Meer juffers dan vlinders

We hebben maar een kleine vijver in de tuin, maar zoals bekend zou ik hem voor geen goud willen missen. Behalve vissen, kikkers en watersalamanders worden ook diverse insecten aangetrokken door de waterpartij. Waar ik altijd van kan genieten zijn de waterjuffertjes, die zich ook in deze tijd van insectenschaarste nog regelmatig in onze tuin laten zien. Ik heb hier dit jaar tot nu toe meer waterjuffers dan vlinders gezien. Twee soorten voeren de boventoon: vuurjuffers en de pantserjuffers. De vuurjuffers op de onderstaande foto’s waren de eersten die ik dit jaar begin juni in de buurt van de vijver kon vastleggen …

Juffers bij het Witte Meer

De laatste tussenstop tijdens onze tocht op fiets en iLark maakten Jetske en ik bij het Witte Meer, ook wel bekend als de ijsbaan van Beetsterzwaag. In het recente verleden moest ik eerst een kleine 500 meter lopen, voordat ik het meertje had bereikt. Tegen die tijd begonnen mijn onderdanen al flink tegen te sputteren, en bleef ik in de buurt van de bankjes aan de noordwest kant van het water. Nu ik er met de iLark kon komen, kon ik ook eindelijk een fotokuier maken over het nieuwe vlonderpad …

Dat leverde de nodige foto’s van waterjuffers en libellen op. Wat de waterjuffers betreft werd het beeld vooral bepaald door watersnuffels, zie de eerste drie foto’s hieronder. Verder heb ik nog een tangpantserjuffer en een vuurfuffer in beeld weten te vangen. Morgen komen de libellen aan de beurt … *

* naamgeving onder voorbehoud, want dat blijf ik moeilijk vinden …

Vuurjuffers in actie

Gisteren heb ik mijn camera gericht op een paar objecten op grote afstand van de aarde, de maan op zo’n 384.954 kilometer en de zon op ruim 149 miljoen kilometer afstand. Voor de foto’s van vandaag blijf ik dichter bij huis …

Mede dankzij het nieuwe zonnescherm is het met dit weer een groot deel van de dag goed toeven op het terras. Toen ik er maandagmiddag zat, zag ik een vuurjuffer aan de achterkant van de vijver neerstrijken …

Niet veel later waren er twee vuurjuffers bezig met een workout op het blad van de waterlelie. Als het een beetje meezit, hebben we volgend jaar dus niet alleen jonge merels, maar ook uitsluipende juffertjes in de tuin … 😉

Een juffer op ’t terras

Om te beginnen dank voor alle reacties en complimenten op de ‘Druppelstudies’ van gisteren en maandag. Nu kijk ik nog meer uit naar een periode met droog weer. Want ik ben met de druppels zo langzamerhand op het punt aangekomen, dat het moeilijk wordt om mezelf met de beschikbare middelen nog te verbeteren …

Gelukkig hadden we vooruitlopend op een langere periode met droog weer dinsdagmiddag al dusdanig veel zon, dat we in ieder geval weer eens even in de tuin konden zitten. Daar streek na enige tijd een vuurjuffer voor me op het terras neer. Het was de eerste dit jaar. Vanuit fotografisch oogpunt had hij wel een mooier plekje kunnen uitzoeken, maar hij liet zich wel even heel netjes van alle kanten portretteren …

Een juffertje bij de vijver

Ruim twee weken geleden verscheen de eerste waterjuffer van dit jaar bij de vijver. Vermoedelijk gaat het om een vuurjuffer die nog niet helemaal op kleur was …

Het diertje zat aan de verste kant van de oude zinken teil op één van de langwerpige bladeren van de blauwe iris. Dat was voor mij niet echt een handig plekje. En dat werd nog versterkt door de wat vlagerige wind, die het blad af en toe flink op en neer liet dansen …

Maar ach, die extra handicaps maken het op zo’n moment ook extra uitdagend om er uiteindelijk toch een paar aardige foto’s uit te kunnen slepen …

Een juffer bij Sparjebird

Aan mijn toppentuursessie kwam een eind, toen ik aan het geklik van haar camera hoorde dat Jetske vlak achter het bankje in de weer was. Dat is meestal het sein dat er weer wat te beleven valt …

Ze bleek een vuurjuffer te hebben ontdekt op een hulstblad. Een mooie combinatie van groen en rood, die me zowaar even aan kerst deed denken …

Toen we even later weer naast elkaar op het bankje zaten en Jetske haar Whatsapp aan het bijwerken was, streek dezelfde waterjuffer op haar hand neer. Dat deed me dan weer denken aan een middag bij Jetske op de camping vorig jaar. Daar werden Aafje en Jetske beurtelings door libellen gebruikt als prettige landingsplaats. En dat vind ik toch een aangenamere associatie dan die aan kerst …

En zo eindigde deze kuier door Speelbos Sparjebird langs een aantal houten dieren uiteindelijk toch nog met een aantal foto’s van een echt beestje. Ik denk, dat er nog wel eens een vervolg komt.   🙂