In april 2022 kreeg ik met dank aan mijn fotomaatje voor het eerst de kans om ijsvogels te filmen en te fotograferen. Hoewel de ijsvogels niet voor de mooiste achtergrond hadden gekozen op de takken bij hun nest, heb ik er in de loop van het voorjaar veel genoegen aan beleefd …
Behalve enkele honderden foto’s heb ik er ook ongeveer 30 minuten aan video-opnamen aan overgehouden. De afgelopen tijd heb ik die opnamen tussen de bedrijven door teruggebracht tot ruim 5 minuten. Ik heb in de loop der jaren wel betere films afgeleverd, maar het was niet te doen om ter plekke met een statief te werken. En ja, inzoomen zonder statief levert nu eenmaal niet de meest stabiele beelden op. Hoe dan ook, het is wat het is …
Met het oog op de hitte die voor donderdag was aangekondigd, besloot ik op de net wat koelere woensdag even een ritje naar de ijsvogels te maken. Dat viel nog lelijk tegen. Met dank aan de boerenacties kon ik onze wijk slechts met grote moeite verlaten, nadat ik op twee minuten van huis ruim een kwartier stil had gestaan …
De heren waren blijkbaar begonnen aan hun blokkade- of langzaamaanactie van de A7 tussen Drachten-West en Heerenveen in beide richtingen. Er zat niets anders op dan binnendoor naar de afslag Drachten-Oost te rijden, maar ook daar stond alles al heel snel vast. Vluchtstrook en alles stond dicht! Twee aansnellende motormuizen hadden een klein halfuurtje praten nodig om het knooppunt weer enigszins vrij te krijgen. Tot die tijd zou er ook voor een eventuele ambulance geen doorkomen aan geweest zijn. Met hun publieksvriendelijke acties … *
Enfin, uiteindelijk kwam ik toch weer bij de ijsvogels aan. Ik trof het weer, de enige auto die er stond met een tweetal vogelaars, vertrok op het moment dat ik aankwam. Zo kon ik in alle rust op het beste plekje gaan staan …
Ik hoefde weer niet lang te wachten, na een klein kwartiertje zag ik voor het eerst die dag een ijsvogel op één van de takken neerstrijken. Nu eens kwam het mannetje aanvliegen, dan weer het vrouwtje …
Niet elke keer, maar toch regelmatig. werd er een visje het nest in gebracht. Aan het onderstaande exemplaar lijken de jonkies weer een flinke maaltijd te hebben. Ze zouden intussen bijna het nest moeten kunnen verlaten, lijkt me. Komende week toch maar weer eens een kijkje nemen …
Ik begrijp best dat de boeren boos zijn. Ik vind ook dat het kabinet weer eens(!) onhandig opereert door te komen met een kaart waarmee iedereen de gordijnen in gejaagd wordt en waarin andere sectoren dan landbouw en veeteelt (voorlopig) nog buiten de discussie rond het stikstofvraagstuk worden gelaten. Maar met dit soort ‘publieksvriendelijke‘ blokkades en diverse dreigementen van de boeren, waarin opnieuw de tractor meteen weer wordt ingezet als machtsmiddel, wordt op mijn sympathie er niet groter op.
Gelukkig heb ik eind oktober op een zonnige dag een korte boswandeling gemaakt bij Heidehuizen (Google Maps), want sindsdien hebben we de zon hier nauwelijks meer gezien …
Een paar beukenbladeren en wat dood hout werden mooi door de zon uitgelicht …
Op de gebruikelijke plek lag weer een grote plas water, die aan de randen verraderlijk was bedekt met bladeren. Het viel me overigens op dat het bladerdek hogerop nog goeddeels groen was. …
Er waren maar weinig paddenstoelen te zien, maar deze twee stonden zo mooi in de zon, dat ik ze niet kon missen …
Ik eindig vandaag met de laatste restanten van wat eens majestueuze boom was …
Tot dusver vind ik het allemaal maar knap waardeloos deze week. Niet alleen is het weer schier eindeloos grijs, saai en nat. Ik heb in de tuin ook nog eens twee keer een voltreffer van een vogel te verwerken gekregen. En nee, dan bedoel ik niet dat ik een vogel netjes op de foto heb gezet, maar dat ik twee keer vol geraakt werd door vogelpoep. En dan heb ik alles wat verder tegenzat nog niet eens genoemd …
Deze druppel was weliswaar mooi helder, maar hij geeft met het oog op de toekomst niet meer inzicht dan de befaamde glazen bol. Misschien moet ik de rest van de week zekerheidshalve maar gewoon binnen blijven …
Hoe hij er op dit moment bij staat, weet ik niet, maar begin oktober zag de windmotor aan de Westersanning in de Jan Durkspolder er tamelijk wonderlijk uit …
Iets of iemand had er een grote takkenzooi van gemaakt, want het apparaat was behangen met takken en twijgjes …
Wat kan hier nou de bedoeling van zijn …? Het komt het draaien vast niet ten goede …
Afanja's Weblog 