Terugblik november 2022

Oktober ging naadloos over in november, in de eerste week was het regelmatig zacht, maar wisselvallig weer. Vooral in de omgeving van Olterterp en Beetsterzwaag heb ik in november veel boswandelingen gemaakt …


Naar aanleiding van een fotoreportage die ik rond de Sint Hippolytuskerk van Olterterp had gemaakt, stelde Jetske aan het eind van de maand voor om samen eens wat oude Friese kerken te bekijken. En verder waren het de gebruikelijke zaken die ik voor de lens van mijn camera kreeg, zoals een paar glinsterende druppeltjes aan een lampionnetje van de lampionplant en een mooi heidelibel in het Weinterper Skar …

De bossen kregen hun kleurige herfsttooi laat dit jaar, maar dankzij het zachte weer, waren er vrijwel de hele maand veel wandelaars op pad. Ook libellen vlogen lang rond in november. In de koudste periode van de maand lag er op 19 november ’s ochtends voor het eerst sinds maart een laagje ijs in het houten vogelbad. Enkele dagen later zat er bij de kijkhut aan de Leijen één of ander motje dat wel even op de foto wilde. Het was het laatste insect dat ik 2022 voor de lens kreeg …

Met een gemiddelde temperatuur van 8,2°C in onze tuin was november net als de 10 voorgaande maanden zacht. Alleen rond de 20e daalde de temperatuur een aantal dagen en vroor het ’s nachts een paar maal heel licht. Behalve zacht was november ook nat, in ons tuintje viel 100 mm neerslag. Landelijk was dat gemiddeld ca. 90 mm, maar de verschillen waren weer groot tussen het noordwesten en het zuidoosten …

Van bankje naar bankje

Na nog een laatste blik over het water maakte ik me op om aan de terugweg te beginnen. Het zal wel enige tijd duren voordat ik hier weer kom. Tenzij het echt winter wordt natuurlijk, want dan kruipt mijn bloed nog wel eens waar het niet kan gaan …


Het was geen straf om terug te lopen, zo zag ik het gebied ook weer even vanaf de andere kant. Daarbij viel het me op dat de grond naast het pad aardig aan het verbossen is. De kale dode boom die er jarenlang alleen had gestaan, was nu gezellig omringd door jonge berkjes …

Rustig doorstappend kwam ik op het punt waar tot 6 jaar geleden de Nije Heawei liep. Op 21 november 2016 kwam daar voorgoed een eind aan. Op dit punt kon ik nu kiezen: direct linksaf naar de auto of nog even rechtdoor lopen naar het ‘Afanja-bankje’, dat ter compensatie van de verwijderde weg een stukje verderop was geplaatst. Dat het bankje – met dank aan een dwarse boswachter niet hier geplaatst is, maar 50 m verderop, zoals was afgesproken – begon zich nu toch wel te wreken …


Ik besloot toch nog maar even door te zetten, het was te mooi weer om al huiswaarts te gaan. Korte tijd later bereikte ik het bankje. Daar werd ik welkom geheten door twee libellen, die op de rugleuning op me zaten te wachten. De ene zat mooi in het midden op de onderste plank, de tweede zat helemaal rechts op de bovenste plank van de rugleuning …


Natuurlijk vlogen ze allebei op toen ik op het bankje plaats nam. Maar gelukkig waren ze beurtelings bereid om even later nog eens netjes te poseren voor mijn camera …

En daarmee was het nog niet helemaal voorbij. Geduldig bleef ik lekker in de zon zitten wachten of er verder nog wat zou verschijnen dat de moeite waard was …

Heidelibel met ’n verrassing

Na mijn rondgang door de parktuin van Huize Olterterp heb ik via landelijke wegen een ritje gemaakt naar de Alde Ie. Dat is voor auto’s een doodlopend weggetje waar aan het eind een oud en verweerd bankje staat (Google Maps). Terwijl ik ging zitten om me in de zon te nestelen, zag ik een libel wegvliegen …


Zoals veel libellen gewoon zijn om steeds op het zelfde plekje terug te keren, was dat met deze heidelibel gelukkig ook het geval. En elke keer gaf hij mij de kans om een paar foto’s te maken …

Zo ging dat een tijdje door. We hadden het best gezellig samen. Pas toen ik later op de middag de foto’s op de pc bekeek, zag ik dat de libel tussendoor kennelijk een cadeautje voor me had meegenomen. Er leek een heel klein beestje op de linkervleugel van de libel te zitten. Maar eh … wat is het eigenlijk? Kan het een bijna microscopisch kleine cicade zijn …?

Afijn, kijk maar even. Door erop te klikken kun je de foto vergroten tot 1920×1200 pixels …

Droogte aan de Rietweg

Na de tussenstop bij de kerk van Blankenham bleven we de oude, slingerende zeedijk nog enige tijd volgen. Bij Baarlo verlieten we de dijk om even later via de buurtschap Nederland de Weerribben weer ik te rijden. Aan de Rietweg (Google Maps) maakten we een laatste tussenstop …

Sprakeloos keken we om ons heen. Het normaal zo natte gebied aan beide kanten van de Rietweg was vrijwel helemaal drooggevallen. Tijdens onze ritjes door de Weerribben hebben Jetske en ik hier de afgelopen jaren diverse keren een tussenstop gemaakt om vogels te fotograferen …

Zo heb ik hier in 2017 een mooie serie gemaakt van een grote zilverreiger en twee lepelaars, die samen in beeld verschenen. Zoiets zat er vorige week niet in. Er was in de verste verte geen vogel te zien, om over watervogels of steltlopers nog maar te zwijgen …

Alleen hier en daar restte nog een laatste plas water, zoals aan de zuidkant van de weg op de plek waar wij stonden. Zonder regen zouden ook de laatste natte plekken snel verdampen …

Gelukkig is hier in Drachten sindsdien bijna 40 mm regen gevallen. Dat zegt in principe niets over de situatie in de Weerribben 50 km en zuidwesten van Drachten, maar daar zal vermoedelijk ook net genoeg regen zijn gevallen om enige verlichting te brengen. Maar het neerslagtekort is er nog lang niet mee weggewerkt.

Ik sluit deze serie, die begon met vertraging vanwege een kortdurende file, af met de foto van een heidelibel, die te midden van de droogte nog even in alle rust bij ons neerstreek in de berm van de Rietweg …

Facetogen in detail

We gaan nog even terug naar de fotokuier, waarbij ik eind augustus 2013 in het Weinterper Skar een mooie macroserie had gemaakt van de levendbarende hagedis, die ik hier afgelopen woensdag liet zien. Het Weinterper Skar was in die tijd mijn favoriete wandel- en fotogebied waar ik wekelijks meerdere keren kwam. Aan het eind van een wandeling ging ik graag nog even zitten op de afsluitboom voor één van de paden …

Tegen het eind van de zomer vormde zo’n afsluitboom, net als het bankje bij de dobbe, een fijn plekje voor heidelibellen om even lekker op te warmen. In de loop der jaren heb ik vele tientallen heidelibellen op of bij die paal gefotografeerd. Zo ook op dag waarop ik eerder die hagedis zo mooi close had kunnen kieken. De onderstaande foto is wel één van de mooiste foto’s van de heidelibel, die daar ’s middags even bij me kwam zitten …

Door met de rechter muisknop op de foto te klikken, en dan te kiezen voor ‘Afbeelding openen in nieuw tabblad’, kun je de onderstaande foto vergroten. Als je daar vervolgens met de linker muisknop op de foto klikt, zie je hem in formaat 1920×1200 …

Gesluierde schoonheid

Op de warmste uren van de dag zit ik het liefst in mijn relatief koele computerhoekje. Regelmatig draai ik mijn bureaustoel even naar rechts om een blik in de tuin te werpen. Meestal levert dat niet veel bijzonders op en kan ik me al snel weer op het beeldscherm richten. Sinds de ijzerhard (Verbena) op het terras weer in bloei staat, strijkt daar gelukkig weer vaak fotogeniek leven op neer …

Toen ik zaterdag vanuit mijn hoekje deze heidelibel op de ijzerhard zag zitten, ben ik even met de camera naar buiten gelopen. Eenmaal ter plekke wilde hij in eerste instantie niet meewerken aan een fotosessie. Hij vloog kortstondig op, maar zoals vaak het geval is, streek hij al snel weer op hetzelfde plekje neer. Een kort moment werd me een vrije blik op de ogen gegund. Daarna ging de sluier weer neer, maar wat was het een mooi afgewerkte en delicaat lijkende sluier …

Een heidelibel op de pergola

Kijkend naar die prachtig blauwe lucht zouden deze foto’s vandaag gemaakt kunnen zijn …

Toch lag deze heidelibel al een maand geduldig in mijn nog steeds goed gevulde archief te wachten op het moment waarop ik hier ruimte had om ze te publiceren. Soms denk ik wel eens dat ik teveel foto’s maak en publiceer. Maar ach, een mens moet toch wat … 😉