Tagarchief: heidehuizen

Terugblik december 2022

Geplaatst op door

December begon koud, maar van winter was geen sprake. Het was veelal zwaar bewolkt met een gure wind, overdag was het een graad of vier en ’s nachts lag de temperatuur vaak rond het vriespunt. Het onderstaande beeld, gemaakt onderweg naar de Sinterklaasviering, laat duidelijk zien dat het in de eerste week geen weer voor mijn fotokuiertjes was …

Vanaf 10 december veranderde het beeld en kreeg het weer een winters karakter. Na een paar nachten met lichte tot matige vorst zag het er op 14 december in de tuin zowaar even echt winters uit. De zon scheen en het vroor lekker. Het ijs riep! Het eerste wat ik op zo’n dag doe is een ritje naar de Hooidammen maken. Daar maakten de eerste schaatsers op het ondergelopen land hun eerste slagen van het jaar op natuurijs. Ik had een van mijn vermaarde topdagen, want ook in het bos heb ik volop genoten van de winterse sfeer …

Vijf dagen kon er op ondergelopen land en verschillende ijsbanen veilig geschaatst worden. Daarna was het weer voorbij met de winterpret. Vanaf 20 december kwamen we weer onder de invloed van lagedrukgebieden en liepen de temperaturen snel op. Waar op 18 december nog een laag ijs lag, nam de grote zilverreiger zijn bad weer. Bij Earnewâld kreeg ik nog een buitenkansje om een zeearend te zien landen. Op 30 december heb ik het fotojaar samen met mijn fotomaatje afgesloten bij ‘de Slotpleats’ bij Bakkeveen. Ik kom hier nog op terug …

Wat moet ik er verder nog van zeggen? December had duidelijk twee gezichten. Na een licht winterse start eindigde de maand met recordhoge temperaturen. Tijdens de jaarwisseling stond hier in de tuin 13,5°C op de thermometer. Aan het eind van de maand heb ik 11 vorstdagen geteld en 1 ijsdag, de eerste en de laatste van 2022. Dankzij de twee gezichten kwam de gemiddelde temperatuur uit op 3,7°C (normaal over de periode 1971-2000: ca. 3,4°C). Ook de hoeveelheid neerslag week dankzij de natte laatste week nauwelijks af van dat langjarig gemiddelde …

Bomijs in het bos

Geplaatst op door

Van de harde rechte lijnen en scherpe hoeken van het zwarte ijs gaan over naar een deel van de plas waar bellen en bubbels te zien zijn. Aan de wit uitgeslagen delen kun je zien dat dit uiterst onbetrouwbaar ijs is. Dit is het zogenaamde ‘bomijs’ …


De witte delen drijven niet op het water zoals het mooie zwarte ijs elders op de plas wel doet. Dit ijs wordt gedragen door de walkant en de luchtbellen die eronder zitten. Het water dat er oorspronkelijk onder zat, is waarschijnlijk de bosbodem in gezogen. Daardoor heeft dit ijs in feite helemaal geen draagkracht. Zodra je erop stapt, hoor je ‘krak’ en heb je een wak …

Bubbels en bellen

Geplaatst op door

Gisteren liet ik hier zien hoe het ijs er vanaf deze kant van de plas in tegenlicht uitzag, zwart en overdekt met strakke lijnen en patronen op het oppervlak …


Toen ik er even omheen liep, kwam het ijs op een deel van de plas ineens in een heel ander licht te staan …

  • morgen meer hiervan …

Rijp en ijs in ’t bos

Geplaatst op door

Het was prettig om te kunnen constateren dat mooi winterweer mijn energieniveau en de kracht in mijn benen nog altijd een extra boost geven. Dat was vorige week woensdag zeker het geval. Daarom besloot ik van Earnewâld linea recta naar mijn favoriete stuk bos bij Heidehuizen te rijden. Er kon nog best een korte boswandeling bij …


Het bos heeft zijn geheel eigen sfeer op een mooie winterdag. Een schilderachtig laagje sneeuw ontbrak, maar de fijne rijprandjes rond de bladeren op de bosbodem compenseerden veel. Zodra ik het fietspad verliet, knisperden de bevroren bladeren mooier dan ooit onder mijn voeten …

Even later stond ik aan de rand van de plas waar half november een paard zijn spiegelvrees toonde. Die plas stelde mij op dat moment weer voor nieuwe uitdagingen. Nee, niet om er overheen te lopen, dat vertrouw ik op zo’n plekje niet zo snel …


Nee, de uitdaging lag in het fotograferen van de prachtige tekening van het ijs. In voorgaande winters heb ik dergelijke patronen wel in onze vijver gefotografeerd, daar was ik in dit korte wintertje nog niet aan toe gekomen …

Menigeen zal er weinig of niets van begrijpen, maar ook nadat ik eerder die dag al op diverse plekken schaatsers had gezien, ging mijn hart een tikje harder slaan bij het zien van dit mooi getekende ijs …

Paard met spiegelangst

Geplaatst op door

Genietend van de kleurenpracht om me heen, hoorde ik even later achter me het geluid van paardenhoeven. Op het punt aangekomen waar het fietspad een bocht naar rechts maakt, bleef ik even staan. Toen ik me daar omdraaide, zag ik een paard met een amazone en een begeleidster naderen …


Vriendelijk groetend passeerden ze me, terwijl ik wat foto’s van ze stond te maken. De begeleidster vroeg aan de berijdster of het wel verstandig was om het deels natte bospad te nemen. De amazone lachte dat echter weg …

Toen ze na een meter of twintig de grote plas naderden, die daar regelmatig ligt, bleek het paard daar geen zin in te hebben. Hoe lief de amazone haar paard in woord en gebaar ook toesprak, hij bleef weigeren. De begeleidster bracht na enige tijd verlossing door het paard aan de hand langs de plas te leiden …

Daarna konden de dames in alle rust hun weg door het herfstbos vervolgen. Bij een van de vele oude beuken hielden ze in de verte even halt voor wat een privé-fotosessie leek te zijn …

Ik kan me voorstellen dat je als paard even raar staat te kijken wanneer zo’n weerspiegeling ineens in je blikveld verschijnt. Sterker nog: zelf heb ik in het verleden al vaker voor deze plas gestaan om er foto’s van te maken. Daarna heb ik net als het paard tot dusver elke keer gekozen voor de omweg rond de plas …

In de hoogste versnelling

Geplaatst op door

De dag begon hier wat grijs gisteren. Halverwege de ochtend brak de lucht echter helemaal open. Daarom besloot ik nog maar eens een fotokuier te maken bij Heidehuizen …


Ter plekke was meteen duidelijk dat de natuur in het weekend blijkbaar was overgeschakeld naar de hoogste versnelling om de bomen een kleurige herfsttooi te geven …

Het werd een prachtige wandeling met tussendoor nog een leuk fotografisch extraatje. Maar dat is voor later, vandaag gaat het me even om de nu snel veranderende kleuren …

Schubbige bundelzwammen

Geplaatst op door

Voor wie het nog niet had ontdekt, in het najaar is het bos bij Heidehuizen één van mijn favoriete plekjes. Eén van de redenen daarvoor is, dat ik er met de auto tot bij de ingang van het bos kan komen. Minstens zo belangrijk is dat er in de herfst altijd diverse paddenstoelen te vinden zijn en dat het bos er meestal mooi kleurt in de herfst …


Dat laatste valt dit jaar tot nu toe helaas nogal tegen, maar ik heb er wel veel verschillende paddenstoelen kunnen fotograferen. De eerste twee foto’s heb ik op 31 oktober gemaakt aan de voet van een grote boom vlak naast het fietspad. Volgens Obsidentify zijn het schubbige bundelzwammen …

Ruim een week later kwam ik op 8 november ik weer langs die boom. De paddenstoelen hadden in een week tijd een ander aanzien gekregen …

En dan nog wat actualiteit: het is allerminst een mooie foto, maar ik vond het wel de moeite om hem te tonen. Deze scherpe boterbloem is namelijk gisteren, 13 november 2022 gaan bloeien …