Terugblik augustus 2022

Op de eerste augustusdag reikte het kwik tot een bescheiden 20,1°C, en dat was ook meteen de laagste maximumtemperatuur van de maand. Daarna volgden er al snel drie warme tot zeer warme perioden in de rest van de maand. Op het warmst van de dag was het vaak alleen voor vliegen goed vertoeven op het terras …


De sporen van warmte en droogte waren al snel goed te zien aan de varens. Daar stond tegenover dat het een uitstekende zomer was voor de druiven. “Zo heb elk nadeel zijn voordeel,” zou de grote JC gezegd hebben. De dieren in de tuin gingen ieder op hun eigen wijze met de warmte om. Een houtpantserjuffer die regelmatig even langs kwam, hing graag wat in de schaduw aan de restanten van de uitgebloeide irissen. Voor de vogels stond er iedere dag een goed gevuld bad met fris water klaar, en daar werd volop gebruik van gemaakt door merels, mussen en diverse mezen …

Wanneer de warmte ’s ochtends vroeg nog goed te doen was en mijn benen over enige draagkracht beschikten, maakte ik nog wel eens een ritje naar de Jan Durkspolder. Vaak blies er dan nog wel een verkoelend briesje door de geopende kijkluikjes van de grote vogelkijkhut. Zo kon ik daar o.a. een mooie fotoserie maken van een foeragerend witgatje. De mooie paardenbijter was een verjaardagscadeautje dat ik bij de Leijen mocht uitpakken …

Het is al gezegd, en iedereen zal het ook nog weten: augustus 2022 was warm, erg warm en droog. Ik heb 31 warme dagen kunnen noteren (max. temperatuur 20°C of hoger), daarnaast waren er 12 zomerse dagen (over de periode 1971-2000 waren dat er gemiddeld 6). Augustus telde 4 tropische dagen (over de periode 1971-2000 was dat er gemiddeld 1). In ons tuintje ben ik met een gemiddelde van 20,4°C nog net wat hoger uitgekomen dan de 20,0°C bij het KNMI in De Bilt. Daar staat dan weer tegenover dat we hier met slechts 11 mm regen minder neerslag hebben gehad dan landelijk …

Met een vlieg op ’n bankje

Hoewel ik geen hoge verwachtingen had van mijn kuier in het Weinterper Skar, was het me bepaald niet tegengevallen …


Dat had natuurlijk te maken met het uitzonderlijk mooie novemberweer, maar ook met de nieuwe ontwikkelingen zoals de omgewaaide bomen en de verbossing …


Maar het was ook wel bijzonder om te ontdekken, dat de insecten weer lekker meewerkten aan een paar korte fotosessies. Eerst waren dat de libellen en het lieveheersbeestje bij de dobbe, en hier op het tweede bankje lieten libellen en strontvliegen zich mooi zien …

Het was mooi geweest. Ik stond op en zette nu echt koers naar de auto door bij de boom een stukje verderop rechtsaf te gaan …


Nog een snelle groet aan het paard van de buurvrouw van het Weinterper Skar, dat al jaren trouw zicht houdt op de parkeerplaats er tegenover …


Moe, maar zeker voldaan reed ik huiswaarts. Die avond sloeg het weer om, waarna er een paar regenachtige en donkere dagen volgden. Dat kwam mij wel goed uit, want na een paar flinke kuiers in de bossen rond Olterterp op maandag en deze wandeling in het Weinterper Skar, konden mijn benen wel een paar dagen rust gebruiken. 🙂

Van bankje naar bankje

Na nog een laatste blik over het water maakte ik me op om aan de terugweg te beginnen. Het zal wel enige tijd duren voordat ik hier weer kom. Tenzij het echt winter wordt natuurlijk, want dan kruipt mijn bloed nog wel eens waar het niet kan gaan …


Het was geen straf om terug te lopen, zo zag ik het gebied ook weer even vanaf de andere kant. Daarbij viel het me op dat de grond naast het pad aardig aan het verbossen is. De kale dode boom die er jarenlang alleen had gestaan, was nu gezellig omringd door jonge berkjes …

Rustig doorstappend kwam ik op het punt waar tot 6 jaar geleden de Nije Heawei liep. Op 21 november 2016 kwam daar voorgoed een eind aan. Op dit punt kon ik nu kiezen: direct linksaf naar de auto of nog even rechtdoor lopen naar het ‘Afanja-bankje’, dat ter compensatie van de verwijderde weg een stukje verderop was geplaatst. Dat het bankje – met dank aan een dwarse boswachter niet hier geplaatst is, maar 50 m verderop, zoals was afgesproken – begon zich nu toch wel te wreken …


Ik besloot toch nog maar even door te zetten, het was te mooi weer om al huiswaarts te gaan. Korte tijd later bereikte ik het bankje. Daar werd ik welkom geheten door twee libellen, die op de rugleuning op me zaten te wachten. De ene zat mooi in het midden op de onderste plank, de tweede zat helemaal rechts op de bovenste plank van de rugleuning …


Natuurlijk vlogen ze allebei op toen ik op het bankje plaats nam. Maar gelukkig waren ze beurtelings bereid om even later nog eens netjes te poseren voor mijn camera …

En daarmee was het nog niet helemaal voorbij. Geduldig bleef ik lekker in de zon zitten wachten of er verder nog wat zou verschijnen dat de moeite waard was …

Stormschade in ’t Skar

In een klein stukje bos in het Weinterper Skar zijn onlangs kennelijk meerdere bomen omgewaaid. Het is ook een perceel waar in het verleden wel vaker bomen zijn omgewaaid. Verderop in het bos lijkt weinig aan de hand. Als ik er op een goeie dag nog eens terug kom, wil ik daar zeker eens verder naar kijken …


Omdat ik hier al meer dan twee jaar niet meer langs gekomen ben, heb ik geen idee wanneer de bomen zijn omgewaaid. Dat maakt ook niet zoveel uit, maar het doet toch altijd even pijn om een gevelde boom te zien. Laat staan om meerdere omgewaaide bomen tegelijk zo te zien. Maar ook dit is de natuur en ik zie bomen liever zo omgaan dan met de kettingzaag. Van een van de omgewaaide bomen langs het pad heb ik de kluit met de wortels eens wat nader bekeken. Ik verwonderde me er ook in dit geval weer over dat bomen eigenlijk vaak helemaal niet zo diep lijken te wortelen. Of ligt dat aan mij …?

Ik hoop eigenlijk dat Staatsbosbeheer deze bomen mooi laat liggen, zodat het stukje bos zich verder op natuurlijke wijze kan ontwikkelen. En dat verwacht ik eerlijk gezegd ook wel. Als je goed kijkt, dan zie je dat er in dit stukje bos al eerder bomen zijn omgewaaid. Dat is al langer geleden, en dat is goed te zien aan de kluit van die bomen. Die kluiten zijn intussen flink overwoekerd en gaan helemaal op in de rest van het bos …

Afijn, het was tijd om mijn weg te vervolgen, want ik was hier naar toe gegaan voor de dobbe. Terwijl ik verder liep, zorgde de zon ervoor dat het bruine bladerdek op de bosbodem even mooi werd uitgelicht…


Korte tijd later verliet ik het pad in westelijke richting en liep ik over het smalle paadje in de richting van het water. Op de onderstaande foto zie je de originele randwal van de pingoruïne, zoals die ca. 10.000 jaar geleden achterbleef na afloop van de laatste ijstijd. Dat betekent dat ik intussen vlakbij de dobbe ben …

Terug in ’t Weinterper Skar

Verrassend genoeg had ik op de dag na mijn omzwervingen in de buurt van Heidehuizen en Lauswolt helemaal geen last van mijn benen. Omdat ik ook verder fit was, besloot ik een ritje naar het Weinterper Skar (Google Maps) te maken. Dit is een klein Natura 2000-gebied ten zuidoosten van Drachten …


In de periode 2005-2015 kwam ik daar in voorjaar en zomer vaak wekelijks meerdere malen. Daar is door diverse omstandigheden de laatste jaren geleidelijk een eind aan gekomen. Tegenwoordig kom ik er eigenlijk alleen in het voorjaar nog zo af en toe nog eens om orchissen en andere bijzondere planten te fotograferen …


Ter plekke besloot ik het meteen maar goed aan te pakken. Even dacht ik erover om even naar de zuidelijke vennetjes te lopen. Maar uiteindelijk besloot ik de uitdaging aan te gaan om voor het eerst sinds ruim 2,5 jaar weer eens te proberen om bij de dobbe aan de noordkant te komen. Dat vond ik tot nu toe steeds een te lange kuier om alleen te maken. Nu moest het er dan toch maar van komen. Hoewel ik het Weinterper Skar in de herfst nooit echt een aantrekkelijk gebied heb gevonden, viel het me nu niet tegen …

Het pad naar de dobbe loopt met een lange slinger halverwege in noordelijk richting. Toen ik de tweede bocht van die slinger achter me had gelaten, zag ik meteen dat er in de verte een boom was omgewaaid …


Een klein stukje verderop zag ik dat er veel meer bomen uit het lood waren geslagen dan alleen die ene. Morgen bekijken we de stormschade van wat dichterbij …

Een teek en wat pluis

Aan vers fotomateriaal wordt hier momenteel gewerkt, maar dat gaat maar mondjesmaat de laatste tijd. Binnenkort meer daarover, vandaag eerst nog maar een paar plaatjes uit het archief.

Deze foto’s heb ik gemaakt in september 2008. Het was een saaie, wat grijze herfstdag, waarop ik één van mijn toen nog dagelijkse fotokuiertjes maakte in het Weinterper Skar. De dagen konden indertijd niet saai genoeg zijn of ik kwam wel met een aantal foto’s thuis. Zo ook die dag …

Tijdens een korte rookpauze op het bankje tussen de twee vennetjes (Google Maps) ten zuiden van de toenmalige Nije Heawei zag ik tegenover het bankje een pluisje wapperen in de wind. Nadat ik de eerste foto had gemaakt, verscheen er plotseling nog wat meer beweging in beeld dan alleen het spel van de wind met het wapperende pluis. Een teek liet zich afzakken naar het pluizige spul. Nog voordat ik een derde foto kon maken, kreeg een windvlaag vat op het pluis, dat met teek en al werd weggeblazen …

Klikken om te vergroten mag ook vandaag …

Facetogen in detail

We gaan nog even terug naar de fotokuier, waarbij ik eind augustus 2013 in het Weinterper Skar een mooie macroserie had gemaakt van de levendbarende hagedis, die ik hier afgelopen woensdag liet zien. Het Weinterper Skar was in die tijd mijn favoriete wandel- en fotogebied waar ik wekelijks meerdere keren kwam. Aan het eind van een wandeling ging ik graag nog even zitten op de afsluitboom voor één van de paden …

Tegen het eind van de zomer vormde zo’n afsluitboom, net als het bankje bij de dobbe, een fijn plekje voor heidelibellen om even lekker op te warmen. In de loop der jaren heb ik vele tientallen heidelibellen op of bij die paal gefotografeerd. Zo ook op dag waarop ik eerder die hagedis zo mooi close had kunnen kieken. De onderstaande foto is wel één van de mooiste foto’s van de heidelibel, die daar ’s middags even bij me kwam zitten …

Door met de rechter muisknop op de foto te klikken, en dan te kiezen voor ‘Afbeelding openen in nieuw tabblad’, kun je de onderstaande foto vergroten. Als je daar vervolgens met de linker muisknop op de foto klikt, zie je hem in formaat 1920×1200 …