Terugblik augustus 2022

Op de eerste augustusdag reikte het kwik tot een bescheiden 20,1°C, en dat was ook meteen de laagste maximumtemperatuur van de maand. Daarna volgden er al snel drie warme tot zeer warme perioden in de rest van de maand. Op het warmst van de dag was het vaak alleen voor vliegen goed vertoeven op het terras …


De sporen van warmte en droogte waren al snel goed te zien aan de varens. Daar stond tegenover dat het een uitstekende zomer was voor de druiven. “Zo heb elk nadeel zijn voordeel,” zou de grote JC gezegd hebben. De dieren in de tuin gingen ieder op hun eigen wijze met de warmte om. Een houtpantserjuffer die regelmatig even langs kwam, hing graag wat in de schaduw aan de restanten van de uitgebloeide irissen. Voor de vogels stond er iedere dag een goed gevuld bad met fris water klaar, en daar werd volop gebruik van gemaakt door merels, mussen en diverse mezen …

Wanneer de warmte ’s ochtends vroeg nog goed te doen was en mijn benen over enige draagkracht beschikten, maakte ik nog wel eens een ritje naar de Jan Durkspolder. Vaak blies er dan nog wel een verkoelend briesje door de geopende kijkluikjes van de grote vogelkijkhut. Zo kon ik daar o.a. een mooie fotoserie maken van een foeragerend witgatje. De mooie paardenbijter was een verjaardagscadeautje dat ik bij de Leijen mocht uitpakken …

Het is al gezegd, en iedereen zal het ook nog weten: augustus 2022 was warm, erg warm en droog. Ik heb 31 warme dagen kunnen noteren (max. temperatuur 20°C of hoger), daarnaast waren er 12 zomerse dagen (over de periode 1971-2000 waren dat er gemiddeld 6). Augustus telde 4 tropische dagen (over de periode 1971-2000 was dat er gemiddeld 1). In ons tuintje ben ik met een gemiddelde van 20,4°C nog net wat hoger uitgekomen dan de 20,0°C bij het KNMI in De Bilt. Daar staat dan weer tegenover dat we hier met slechts 11 mm regen minder neerslag hebben gehad dan landelijk …

Terugblik juni 2022

Juni begon koel en wisselvallig, prima weer voor een fotokuier in het Weinterper Skar waar de natuur in mei en juni altijd het mooist is …


Er vlogen vrij veel waterjuffers rond, een enkeling wilde wel even poseren, maar ze maakten het me niet gemakkelijk met hun beweeglijkheid. De brede orchissen die ieder jaar tevoorschijn komen in het gebied, hebben wat meer geduld en nemen vaak echt even de tijd voor een fotosessie. In de tuin vormden de oranje klaproosjes op 7 juni een gewillig onderwerp. Zwaar van de regendruppels hingen ze zachtjes wiegend in de wind te drogen van het waterballet van de dag ervoor, waarbij 28 mm regen in de tuin was gevallen. In de Jan Durkspolder zat de kolonie lepelaars dit jaar aan de westkant tegenover de hut. Dat leek perspectief te bieden op foeragerende lepelaars rond de hut later in het jaar …

Tijdens een van de ritjes onderweg naar de ijsvogels stond het verkeer rond Drachten aan alle kanten vast door demonstrerende en blokkerende boeren. Uiteindelijk wist ik mijn doel natuurlijk wel te bereiken, en daar lukte het een uurtje later toch weer om een ijsvogel met een vers visje in beeld te vangen. In de ochtend van 30 juni verschenen er ’s ochtends onweersverklikkers aan het zwerk. ’s Avonds trokken er inderdaad onweersbuien over, maar van een fotogeniek onweer kwam het in mijn directe omgeving niet, wel viel er ’s avonds 18 mm regen …

Na een koele start liepen de temperaturen gaandeweg de maand steeds wat verder op. Dat gebeurde gelukkig niet in een egaal stijgende lijn, maar golfsgewijs. Op 23 juni kon ik de eerste tropische 30,1°C in de tuin noteren, daarnaast telde juni 3 zomerse dagen met een maximumtemperatuur van 25°C of hoger. De gemiddelde temperatuur kwam met 16,7°C ruim 2 graden hoger uit dan de gemiddelde 14,4°C in juni over de periode 1971-2000. Met in totaal 102 mm neerslag was het een natte boel, maar vanwege het buiïge karakter waarmee de regen viel, liepen de hoeveelheden regen over het land sterk uiteen …

Orchissen in ’t Weinterper Skar

Op weg naar de auto zag ik langs het pad een mooie brede orchis staan waar ik net even met de camera onder kon kruipen. Zo kreeg ik een mooi inkijkje in de mooie bloemkelkjes …

Een deel van de orchissen die tot 2017 verderop in de berm langs de verwijderde Nije Heawei bloeiden, lijkt intussen de wijk te hebben genomen naar de walkanten aan weerszijden van de greppel naast het pad richting parkeerplaats. Toen ik daar even een kijkje nam, kon ik in de loop ook nog even een waterjuffer portretteren …

Vanaf de parkeerplaats ben ik met de auto een paar honderd meter in zuidelijke richting gereden over de parallelweg van de Opperhaudmare. Daar groeien en bloeien sinds een paar jaar de meeste orchideeën in het gebied. Een groot veld dat grenst aan de weg staat er van voor tot achter en van links tot rechts vol mee. En ze zijn gewoon vanaf de weg te fotograferen, zoals op de onderstaande foto’s is te zien …

Klein spul in It Skar

De lezers van het eerste uur zullen zich misschien nog herinneren. dat ik door het jaar heen tot ca. 2015 vaak meerdere keren per week een fotokuier maakte in het Weinterper Skar. Tegenwoordig beperkt zich dat hoofdzakelijk tot de maanden mei en juni, omdat het gebied de rest van het jaar vaak een doodse indruk maakt …

Pas wanneer de natuur weer mooi groen is en er weer van alles tot leven en tot bloei komt, is It Skar tegenwoordig nog de moeite van een kuier waard. Het veenpluis (moark in het Fries) legt momenteel op verschillende plaatsen een sierlijke witte sluier over het blauwgraslandje tegenover mijn bankje …

Naast het bankje hielden zich tot mijn verrassing diverse insecten op. Een juffertje (waarschijnlijk een azuurjuffer of een variabele waterjuffer) ging gewillig op een plant zitten, nadat ik de macro-voorzetlens op mijn camera had geklikt …

Niet veel verderop zaten een paar bloedcicades, één van de twee zat een paar maal verwoed met zijn vleugels te wapperen. Geen idee wat de bedoeling daarvan was, voor verkoeling was het vast niet bedoeld, want zo warm was het niet. Maar het bracht wel wat leven in de foto’s …

Weerzien met De Deelen

Vorige week zaterdag besloten Jetske en ik weer eens samen naar De Deelen te gaan. Daar waren we al veel te lang niet meer samen geweest. Nadat we tijdens onze laatste fotokuier bij de Kapellepôle geen juffers en libellen hadden aangetroffen, hoopten we hier meer geluk te hebben. Ik stelde voor om eerst een kijkje te nemen bij het linker petgat bij de parkeerplaats …

Terwijl Jetske nog even bezig was met haar uitrusting, liep ik alvast naar de vlonderbrug over het petgat. Nog voordat ik een voet op het hout had gezet, zag ik al een libel op de met gaas bespannen vlonder zitten. Dat was maar goed ook, want één voet op de brug en er is geen leven meer op te bespeuren …

Nadat ik de bovenstaande foto’s had gemaakt en Jetske zich bij me had gevoegd, vervolgde ik mijn weg over de bij iedere stap luid krakende vlonderbrug …

Waterlelies, gele plompen en hier en daar wat krabbenscheer bedekten het wateroppervlak. Op die krabbenscheer kom ik later in deze serie nog terug …

Voor nu laat ik het erbij dat het een goed teken is dat de krabbenscheer ook hier in bloei staat. De onderstaande close-up van het kleine bloemetje van de krabbenscheer heb ik bij de vijver in onze tuin gemaakt …

Een paar maal lukte het om een juffertje dat even op de krabbenscheer neerstreek in beeld te vangen. Verderop tijdens onze kuier kregen we nog verschillende juffers en libellen lekker close in beeld …

  • wordt vervolgd

Rust bij de Kapellepôle

Tegen het eind van het schooljaar zijn het drukke tijden voor mijn fotomaatje, daarom besloten we onze gezamenlijke fotokuier maar eens op zaterdag te maken. We besloten te beginnen bij de Kapellepôle. In dit kleine natuurgebiedje wemelde het in deze tijd van het jaar bij eerdere bezoekjes altijd van de waterjuffers, libellen, vlinders en wat dies meer zij …

De teleurstelling was dan ook groot, toen we rond 14:00 uur na een kort, maar pittig kuiertje over de heide en door een bosschage, bij het kleine vennetje een bijna doodse stilte aantroffen. Het aantal libellen dat er rondvloog was op één hand te tellen en het aantal juffers op twee. Ook bijen en andere insecten vlogen er maar weinig rond. Eigenlijk was alleen het aantal mieren op één plekje verontrustend groot …

Meer dan een waterjuffer, een bij en een vlieg, die zijn rechter voorpoot miste, heb ik niet voor de lens gekregen. Kan het te maken hebben met het drukkend warme weer op dat moment? Of gaat het ineens zo bar slecht met het leefklimaat op de Kapellepôle?

Hoe dan ook, Jetske en ik besloten al snel om een ander en koeler plekje op te zoeken …

Vuurjuffers in actie

Gisteren heb ik mijn camera gericht op een paar objecten op grote afstand van de aarde, de maan op zo’n 384.954 kilometer en de zon op ruim 149 miljoen kilometer afstand. Voor de foto’s van vandaag blijf ik dichter bij huis …

Mede dankzij het nieuwe zonnescherm is het met dit weer een groot deel van de dag goed toeven op het terras. Toen ik er maandagmiddag zat, zag ik een vuurjuffer aan de achterkant van de vijver neerstrijken …

Niet veel later waren er twee vuurjuffers bezig met een workout op het blad van de waterlelie. Als het een beetje meezit, hebben we volgend jaar dus niet alleen jonge merels, maar ook uitsluipende juffertjes in de tuin … 😉