Vandaag nog eens een foto van de houtpantserjuffer die begin augustus op een dag rond lunchtijd met een prooi op de ijzerhard (Verbena bonariensis) neerstreek en daar even lekker ging zitten smikkelen.
Door met de rechter muisknop op de foto te klikken, en dan te kiezen voor ‘Afbeelding openen in nieuw tabblad’, kun je de foto vergroten. Als je daar vervolgens met de linker muisknop op de foto klikt, zie je hem in formaat 1920×1200 …
De keren dat ik in augustus op pad ben geweest om ergens een fotokuiertje te maken, zijn tot dusverre op één hand te tellen. Dat heeft natuurlijk vooral met de warmte te maken. En aangezien die warmte ondanks dit verkwikkende dipje nog niet voorbij is, zitten die fotokuiertjes er eerst ook nog niet in. Maar gelukkig heb ik in tijden van nood altijd ons tuintje nog om op terug te vallen …
Begin augustus zag ik een waterjuffer neerstrijken op de ijzerhard. Al snel stond ik er met de camera bij. Aan de wijd gespreide vleugels was in één oogopslag te zien dat het een pantserjuffer was, een houtpantserjuffer om precies te zijn. Het was een mooi exemplaar met zijn typische metallic-groene kleur …
Door de macrolens was mooi te zien dat hij aan de maaltijd zat. Wat er op het menu stond, kon ik niet direct onderscheiden. Maar ’t leek goed te smaken, want hij liet zich geenszins door mij en mijn dreigende camera storen …
Op de warmste uren van de dag zit ik het liefst in mijn relatief koele computerhoekje. Regelmatig draai ik mijn bureaustoel even naar rechts om een blik in de tuin te werpen. Meestal levert dat niet veel bijzonders op en kan ik me al snel weer op het beeldscherm richten. Sinds de ijzerhard (Verbena) op het terras weer in bloei staat, strijkt daar gelukkig weer vaak fotogeniek leven op neer …
Toen ik zaterdag vanuit mijn hoekje deze heidelibel op de ijzerhard zag zitten, ben ik even met de camera naar buiten gelopen. Eenmaal ter plekke wilde hij in eerste instantie niet meewerken aan een fotosessie. Hij vloog kortstondig op, maar zoals vaak het geval is, streek hij al snel weer op hetzelfde plekje neer. Een kort moment werd me een vrije blik op de ogen gegund. Daarna ging de sluier weer neer, maar wat was het een mooi afgewerkte en delicaat lijkende sluier …
Nadat ik mijn poriën gisterochtend vroeg om te beginnen eens lekker had gekieteld met een flink warme douche ben ik de (voorlopig) warmste dag van het jaar goed doorgekomen. Na de douche heb ik een tijdlang lekker koffie zitten drinken op het terras. Een hommel bezocht daarbij de intussen volop bloeiende kogeldistel …
Tegen de tijd dat ik op het punt stond om naar binnen te gaan, omdat het stilaan flink warm werd op het terras, streek er een jonge pimpelmees op een van de roestige lisdoddes neer …
Al snel vloog hij naar het grote houten vogelbad. Daar zat hij eerst een tijdlang om zich heen te kijken, terwijl hij zich af en toe even voorover boog om een slokje water te nemen. Uiteindelijk kon hij de aantrekkingskracht van het water niet weerstaan …
Tussendoor ging er een dagpauwoog op een paar bladeren van de lampionplant zitten. Hoe lang ik ook wachtte, hij verpofte het om zijn vleugels even te openen …
Een koolwitje wilde dat even later ook niet doen, maar daar stond tegenover dat hij zich wel even mooi in het tegenlicht wilde laten portretteren …
Aan het eind van deze eerste tropische dag heb ik me voor het eerst met op elke trapleuning een hand omhoog moeten trekken, omdat mijn onderdanen volkomen krachteloos waren. Voeg daarbij dat de luchtvochtigheid een stuk hoger is dan gisteren, dan belooft dat weinig goeds voor vandaag, want op dit moment is hel al twee graden warmer dan gisteren rond dit tijdstip. Ik had gehoopt vandaag even een ritje naar de ijsvogels te kunnen maken, maar ze moeten nog maar even wachten. Ik heb tenslotte de afgelopen maanden al zo vaak en lang op hen zitten wachten …
Als jullie me vandaag zoeken: ik zit vanochtend vooral in mijn computerhoekje en vanmiddag lig ik languit voor de Tour de France. Ik wens jullie een mooie dag, en je weet het: hou ’t hoofd koel.
Donderdagochtend kwamen de foto’s me zo gezegd lekker aanwaaien op het terras …
Vlak voor twaalven ging er op amper 3 meter bij me vandaan een koolwitje op de verbena op het terras zitten …
Nadat ik ’n paar zijaanzichten had kunnen maken, liet hij als een volleerd voor- en achterkant nog even mooi zien …
Eindelijk heb ik vandaag weer eens een vlinder in de tuin kunnen fotograferen …
Een geaderd witje kwam even snoepen van de ijzerhard (Verbena bonariensis) …
Omdat ik bang was dat hij er vandoor zou gaan, heb ik hem alleen van afstand gekiekt m.b.v. de zoomlens …
Van fotograferen is met de warmte van de afgelopen dagen niet zoveel terechtgekomen, maar toen ik op een bepaald moment even een uurtje op het terras zat, zochten de onderwerpen mij op …
Hoewel hij er dit jaar wat schraal en magertjes bij staat, streek er eerst een geaderd witje naast me op de verbena neer, en even later deed een kleine vos dat kunstje nog eens na. Dergelijke verrassingen maken de warmte toch weer wat draaglijker …
Afanja's Weblog 