit de serie van deze prachtige ochtend af met nog eens 5 foto’s van voorbij zwemmende ringslangen. Ik was met alleen de eerste ringslang ook tevreden geweest, maar er leek die dag geen eind aan te komen. Ze bleven maar voor de vlonder langs zwemmen. Jetske had de eerste keer dat ze er was veel minder zwemmers gezien, dus we konden deze ochtend met een uiterst tevreden gevoel afsluiten …

Op de wandeling van een kleine 350 m terug naar de parkeerplaats was ik wel blij dat ik Jetske op de vlonder had getroffen. De afstand was niet groter dan op de heenweg, maar de stappen wogen toch weer een stukje zwaarder. Samen lopen maakt het dan net weer een stukje lichter. Het is me daar overigens prima bevallen, dat moge duidelijk zijn. Als het even kan, wil ik er op een goeie dag nog eens naar toe proberen te gaan, dan om wat videoshots te maken van de zwemmende ringslangen …

Bij de Catspoele

Vissen doe ik niet, maar ik heb op dit soort dagen graag mijn visserskrukje bij me. Dat krukje klapte ik meteen na onze begroeting open, want na deze wandeling konden mijn onderdanen wel weer even wat rust gebruikten …

Terwijl we wat bijpraatten nam ik het omringende landschap op, het ven was rondom omgeven door bomen en lag er vrijwel spiegelglad bij …

We richtten de blik op het wateroppervlak, want daar zouden we ringslangen voorbij zien komen, vertelde Jetske. Bijna hypnotiserend bracht een zuchtje wind het water af en toe lichtjes in beweging …

Maar dat was niet de enige beweging die er te zien was. Een handvol grote schaatsenrijders flitste vlak voor de vlonder over het water heen en weer. Een aantal momenten van stilstand heb ik benut om wat foto’s te maken …

– wordt vervolgd

Nog even spiegelen

Nadat we de Sterrenschans hadden bekeken, was het de hoogste tijd om een eind aan onze fotokuier te maken. Het waren steeds betrekkelijk korte stukjes geweest, maar vele kleintjes maken ook hier één grote. En dat was nu vooral goed te voelen in mijn bovenbenen. Ik was dan ook blij om al snel even te kunnen zitten op het bankje waar we op de heenweg aan voorbij waren gelopen …


Terwijl Jetske haar camera nog regelmatig liet klikken langs de bosrand, droomde ik even weg bij de weerspiegelingen op het grote ven. Terwijl ik bezig was met de boomstammen, dook er plotseling een vogel op uit het water. Zo te zien was het een dodaars, die even snel weer verdween als hij eerder verscheen. Een boomstronk in het water zette me nog even op het verkeerde been. En toch kreeg ik de dodaars nog even weer te zien …

Gelukkig had ik mijn fotomaatje de laatste etappe aan mijn zijde. Stevig gearmd was het nog een flinke klus om weer bij de auto te komen. Nadat ik mezelf in de auto had gehesen en Jetske haar uitrusting had opgeborgen, toerden we richting Drachten. Onderweg waren we het erover eens dat het ondanks het saaie grijze toch weer een mooie dag was geworden …

Bij een vennetje

Er ontgaat Jetske maar weinig wanneer we samen op pad zijn. We waren dan ook nog niet eens uitgekeken op de oude beuken, toen ze me vroeg of het klopte dat er een stuk verderop een vlonderbrug over een glinsterend vennetje te zien was (Google Maps) ...


Ik had al ingecalculeerd dat we daar ook nog even naar toe moesten nu we hier toch waren, want dit is echt een prachtig vennetje. Maar ik voelde ook dat het langzamerhand een uitdaging begon te worden om straks terug te kunnen lopen. Ik maakte de inschatting dat het net zou kunnen …


Ik heb hier in het verleden al diverse keren gezeten om wat te spelen met de weerspiegelingen die er vanaf het bruggetje rondom te zien zijn. Wind is hier maar zelden een spelbreker. En met wat medewerking van zon en wolken is het er nog mooier …

Op de onderstaande foto is te zien dat de weerspiegelingen aan de zuidkant van het bruggetje werden gebroken door waterplanten. Maar aan de noordkant waren ze vrijwel perfect …


Nadat ik wat foto’s had gemaakt vanaf het bruggetje en vanaf de andere kant van het ven, ben ik lekker op het bankje gaan zitten, dat op de oostelijke oever van het vennetje staat. Dat gaf me de kans om ook zittend op het bankje nog even wat te spelen met de weerspiegelingen …

Jetske vermaakte zich intussen wel, zij was aan een verkenningsrondje langs de randen van het ven begonnen …

Zachte rimpelingen

Na de spectaculaire overwinning van Max Verstappen rolde er zondagmiddag een kortstondige golf van vreugde over het land …

Aan het begin van de nieuwe werkweek is de rust inmiddels teruggekeerd. Met nog hier en daar wat zachte rimpelingen sukkelen we verder in de grijze en donkere dagen voor kerst …

Intussen is het gebruikelijke speculeren over een witte kerst alweer begonnen. Laat ik daar dit van zeggen: het kan nog alle kanten op … 🙂

Villa Sterk, een moderne stolpboerderij

Terwijl ik op een stapel dikke houten rijplaten achter de transportband stond om een paar overzichtsfoto’s te maken, viel mijn oog ineens op het bijzondere huis aan de oostkant van De Deelen. Twintig jaar gelden stond daar nog een oude stolpboerderij …

Steven Sterk (‘koopman in boeken’, uitgever en kunstliefhebber) kocht het boerderijtje en liet er omstreeks 2007 ‘Villa Sterk’ bouwen, een moderne woning met veel licht en ruimte met dezelfde vorm en verhoudingen als de oude stolpboerderij …

Toen het huis er pas stond, heb ik er een tijdlang aan moeten wennen, vooral omdat het stalen dak de wolken en het water eerst wel erg hard weerspiegelden. Intussen ben ik wel gewend aan het aanzicht, ik vind het erg mooi om te zien hoe het dak tegenwoordig in lucht en water opgaat …

In december 2015 leidde Steven Sterk het tv-programma ‘BinnensteBuiten’ rond in zijn moderne stolpboerderij, waar natuurlijk licht en kunst sfeerbepalende elementen zijn. Voor liefhebbers van kunst en architectuur stond er gisteren nog een 8 minuten durend filmpje van die rondleiding online, maar het filmpje blijkt plotseling helaas niet meer te werken. We zullen het moeten doen met deze foto’s van de buitenkant …

Op het moment dat dit blogje online gaat, onderneem ik vrijdagmiddag een poging om nu eindelijk die oude baggelmachine te vinden en te bekijken. Kortom …

  • wordt nog één keer vervolgd