Mier zoekt melkvee

Ik liet de bloemen met de bladluizen achter me en vervolgde mijn zoektocht naar fotogenieke plekjes op en in de nog licht bedauwde bloembladeren …


Het duurde niet lang voordat ik andermaal leven aantrof op de bloemen, ditmaal betrof het een nijvere mier. Hij was duidelijk op zoek de kleine kudde melkvee die ik in het vorige blogje op één van de andere bloemen had aangetroffen. Ja, dat wisten jullie misschien niet, maar mieren melken bladluizen

Hij zou ze straks wel vinden, vermoedde ik, zo groot waren de afstanden hier niet. Zelf gaf ik me nog even over aan het dromerige sfeertje onder de met dauwdruppeltjes bedekte bloemblaadjes …


Aafje meldde een uurtje later dat ze een lieveheersbeestje op de helleborus had gezien. Het is dus voor de mier te hopen dat hij de bladluizen snel heeft gevonden, anders heeft het lieveheersbeestje ze waarschijnlijk voor zijn neus weggekaapt.

Leven op de helleborus

Onze helleborus, die in een pot op één van de terrastafeltjes staat, bloeit al een tijdlang uitbundig …


Afgelopen week ben ik op een zonnig moment eens bij dat tafeltje met de helleborus gaan zitten om wat macrofoto’s te maken van de bloemen …

Na enige tijd zag ik bij één van de bloemen iets bewegen. Door er wat verder op in te zoomen werd al snel duidelijk dat er een kleine kudde bladluizen liep te grazen …

– wordt vervolgd

Facetogen in detail

We gaan nog even terug naar de fotokuier, waarbij ik eind augustus 2013 in het Weinterper Skar een mooie macroserie had gemaakt van de levendbarende hagedis, die ik hier afgelopen woensdag liet zien. Het Weinterper Skar was in die tijd mijn favoriete wandel- en fotogebied waar ik wekelijks meerdere keren kwam. Aan het eind van een wandeling ging ik graag nog even zitten op de afsluitboom voor één van de paden …

Tegen het eind van de zomer vormde zo’n afsluitboom, net als het bankje bij de dobbe, een fijn plekje voor heidelibellen om even lekker op te warmen. In de loop der jaren heb ik vele tientallen heidelibellen op of bij die paal gefotografeerd. Zo ook op dag waarop ik eerder die hagedis zo mooi close had kunnen kieken. De onderstaande foto is wel één van de mooiste foto’s van de heidelibel, die daar ’s middags even bij me kwam zitten …

Door met de rechter muisknop op de foto te klikken, en dan te kiezen voor ‘Afbeelding openen in nieuw tabblad’, kun je de onderstaande foto vergroten. Als je daar vervolgens met de linker muisknop op de foto klikt, zie je hem in formaat 1920×1200 …

Close met een hagedis

Naar mate ik minder fotokuiertjes kan maken, maak ik ook minder actuele foto’s. Daarom vandaag weer een paar foto’s uit het archief. Ze dateren van eind augustus 2013, een droge maand met gematigde temperaturen. Ook toen speelde vermoeidheid me op warme dagen al parten, maar ik kon nog wel naar de dobbe in het Weinterper Skar lopen (Google Maps)

Dat was toen ook al een flinke inspanning, maar ik werd er die dag weer vorstelijk voor beloond. Ik zat nog niet eens zo lang op mijn favoriete bankje, toen er een levendbarende hagedis bij me kwam zitten. Hij gaf me alle tijd om een uitgebreide serie macro’s te kunnen maken. Het was overigens niet voor het eerst dat ik dat geluk had in het Weinterper Sjar. Een volgende keer het vervolg van deze fotokuier …

Door met de rechter muisknop op de foto te klikken, en dan te kiezen voor ‘Afbeelding openen in nieuw tabblad’, kun je de onderstaande foto vergroten. Als je daar vervolgens met de linker muisknop op de foto klikt, zie je hem in formaat 1920×1200 …

Varens in detail

Nadat een groepje mussen nog even tuin in de al goeddeels kale prunus had zitten ravotten, was het stil in de tuin vanmorgen. Geen gebrom of gezoem van insecten, geen gefladder van een vlinder of een jagende juffer. Droogte en de stilaan naderende herfst tekenen het beeld van de tuin …

De varens zijn het aanzien niet meer echt waard, het totaalbeeld biedt een bizar rommelig beeld. Maar er is zoveel meer dan een totaalbeeld. Daarom heb ik mijn krukje vanmorgen na de koffie eens even naast de varens gezet om er wat details uit te lichten …

Vlieg doet een vliegenpoepje

In zijn blogje over macrofotografie in eigen tuin, vroeg Dirk vrijdag naar aanleiding van een toevalstreffer: “… heb je ooit een vlieg haar ‘kakje’ zien doen??” Waarschijnlijk tegen Dirk zijn verwachtingen in, kon ik die vraag meteen bevestigend beantwoorden. Toevallig heb ik begin augustus een serie gemaakt van een poepende vlieg …

Het was een zwaar bewolkte dag, waardoor ik eigenlijk te weinig licht had om lekker scherpe macro’s te kunnen maken. Desondanks probeerde ik ’s middags een paar foto’s te maken van een groene vleesvlieg, die achter in de tuin zat. Terwijl ik de tweede foto maakte – liefst wat scherper dan de eerste – zag ik dat het beestje een vliegenpoepje deed. Op de vierde foto kon ik zelfs zien dat hij na afloop zijn voorpootjes even netjes waste …

Het is in technisch opzicht niet bepaald een hoogstaande serie geworden. Maar soms gaat het om het moment, en dat had ik hier toch wel te pakken. Aan het eind van de fotosessie mocht ik zelfs nog even een frontaaltje maken …

Gevangen en gevlogen

Precies op het moment waarop ik zondagmiddag een spinnetje in de tuin wilde fotograferen, kwam het web waarop hij zat heftig in beweging …

Aan de andere kant bleek een nachtvlindertje in het web te zijn gevlogen …

Ik kon nog net twee foto’s van het beestje maken, voordat hij zich losrukte en uit beeld verdween …

De spin bleef beteuterd achter.