Tijdens mijn rondje over het kerkhof rond de groene toren van It Heechsân (Google Maps) viel het me op, dat er op diverse graven beeldjes van dieren stonden. Dat is op zich niet zo vreemd, vooral vlinders en vogeltjes zijn geliefde beeldjes op begraafplaatsen …
Op het kerkhof rond de groene toren hier op het Friese platteland was er naast vlinders en vogeltjes ook plek voor o.a. een geit, een koe, een kievit en het nodige pluimvee …
Naar mate de tijd verstreek kwam de zomer steviger in het zadel te zitten. De maand juli begon nog redelijk koel, maar in de tweede helft van de maand liepen de temperaturen snel op. Op het terras werd het al regelmatig te warm en bloemen in de tuin zoals de sierui waren maar enkele dagen mooi voordat ze begonnen te verwelken …
Behalve dat ik enkele keren een ritje naar de ijsvogels heb gemaakt, heb ik vanaf half juli mijn bezigheden vooral binnenshuis gezocht. Zelfs de lammeren dartelden niet meer fris en vrolijk door de wei, ze zochten al vroeg op de dag schaduwplekjes op. Ik was blij om op een dag een bijzon te zien, want dat is vaak een teken van een weersverandering. Nadat het weerstation op 19 juli de historische waarde van 35,6°C registreerde, viel er op de dagen daarna gelukkig ca. 20 mm regen en daalden de temperaturen naar normale waarden …
Drie tropische dagen op rij met als uitschieter de 35,6°C waren wat mij betreft wat teveel van het goeie. Het probleem met dertigers is dat de warmte dan ook onafwendbaar het huis binnendringt, daar kon geen luchten meer tegenop. Zelfs een kunstgreep om de schuifpui ’s nachts deels open te houden, bracht geen verkoeling meer. En toch bleek de gemiddelde temperatuur uiteindelijk ‘slechts’ op een bescheiden 18,6°C uit te komen. Met gemiddeld over het land 23 mm neerslag was juli landelijk een zeer droge maand, wij hadden met 53 mm eigenlijk nog niks te klagen …
Onze tuin is niet erg in trek bij vlinders, omdat we (gelukkig) een betrekkelijk schaduwrijke tuin hebben …
Als ik dan al eens een vlinder zie fladderen die even ergens gaat zitten, zoals dit geaderd witje, dan maak ik daar graag even gebruik van …
Nadat ik mijn poriën gisterochtend vroeg om te beginnen eens lekker had gekieteld met een flink warme douche ben ik de (voorlopig) warmste dag van het jaar goed doorgekomen. Na de douche heb ik een tijdlang lekker koffie zitten drinken op het terras. Een hommel bezocht daarbij de intussen volop bloeiende kogeldistel …
Tegen de tijd dat ik op het punt stond om naar binnen te gaan, omdat het stilaan flink warm werd op het terras, streek er een jonge pimpelmees op een van de roestige lisdoddes neer …
Al snel vloog hij naar het grote houten vogelbad. Daar zat hij eerst een tijdlang om zich heen te kijken, terwijl hij zich af en toe even voorover boog om een slokje water te nemen. Uiteindelijk kon hij de aantrekkingskracht van het water niet weerstaan …
Tussendoor ging er een dagpauwoog op een paar bladeren van de lampionplant zitten. Hoe lang ik ook wachtte, hij verpofte het om zijn vleugels even te openen …
Een koolwitje wilde dat even later ook niet doen, maar daar stond tegenover dat hij zich wel even mooi in het tegenlicht wilde laten portretteren …
Aan het eind van deze eerste tropische dag heb ik me voor het eerst met op elke trapleuning een hand omhoog moeten trekken, omdat mijn onderdanen volkomen krachteloos waren. Voeg daarbij dat de luchtvochtigheid een stuk hoger is dan gisteren, dan belooft dat weinig goeds voor vandaag, want op dit moment is hel al twee graden warmer dan gisteren rond dit tijdstip. Ik had gehoopt vandaag even een ritje naar de ijsvogels te kunnen maken, maar ze moeten nog maar even wachten. Ik heb tenslotte de afgelopen maanden al zo vaak en lang op hen zitten wachten …
Als jullie me vandaag zoeken: ik zit vanochtend vooral in mijn computerhoekje en vanmiddag lig ik languit voor de Tour de France. Ik wens jullie een mooie dag, en je weet het: hou ’t hoofd koel.
Behalve de koninginnepage is ook de buxusmot de afgelopen jaren een stuk dichterbij gekomen …
Onlangs trof ik deze toch wel mooi vlinder in onze tuin aan. Gelukkig kan hij bij ons weinig kwaad, want we hebben hier geen buxus. Wie de vlinder en de rups eenmaal in zijn zorgvuldig gecoiffeerde buxushaag heeft, heeft een probleem. Bestrijden van de rups is uit den boze, omdat daar ook andere rupsen en allerlei andere insecten door worden getroffen …
Er rest maar één ding: de buxus rooien en vervangen door andere beplanting. Voor die opgave staan ook mijn fotomaatje Jetske en haar eega. Daar staan (nu nog) vele meters buxus in de tuin. Behalve de mot heeft Jetske ook de rups daar gesignaleerd, en die heeft daar intussen flink toegeslagen. Jetske hoopt dat de vogeltjes haar buxus nog kunnen redden door zoveel mogelijk rupsen opvreten. Ik vrees echter het ergste, maar oordeel zelf op haar weblog …
Meer informatie over de buxusmot kun je vinden bij de Vlinderstichting.
Precies op het moment waarop ik zondagmiddag een spinnetje in de tuin wilde fotograferen, kwam het web waarop hij zat heftig in beweging …
Aan de andere kant bleek een nachtvlindertje in het web te zijn gevlogen …
Ik kon nog net twee foto’s van het beestje maken, voordat hij zich losrukte en uit beeld verdween …
De spin bleef beteuterd achter.
Na de bloemen van gisteren zijn vandaag de insecten aan de beurt, die ik de laatste dagen in de tuin heb aangetroffen. Om te beginnen een lieveheersbeestje dat een gerieflijk slaapplekje had gevonden …
Deze groene schildwants maakte maandagmiddag een ommetje over het glaswerk van de schuifpui. Wat een geluk dat de glazenwasser net was geweest …
Gistermiddag zag ik ineens een struiksprinkhaan in de hoek op het kozijn van de schuifpui zitten …
Rond half september zat de onderstaande vlinder op de hordeur van diezelfde schuifpui. ik denk dat het een buxusmot is. Blijkbaar heeft die schuifpui toch iets aantrekkelijks voor insecten …
Afanja's Weblog 