Tagarchief: boomstammen

Geveld

Geplaatst op door

Half februari werden bijna alle bomen in onze straat in opdracht van de gemeente op professionele wijze geveld. Heel jammer, want behalve voor een mooi groen beeld, zorgden ze op warme dagen ook voor wat lokale verkoeling. Maar ja, er zat ziekte in en zachte heelmeesters maken stinkende wonden, daarom zijn ze gerooid. Maar ze zijn wel meteen keurig vervangen door nieuwe bomen, zodat we nu een jonge esdoorn voor de deur hebben …

En over ziekte gesproken, sinds begin deze week zijn Aafje en ik geveld door een vervelend (griep)virus. Ook dat is jammer, want het ging zo goed. Drie jaar lang hebben we Corona buiten de deur kunnen houden, en sinds 2015 had ik al geen griep meer gehad. Maar nu zit ik al dagenlang met een kop vol snot en niet aflatende hoestbuien. Zo lang ik rustig achter mijn pc zit, gaat het prima, maar zodra ik ga praten, lachen of bewegen, gaat het mis. Ik blijf dus maar rustig wat zitten …


De meest actuele foto’s en logjes die klaar waren voor publicatie zijn even op, maar ik heb nog genoeg in voorraad, dus dat komt goed. Vervelender is dat ik vandaag weer een fotokuier met Jetske heb moeten afzeggen. En nog vervelender is dat we morgenavond een filmconcert van muziekvereniging ‘de Bazuin Scheerwolde’ moeten afzeggen, waarin Jetske een stevig partijtje mee blaast.

Het is jammer, maar ’t is niet anders. In tegenstelling tot de bomen, waarmee ik dit logje begon, hoop ik niet voorgoed geveld te zijn. Als het een beetje meezit, kom ik binnenkort weer tot leven zoals dat ook bij de maggiplant het geval is …

Lunchen op gevelde bomen

Geplaatst op door

Voordat ik de heuvel met de gevelde boomstammen beklom, heb ik er nog even een paar foto’s van gemaakt. Lijkt me eigenlijk wel boeiend om te volgen hoe die boomstammen verder in verval raken. Maar laat ik me op dat vlak eerst maar beperken tot het volgen de ontwikkelingen rond het stammetje in onze eigen tuin …


Vorige week liet ik hier wat foto’s zien van een boom met een bijzonder voet bij Heidehuizen. De voet van een van deze omgezaagde bomen mocht er ook zijn …

Terwijl ik mijn boterhammen en een portie medicijnen naar binnen spoelde met mijn flesje water, had ik mooi zicht op de 18 holes golfbaan van Lauswolt. Het is een vreemde gewaarwording om vanuit het oude bos ineens op glad geschoren golfbanen terecht te komen …

Ik zat daar lekker op die heuvel, maar toen de boterhammen op waren werd het toch echt tijd om de terugweg te aanvaarden …

Onderweg heb ik nog een laatste plaatje geschoten van wat fijn gekleurde beukenblaadjes, daarna ben ik linea recta naar de auto gelopen. Maar daarmee is deze fotoserie van afgelopen maandag nog niet voorbij …

Terug naar ‘1748’

Geplaatst op door

Zo lang er nog kracht in mijn benen zat, kon auto wel even wachten, bedacht ik me. Via een onooglijk smal paadje nam ik een doorsteekje van de ene brede laan naar de andere. De zon had de sfeervolle lichte ochtendnevel intussen uit de lucht gefilterd, daardoor deed het bos ineens weer meer aan voorjaar denken dan aan najaar …


Op de volgende brede boslaan liep ik eerst een stukje in zuidelijke richting om al snel weer een paadje naar rechts te nemen. De villa waar ik vervolgens aan voorbij liep, bevestigde dat ik de juiste route had gekozen. Ik herkende het van een fotokuier, die ik hier in december 2012 met Jetske heb gemaakt. Toen lag er een laagje sneeuw, waardoor het bos er net even anders uitzag. Niet veel later kreeg ik mijn doel in beeld …

Hier was ik naar op zoek, een romantisch bruggetje met overkapping en het jaartal 1748 in het hek. Naar verluidt liet de welgestelde herenboer Jan Janszoon Lauswolt, grootgrondbezitter te Beetsterzwaag hier in 1748 ‘een met geboomte omgeven boerderij’ bouwen. Het getal in het hek op dit bruggetje is waarschijnlijk alles wat nog herinnert aan die oude boerderij …

Tevreden beklom ik de heuvel aan deze kant van het bruggetje. Halverwege de heuvel lagen op een afgevlakt stuk een paar gevelde woudreuzen, die dusdanig veel steun van elkaar ondervonden, dat ze niet meteen weg zouden rollen. Daar kon ik mooi even zitten voor een korte lunchpauze …

Sneeuw in de Ecokathedraal (4)

Geplaatst op door

We beginnen het laatste deel van deze tocht door de besneeuwde Ecokathedraal van 10 februari jl. op de plek waar ik een eerdere wandeling samen met Aafje eindigde: de rustplaats achter de twee massieve torens. Hoewel ik best zin had om even te gaan zitten, was het me op die dag te wit en vooral te koud op het bankje …

Er zat niets anders op dan mijn tocht naar achteren maar gewoon voort te zetten. Misschien zou ik verderop een droog plekje kunnen vinden waar ik even zou kunnen gaan zitten. En dus ging ik tussen de twee massieve torens door om over het lange rechte pad naar achteren te lopen …

Aan de linkerkant van het pad zag ik opnieuw een sierlijk gebogen stuk sneeuw hangen, dat de strijd met de zwaartekracht aan het verliezen was …

Af en toe draai ik me even om, zodat ik de hoge, op Inca-tempels lijkende tempels van beide kanten in beeld kan nemen. Zo vaak ligt er geen fotogenieke laag sneeuw, dus dat moet weer even goed worden gedocumenteerd …

Aan het eind van het mooie rechte pad, begin ik aan de klim naar het hoogste deel van de Ecokathedraal. Verderop let ik weer even extra op mijn stappen. Een uitglijder is snel gemaakt, en ik zit hier aan de rand van de heuvel toch een paar meter boven het maaiveld …

Zo, daar zijn we dan. Hieronder bevinden we ons op het oudste en hoogste punt, helemaal achter in de Ecokathedraal. Op dit punt heb ik gebruik gemaakt van de gelegenheid om m.b.v. zon, schaduw en sneeuw even naar jullie te zwaaien. Daarna heb ik een kwartiertje lekker op het mooi schoon geblazen zitelement op de rechter foto gezeten …

En hieronder zie je het uitzicht dat ik vanaf dat punt had. Niet slecht, toch …?

Hoe lekker ik er ook zat, onverbiddelijk kwam het moment dat ik weer in de benen moest. Hoewel er zonder twijfel nog genoeg te zien was, heb ik op de weg terug maar weinig foto’s meer gemaakt. Al snel was ik eraan toe om weer even te kunnen zitten, maar dan op de zachte bekleding van mijn autostoel …

Enige tijd later was ik weer bij de ‘porta celi’, moe maar zeker voldaan. Ik ben bij dat ik de Ecokathedraal weer eens in de sneeuw heb kunnen bekijken, en het was me een genoegen om dat met jullie te delen …

Voorjaar in It Skar

Geplaatst op door

Sinds het voorjaar volop is losgebarsten lijkt de tijd ineens weer voorbij te vliegen. De laatste weken heb ik weer meer foto’s gemaakt dan ik dagelijks op mijn blog kwijt kan. Deze serie heb ik ruim twee weken geleden gemaakt, toen ik samen met Jetske weer eens een kijkje in het Weinterper Skar heb genomen …

180417-1142x

Bij het moerasgebiedje werd het beeld bepaald door oude lisdodden. Kikkers lieten zich wel af en toe even horen, maar ze lieten zich niet zien …

180417-1145x

Nadat de Nije Heawei anderhalf jaar geleden uit het landschap is verwijderd, werd het kwetsbare gebied vorig jaar regelmatig doorsneden door sporen van fietsers en brommers en wat dies meer zij. Om de orchissen die hier altijd in bermen groeiden en bloeiden een betere kans te geven, wordt de vrije doorgang nu verhinderd door een aantal boomstammen …

180417-1150x

In bedaard tempo stroomde er water door de slenk die het gebied aan de noordkant doorkruist …

180417-1149x

Terwijl Jetske op zoek naar vogeltjes het noordelijk pad op wandelde, liep ik de andere kant op naar het eerste ‘Afanja-bankje’ …

180417-1152x

Lekker in de zon op het bankje zittend, hoorde ik even later achter het bankje iets ritselen. Al snel zag ik waar het geluid vandaan kwam …

180417-1156x

Jetske bleef intussen maar tevergeefs zoeken om vogeltjes, ook op het zuidelijke pad hield ze de blik omhoog gericht …

180417-1202x

Eigenlijk was ’t nog wat een dooie boel in It Skar, want we waren er net voordat alles in bloei komt. Binnenkort nog maar eens in de herkansing.

Waarom verzuipt de rietsnijder?

Geplaatst op door

Intussen kom ik al bijna 10 jaar met een zekere regelmaat samen met mijn fotomaatje Jetske in het rietland van haar zwager. De eerste jaren grensden die rietvelden aan een grote oppervlakte boerenland. U kent dat wel: weilanden en akkers, die hier en daar worden doorsneden door sloten en boomsingels. Daar kwam enkele jaren geleden drastisch verandering in …

130306-1200x

In 2012 en 2013 was het boerenland aan de Wetering West in opdracht van de gemeente Steenwijkerland, de provincie Overijssel, waterschap Reest & Wieden en Staatsbosbeheer het domein van een enorm leger aan graafmachines, bulldozers en vrachtwagens. Het boerenland werd wat je noemt ‘even grondig op de schop genomen’. In de onderstaande diashow uit maart 2013, is op de achtergrond in de verte het geboomte te zien is, dat de grens met het rietland markeert …

Deze slideshow vereist JavaScript.

Morgen een paar actuele foto’s van het gebied, waarop het resultaat van al dit werk te zien is. Dan zal tevens duidelijk worden waarom de rietsnijder dreigt te verzuipen.

Boomsculpturen bij Heidehuizen

Geplaatst op door

Zoals beloofd, laat ik vandaag nog enkele van de boombeelden zien, die onlangs in het bos tussen Heidehuizen en Olterterp in het kader van een zogenaamde Landgoeddag zijn gemaakt door een aantal woodcarvers, kunstenaars die hun werk maken m.b.v. kettingzagen …

151026-1658x

Naar aanleiding van het eerste logje over de “Beelden in het bos” voerde Geert een linkje aan van een artikel in de plaatselijke krant “De Woudklank”: “Monumentale bomen Olterterp vertellen voortaan Friese sagen en legenden“. In dit artikel wordt het verhaal achter deze boomsculpturen helemaal uit de doeken gedaan …

151026-1640x

Frank van den Hoven heeft in een aantal reacties op “Beelden in het bos” diverse vragen beantwoordt, die door andere lezers werden gesteld. Dat kwam mij eerlijk gezegd wel goed uit, want mijn week stond na afloop van de mooie, maar wat al te lange wandeling naar en langs deze sculpturen vrijwel geheel in het teken van de MS. Dank daarvoor derhalve, Frank! Kortom wie donderdag een vraag had gesteld, kan intussen wellicht een antwoord vinden in een reactie van Frank …

151026-1656x

In totaal zijn er tien bomen bewerkt door de houtzagers. dat betekent dat ik er toch een paar gemist heb. Ik sluit af met een kleine houtsculptuur in één van de bomen op een eilandje in de vijver …

151026-1702x

Om ook de resterende beelden nog op de foto te zetten, zou ik eigenlijk nog eens terug moeten gaan. Ik vrees echter dat dat er in elk geval voorlopig niet van zal komen. Afgelopen week heb ik me weer eens gerealiseerd, dat ik me toch echt wat moet inhouden met mijn fotokuiers, maar daar kom ik eerdaags nog wel eens in een logje op terug …

151026-1707x